Οι γιορτές της Εκκλησίας μας τοποθετήθηκαν στα ηλιοστάσια και τις ισημερίες προκειμένου να ελευθερώσουν τον άνθρωπο από την ειμαρμένη των ζωδίων.
Στις 20 Ιουνίου έχουμε το θερινό ηλιοστάσιο, ο ήλιος μπαίνει στον Καρκίνο, αρχίζει το καλοκαίρι (θερινή τροπή) και έχουμε την μικρότερη νύχτα και την μεγαλύτερη ημέρα του έτους.
Από τις 21 Ιουνίου η ημέρα αρχίζει σιγά-σιγά να μικραίνει, μέχρι που εξισώνεται με τη νύχτα στις 23 Σεπτεμβρίου (φθινοπωρινή ισημερία: ο ήλιος μπαίνει στο Ζυγό, αρχίζει το φθινόπωρο, εορτή συλλήψεως Ιωάννου του Προδρόμου).
Στις 24 Ιουνίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιορτάζει τη γέννηση Ιωάννου του Προδρόμου.
Στις 22 Δεκεμβρίου έχουμε το χειμερινό ηλιοστάσιο, ο ήλιος μπαίνει στον Αιγόκερω, αρχίζει ο χειμώνας (χειμερινή τροπή) και έχουμε τη μεγαλύτερη νύχτα και την μικρότερη ημέρα του έτους.
Από τις 23 Δεκεμβρίου η ημέρα αρχίζει σιγά-σιγά να μεγαλώνει, μέχρι που εξισώνεται με τη νύχτα στις 21-22 Μαρτίου (εαρινή ισημερία: η ήλιος μπαίνει στον Κριό, αρχίζει η άνοιξη, στις 25 εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου).
Στις 25 Δεκεμβρίου η Ορθόδοξη Εκκλησία μας γιορτάζει τη γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Οι γιορτές της Εκκλησίας μας τοποθετήθηκαν σ' αυτές τις ημερομηνίες προκειμένου να ελευθερώσουν τον άνθρωπο από την ειμαρμένη των ζωδίων. Έτσι, η αιτιολογία αυτής της συμμετρικής κι αντίστροφης μέτρησης εξηγείται με το στίχο 30 του 3ου κεφαλαίου του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, όπου ο Πρόδρομος εξηγεί στους μαθητές του ότι δεν είναι αυτός ο Μεσσίας, αλλά Εκείνος που τους είχε υποδείξει στον Ιορδάνη. Οπότε, ο ίδιος πρέπει να ελαττωθεί, ενώ ο Χριστός να αυξηθεί.
Γι αυτό η Εκκλησία, σε σχέση με τον ήλιο τοποθέτησε τη γέννηση του Χριστού, όταν μεγαλώνει η ημέρα (αὔξηση τοῦ φωτός), ενώ τη γέννηση του Προδρόμου, όταν μικραίνει η ημέρα (στη μείωση του φωτός).
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω