Η Ε.ΠΟ.Φ.Ε. παρουσιάζει «Ένας τόπος γεννιέται... Από το Δεδέαγατς στην Αλεξανδρούπολη», ένα μουσικοχορευτικό ταξίδι στην ιστορία, αφιερωμένο στα Ελευθέρια της Αλεξανδρούπολης.
Η Ε.ΠΟ.Φ.Ε. σας καλεί σ’ ένα μουσικοχορευτικό ταξίδι στην ιστορία, αφιερωμένο στα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», Ημέρα Γιορτής της Αλεξανδρούπολης από τα σημερινά παιδιά της. Προορισμός οι μακρινές πατρίδες, για μία νοητή συνάντηση με τους προγόνους μας, που ξεριζώθηκαν και εγκαταστάθηκαν σε τούτη δω τη φιλόξενη πόλη. Συνοδοιπόροι η μουσική και οι χοροί που μας άφησαν κληρονομιά 150 χρόνια... από τη «γέννηση» της πόλης μέχρι την απελευθέρωση της.
«Ένας τόπος γεννιέται... Από το Δεδέαγατς στην Αλεξανδρούπολη»
Σάββατο 6 Μαΐου 2017, ώρα 20:00 στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης.
Βασισμένο σε μια ιδέα της κας Ουρανίας Πανταζίδου και σε κείμενα του κ. Θεοδώρου Ορδουμποζάνη, που η ΕΠΟΦΕ τους δίνει «σάρκα και οστά».
Συμμετέχουν 15 πολιτιστικοί σύλλογοι.
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Βαφείδης.
Διοργάνωση: Ε.ΠΟ.Φ.Ε. - Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου.
Συνδιοργάνωση: Δήμος Αλεξανδρούπολης.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγκεκριμένης εκδήλωσης
της Ουρανίας Πανταζίδου
Ένιωσα την ανάγκη να πω δυο λόγια για το πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγκεκριμένης εκδήλωσης. Στόχος της ιδέας ήταν η ανάδειξη της πολυπολιτισμικότητας της Αλεξανδρούπολης (τότε Δεδέαγατς), από την ίδρυση έως την απελευθέρωσή της το Μάιο του 1920 και την άφιξη των πρώτων προσφύγων το 1922...
Η ιδέα γεννήθηκε πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή. Σκοπός της εκδήλωσης ήταν να φέρει κοντά τη Σύρο (όπου διαμένω και δραστηριοποιούμαι από τη θέση της προέδρου του Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου) με την Αλεξανδρούπολη (τόπος καταγωγής μου).
Μέχρι τώρα με το σύλλογο της Σύρου διοργανώναμε εκδηλώσεις που αφορούσαν, μεταξύ άλλων, την ιστορία και τον πολιτισμό της Θράκης, του Έβρου και του Πόντου. Έτσι διοργανώσαμε αντίστοιχα σεμινάρια με θρακιώτικους και ποντιακούς χορούς, διάφορες εκδηλώσεις, προσκαλώντας μεταξύ άλλων και τους κ. Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Φάνη Μαλκίδη, Βαγγέλη Δημούδη (από τον Έβρο) κ.λ.π.
Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένες από τις εκδηλώσεις που διοργανώσαμε στη Σύρο, όπως το αφιέρωμα στο μεγάλο Θρακιώτη αρχαιολόγο Χρήστο Τσούντα ο οποίος ανακάλυψε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Κυκλαδικό Πολιτισμό (έκανε ανασκαφές και στη Σύρο). Σε εκείνη την εκδήλωση προσκαλέσαμε το σύλλογο από το Αιγίνειο Πιερίας για να χορέψει χορούς της Ανατολικής Ρωμυλίας, ενώ η διεθνούς φήμης σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου έβαλε τη δική της πινελιά στην όλη εκδήλωση.
Επίσης διοργανώσαμε αφιερώματα:
Μεταξύ άλλων εκδώσαμε ένα βιβλίο που αφορούσε τη φιλοξενία μικρών παιδιών από τον ακριτικό Έβρο στις Παιδοπόλεις της Σύρου την εποχή του εμφυλίου πολέμου (τότε προσκλήθηκε και χόρεψε χορούς της Θράκης ο σύλλογος Μεταξάδων) και πολλές άλλες εκδηλώσεις.
Πέρυσι θέλησα να κάνω το αντίστροφο ταξίδι, δηλαδή να φέρω τη Σύρο στην Αλεξανδρούπολη. Και όπως κάνω πάντα, άρχισα να ψάχνω αυτό το κάτι που θα συνέδεε τις δυο περιοχές. Διαβάζοντας την ιστορία της Αλεξανδρούπολης βρέθηκα μπροστά σ' ένα όνομα, που οι συγγραφείς τον χαρακτήριζαν συριανό έμπορο, τον οποίον είχαν τοποθετήσει οι Ρώσοι (όταν είχαν κατακτήσει το Δεδέαγατς) ως πρώτο δημότη της πόλης. Αυτός ο Συριανός έμπορος - κατά τους συγγραφείς - ήταν ο Ιωάννης Φιμερέλης.
Ανέβηκα πέρυσι στην Αλεξανδρούπολη (έπειτα από πάρα πολλά χρόνια απουσίας μου) αναζητώντας πληροφορίες για την ταυτότητα αυτού του συριανού εμπόρου. Μετά πολλά πληροφορήθηκα ότι ο Ιωάννης Φιμερέλης ήταν Αινίτικης καταγωγής. Δεν μπόρεσα δυστυχώς να βρω άλλες πληροφορίες. Έτσι επέστρεψα στη Σύρο και επισκέφτηκα το Ιστορικό Αρχείο της Ερμούπολης. Εκεί βρήκα αυτό που δεν βρήκα στην Αλεξανδρούπολη. Ο Ιωάννης Φιμερέλης, με Αινίτικη καταγωγή, βρέθηκε στην Ερμούπολη το 19ο αιώνα όπου και έδωσε τον προβλεπόμενο όρκο στο Δήμο και δραστηριοποιήθηκε στο νησί, εξ ου και το "συριανός έμπορος". Μάλιστα βρήκα και στοιχεία που ανέφεραν ότι υπηρέτησε στην Εθνοφυλακή της Τήνου. Επίσης στο Ιστορικό Αρχείο βρήκα και πολλούς άλλους Αινίτες καταγεγραμμένους, που μετά την Επανάσταση του 1821, βρέθηκαν στην Ερμούπολη.
Στο βιβλίο της «Με ενάντιους ανέμους» η συγγραφέας Άννα Γκέρτσου - Σαρρή, με θέμα τη Θρακιώτισα ηρωίδα Δόμνα Βισβίζη, γράφει ότι τότε στην Ερμούπολη βρήκαν αραξοβόλι περί τα έξι μπρίκια από την Αίνο. Αν αναλογιστούμε ότι το κάθε μπρίκιο (καράβι της εποχής) είχε περί τους 100 και πλέον άνδρες, τότε θα πρέπει περισσότεροι από 600 Αινίτες να είχαν βρει καταφύγιο στο νησί. «Κάθε που πήγαινα σε τούτο το νησί (Σύρα), έπαιρνα νιώσιμο πατρίδας. Δεν ήταν μόνο ο Σταύρος και η Περαζούδα κι άλλοι παλιοί μας μαρινέροι, μα ένα τσούρμο ίσαμε έξι μπρικιών Αινίτες - διωγμένοι άλλοτε από την πανούκλα, άλλοτε από τη μανία του Τούρκου - που είχαν βρει αραξοβόλι στην άκρια του μόλου, εκεί που αρχίζαν τα χτήματα. Με λίγη θολούρα στο μυαλό μπορούσες και να μπερδευτείς, να πεις πως ήσουν στην πατρίδα. Καθώς όλοι φρόντισαν να είναι κοντογείτονες, περπατούσες στους δρόμους κι άκουγες λαλιά νίτικια, τραγούδια δικά μας, σ' έπιανε ένας κόμπος π' ανέβαινε, ανέβαινε και λυνόταν σε δάκρυ. Με λίγο πούσι στα μάτια από το βούρκωμα, θαρρούσες πως έβλεπες το κάστρο, κάτω, τη Δρακοντίνα. Τι λαχτάρα κι ετούτη της πατρίδας...».
Η ίδια η Δόμνα Βισβίζη, ως γνωστόν, βρέθηκε κατά την περιπλάνησή της στην Ερμούπολη, ζητιανεύοντας από τους κρατούντες της εποχής μια μικρή σύνταξη.
Έχοντας λοιπόν όλα αυτά τα στοιχεία στην κατοχή μου άρχισα να διαβάζω με περισσότερη προσοχή την ιστορία της πόλης μας. Διάβαζα για τη νέα πόλη, για το σιδηρόδρομό της που έφερε στο τότε Δεδέαγατς 8 προξενεία και εκατοντάδες ανθρώπους από την υπόλοιπη Ελλάδα. Ήταν μια αναπτυσσόμενη πόλη που ο Κερδώος Ερμής έφερε στην ακριτική αυτή περιοχή Αρμένιους, Ηπειρώτες, Κεφαλονίτες, Συριανούς και πολλούς άλλους. Ήταν μια πολυπολιτισμική πολιτεία. Και όπως χαρακτηριστικά περιγράφουν οι συγγραφείς της εποχής η ευρωπαϊκή κουλτούρα και τα βιενέζικα βαλς επικρατούσαν στα σαλόνια εκείνης της εποχής. Αλλά και όλες οι υπόλοιπες ομάδες που κατέφτασαν στην πόλη έφεραν τη δική τους κουλτούρα, τα δικά τους ήθη και έθιμα.
Κάπως έτσι λοιπόν φαντάστηκα την όλη εκδήλωση, η οποία θα ξεκινούσε από το άσημο "ψαροχώρι", θα εξελισσόταν στην πόλη με τα 8 προξενεία και τα βιενέζικα βαλς, θα δεχόταν στους κόλπους της πολλές ομάδες της φυλής μας και θα έφτανε έως την απελευθέρωσή της και την άφιξη των πρώτων προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Όλα αυτά ειπωμένα μέσα από το λόγο και το χορό.
Την ονειρεύτηκα την εκδήλωση, μέρες και μέρες. Σκέφτηκα ότι άξιζε να ανέβει ο σύλλογος της Σύρου στην πόλη μου με μια τέτοια εκδήλωση και να έρθουν κοντά έτσι οι δυο περιοχές, που τόσα τις ενώνουν.
Ο πρώτος που μοιράστηκα την όλη ιδέα μου ήταν ο κ. Θόδωρος Ορδουμποζάνης, από τον οποίον ζήτησα να μου γράψει την ιστορία της ίδρυσης της πόλης σε μικρά λογοτεχνικά κείμενα. Και το έπραξε (γνωστή η πένα του Θόδωρου) και τον ευχαριστώ γι αυτό). Σημειωτέον ότι ο κ. Ορδουμποζάνης παραχώρησε για την εκδήλωση και φωτογραφικό υλικό από την πλούσια συλλογή του.
Ο επόμενος με τον οποίον μοιράστηκα την ιδέα μου ήταν ο κ. Δημήτρης Κελεμίδης, πρόεδρος της Ε.ΠΟ.ΦΕ., τον οποίον τυχαία γνώρισα στον αγιασμό του συλλόγου των Ποντίων "Αλέξιος Κομνηνός". Ο κ. Κελεμίδης μου εξέφρασε το ενδιαφέρον του για την ιδέα μου και μετά από κάποιο διάστημα μου ανακοίνωσε ότι η Ε.ΠΟ.Φ.Ε. ενδιαφέρεται να την υλοποιήσει.
Αργότερα μαζί με τον κ. Ορδουμποζάνη συναντηθήκαμε με την Ε.ΠΟ.Φ.Ε. και αφού συζητήσαμε το σκεπτικό μας, παραδώσαμε τα κείμενα για την εκδήλωση.
Ανυπομονώ για το αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παρακολουθήσει καμία πρόβα. Όμως πιστεύω ότι όλοι οι συμμετέχοντες θα δώσουν και τη ψυχή τους για ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Στο διάβα των χρόνων η πόλη μας αποτέλεσε ένα χωνευτήρι πολιτισμών. Αυτήν ακριβώς την πολυπολιτισμικότητα προσδοκούσα να αναδείξουμε με την εκδήλωση. Καλή επιτυχία σε όλους!!!
Υ.Γ. Λυπάμαι μόνο που την τελευταία στιγμή ο σύλλογος της Σύρου δε θα μπορέσει να παραστεί γιατί είναι επιφορτισμένος στην προετοιμασία υποδοχής της Εικόνας της Παναγίας Σουμελά, κάτι για το οποίο ενημερωθήκαμε τελευταία.
Εκ μέρους του συλλόγου θέλω να απευθύνω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί οι υπεύθυνοι της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. ενδιαφέρθηκαν και εξασφάλισαν τη φιλοξενία των μελών του συλλόγου. Ελπίζουμε σε μια συνεργασία στο μέλλον!
Με εκτίμηση
Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α.)
Πρόεδρος του Συλλόγου
Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ
[post_ads]
«Ένας τόπος γεννιέται... Από το Δεδέαγατς στην Αλεξανδρούπολη»
Σάββατο 6 Μαΐου 2017, ώρα 20:00 στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης.
Βασισμένο σε μια ιδέα της κας Ουρανίας Πανταζίδου και σε κείμενα του κ. Θεοδώρου Ορδουμποζάνη, που η ΕΠΟΦΕ τους δίνει «σάρκα και οστά».
Συμμετέχουν 15 πολιτιστικοί σύλλογοι.
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Βαφείδης.
Διοργάνωση: Ε.ΠΟ.Φ.Ε. - Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου.
Συνδιοργάνωση: Δήμος Αλεξανδρούπολης.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγκεκριμένης εκδήλωσης
της Ουρανίας Πανταζίδου
Ένιωσα την ανάγκη να πω δυο λόγια για το πώς γεννήθηκε η ιδέα της συγκεκριμένης εκδήλωσης. Στόχος της ιδέας ήταν η ανάδειξη της πολυπολιτισμικότητας της Αλεξανδρούπολης (τότε Δεδέαγατς), από την ίδρυση έως την απελευθέρωσή της το Μάιο του 1920 και την άφιξη των πρώτων προσφύγων το 1922...
Η ιδέα γεννήθηκε πέρυσι, περίπου τέτοια εποχή. Σκοπός της εκδήλωσης ήταν να φέρει κοντά τη Σύρο (όπου διαμένω και δραστηριοποιούμαι από τη θέση της προέδρου του Συλλόγου Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου) με την Αλεξανδρούπολη (τόπος καταγωγής μου).
Μέχρι τώρα με το σύλλογο της Σύρου διοργανώναμε εκδηλώσεις που αφορούσαν, μεταξύ άλλων, την ιστορία και τον πολιτισμό της Θράκης, του Έβρου και του Πόντου. Έτσι διοργανώσαμε αντίστοιχα σεμινάρια με θρακιώτικους και ποντιακούς χορούς, διάφορες εκδηλώσεις, προσκαλώντας μεταξύ άλλων και τους κ. Μιχάλη Χαραλαμπίδη, Φάνη Μαλκίδη, Βαγγέλη Δημούδη (από τον Έβρο) κ.λ.π.
Ενδεικτικά αναφέρω ορισμένες από τις εκδηλώσεις που διοργανώσαμε στη Σύρο, όπως το αφιέρωμα στο μεγάλο Θρακιώτη αρχαιολόγο Χρήστο Τσούντα ο οποίος ανακάλυψε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Κυκλαδικό Πολιτισμό (έκανε ανασκαφές και στη Σύρο). Σε εκείνη την εκδήλωση προσκαλέσαμε το σύλλογο από το Αιγίνειο Πιερίας για να χορέψει χορούς της Ανατολικής Ρωμυλίας, ενώ η διεθνούς φήμης σοπράνο Σόνια Θεοδωρίδου έβαλε τη δική της πινελιά στην όλη εκδήλωση.
Επίσης διοργανώσαμε αφιερώματα:
- στο μεγάλο μαθηματικό Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
- στον Ευγένιο Ευγενίδη, σε συνεργασία με την Ακαδημία Εμπορικού Ναυτικού και το Λιμεναρχείο Σύρου, όπου παραβρέθηκαν ο πρόεδρος και καθηγητές από το Ίδρυμα Ευγενίδου.
- στο Μάνο Χατζιδάκι για τα είκοσι χρόνια από το θάνατό του.
- στο στιχουργό Λευτέρη Χαψιάδη (με την παρουσία του ιδίου).
Μεταξύ άλλων εκδώσαμε ένα βιβλίο που αφορούσε τη φιλοξενία μικρών παιδιών από τον ακριτικό Έβρο στις Παιδοπόλεις της Σύρου την εποχή του εμφυλίου πολέμου (τότε προσκλήθηκε και χόρεψε χορούς της Θράκης ο σύλλογος Μεταξάδων) και πολλές άλλες εκδηλώσεις.
Πέρυσι θέλησα να κάνω το αντίστροφο ταξίδι, δηλαδή να φέρω τη Σύρο στην Αλεξανδρούπολη. Και όπως κάνω πάντα, άρχισα να ψάχνω αυτό το κάτι που θα συνέδεε τις δυο περιοχές. Διαβάζοντας την ιστορία της Αλεξανδρούπολης βρέθηκα μπροστά σ' ένα όνομα, που οι συγγραφείς τον χαρακτήριζαν συριανό έμπορο, τον οποίον είχαν τοποθετήσει οι Ρώσοι (όταν είχαν κατακτήσει το Δεδέαγατς) ως πρώτο δημότη της πόλης. Αυτός ο Συριανός έμπορος - κατά τους συγγραφείς - ήταν ο Ιωάννης Φιμερέλης.
Ανέβηκα πέρυσι στην Αλεξανδρούπολη (έπειτα από πάρα πολλά χρόνια απουσίας μου) αναζητώντας πληροφορίες για την ταυτότητα αυτού του συριανού εμπόρου. Μετά πολλά πληροφορήθηκα ότι ο Ιωάννης Φιμερέλης ήταν Αινίτικης καταγωγής. Δεν μπόρεσα δυστυχώς να βρω άλλες πληροφορίες. Έτσι επέστρεψα στη Σύρο και επισκέφτηκα το Ιστορικό Αρχείο της Ερμούπολης. Εκεί βρήκα αυτό που δεν βρήκα στην Αλεξανδρούπολη. Ο Ιωάννης Φιμερέλης, με Αινίτικη καταγωγή, βρέθηκε στην Ερμούπολη το 19ο αιώνα όπου και έδωσε τον προβλεπόμενο όρκο στο Δήμο και δραστηριοποιήθηκε στο νησί, εξ ου και το "συριανός έμπορος". Μάλιστα βρήκα και στοιχεία που ανέφεραν ότι υπηρέτησε στην Εθνοφυλακή της Τήνου. Επίσης στο Ιστορικό Αρχείο βρήκα και πολλούς άλλους Αινίτες καταγεγραμμένους, που μετά την Επανάσταση του 1821, βρέθηκαν στην Ερμούπολη.
Στο βιβλίο της «Με ενάντιους ανέμους» η συγγραφέας Άννα Γκέρτσου - Σαρρή, με θέμα τη Θρακιώτισα ηρωίδα Δόμνα Βισβίζη, γράφει ότι τότε στην Ερμούπολη βρήκαν αραξοβόλι περί τα έξι μπρίκια από την Αίνο. Αν αναλογιστούμε ότι το κάθε μπρίκιο (καράβι της εποχής) είχε περί τους 100 και πλέον άνδρες, τότε θα πρέπει περισσότεροι από 600 Αινίτες να είχαν βρει καταφύγιο στο νησί. «Κάθε που πήγαινα σε τούτο το νησί (Σύρα), έπαιρνα νιώσιμο πατρίδας. Δεν ήταν μόνο ο Σταύρος και η Περαζούδα κι άλλοι παλιοί μας μαρινέροι, μα ένα τσούρμο ίσαμε έξι μπρικιών Αινίτες - διωγμένοι άλλοτε από την πανούκλα, άλλοτε από τη μανία του Τούρκου - που είχαν βρει αραξοβόλι στην άκρια του μόλου, εκεί που αρχίζαν τα χτήματα. Με λίγη θολούρα στο μυαλό μπορούσες και να μπερδευτείς, να πεις πως ήσουν στην πατρίδα. Καθώς όλοι φρόντισαν να είναι κοντογείτονες, περπατούσες στους δρόμους κι άκουγες λαλιά νίτικια, τραγούδια δικά μας, σ' έπιανε ένας κόμπος π' ανέβαινε, ανέβαινε και λυνόταν σε δάκρυ. Με λίγο πούσι στα μάτια από το βούρκωμα, θαρρούσες πως έβλεπες το κάστρο, κάτω, τη Δρακοντίνα. Τι λαχτάρα κι ετούτη της πατρίδας...».
Η ίδια η Δόμνα Βισβίζη, ως γνωστόν, βρέθηκε κατά την περιπλάνησή της στην Ερμούπολη, ζητιανεύοντας από τους κρατούντες της εποχής μια μικρή σύνταξη.
Έχοντας λοιπόν όλα αυτά τα στοιχεία στην κατοχή μου άρχισα να διαβάζω με περισσότερη προσοχή την ιστορία της πόλης μας. Διάβαζα για τη νέα πόλη, για το σιδηρόδρομό της που έφερε στο τότε Δεδέαγατς 8 προξενεία και εκατοντάδες ανθρώπους από την υπόλοιπη Ελλάδα. Ήταν μια αναπτυσσόμενη πόλη που ο Κερδώος Ερμής έφερε στην ακριτική αυτή περιοχή Αρμένιους, Ηπειρώτες, Κεφαλονίτες, Συριανούς και πολλούς άλλους. Ήταν μια πολυπολιτισμική πολιτεία. Και όπως χαρακτηριστικά περιγράφουν οι συγγραφείς της εποχής η ευρωπαϊκή κουλτούρα και τα βιενέζικα βαλς επικρατούσαν στα σαλόνια εκείνης της εποχής. Αλλά και όλες οι υπόλοιπες ομάδες που κατέφτασαν στην πόλη έφεραν τη δική τους κουλτούρα, τα δικά τους ήθη και έθιμα.
Κάπως έτσι λοιπόν φαντάστηκα την όλη εκδήλωση, η οποία θα ξεκινούσε από το άσημο "ψαροχώρι", θα εξελισσόταν στην πόλη με τα 8 προξενεία και τα βιενέζικα βαλς, θα δεχόταν στους κόλπους της πολλές ομάδες της φυλής μας και θα έφτανε έως την απελευθέρωσή της και την άφιξη των πρώτων προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Όλα αυτά ειπωμένα μέσα από το λόγο και το χορό.
Την ονειρεύτηκα την εκδήλωση, μέρες και μέρες. Σκέφτηκα ότι άξιζε να ανέβει ο σύλλογος της Σύρου στην πόλη μου με μια τέτοια εκδήλωση και να έρθουν κοντά έτσι οι δυο περιοχές, που τόσα τις ενώνουν.
Ο πρώτος που μοιράστηκα την όλη ιδέα μου ήταν ο κ. Θόδωρος Ορδουμποζάνης, από τον οποίον ζήτησα να μου γράψει την ιστορία της ίδρυσης της πόλης σε μικρά λογοτεχνικά κείμενα. Και το έπραξε (γνωστή η πένα του Θόδωρου) και τον ευχαριστώ γι αυτό). Σημειωτέον ότι ο κ. Ορδουμποζάνης παραχώρησε για την εκδήλωση και φωτογραφικό υλικό από την πλούσια συλλογή του.
Ο επόμενος με τον οποίον μοιράστηκα την ιδέα μου ήταν ο κ. Δημήτρης Κελεμίδης, πρόεδρος της Ε.ΠΟ.ΦΕ., τον οποίον τυχαία γνώρισα στον αγιασμό του συλλόγου των Ποντίων "Αλέξιος Κομνηνός". Ο κ. Κελεμίδης μου εξέφρασε το ενδιαφέρον του για την ιδέα μου και μετά από κάποιο διάστημα μου ανακοίνωσε ότι η Ε.ΠΟ.Φ.Ε. ενδιαφέρεται να την υλοποιήσει.
Αργότερα μαζί με τον κ. Ορδουμποζάνη συναντηθήκαμε με την Ε.ΠΟ.Φ.Ε. και αφού συζητήσαμε το σκεπτικό μας, παραδώσαμε τα κείμενα για την εκδήλωση.
Ανυπομονώ για το αποτέλεσμα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παρακολουθήσει καμία πρόβα. Όμως πιστεύω ότι όλοι οι συμμετέχοντες θα δώσουν και τη ψυχή τους για ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Στο διάβα των χρόνων η πόλη μας αποτέλεσε ένα χωνευτήρι πολιτισμών. Αυτήν ακριβώς την πολυπολιτισμικότητα προσδοκούσα να αναδείξουμε με την εκδήλωση. Καλή επιτυχία σε όλους!!!
Υ.Γ. Λυπάμαι μόνο που την τελευταία στιγμή ο σύλλογος της Σύρου δε θα μπορέσει να παραστεί γιατί είναι επιφορτισμένος στην προετοιμασία υποδοχής της Εικόνας της Παναγίας Σουμελά, κάτι για το οποίο ενημερωθήκαμε τελευταία.
Εκ μέρους του συλλόγου θέλω να απευθύνω δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί οι υπεύθυνοι της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. ενδιαφέρθηκαν και εξασφάλισαν τη φιλοξενία των μελών του συλλόγου. Ελπίζουμε σε μια συνεργασία στο μέλλον!
Με εκτίμηση
Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α.)
Πρόεδρος του Συλλόγου
Ποντίων και Βορειοελλαδιτών Σύρου Ο ΕΥΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω