Το βίαιο restart των ελληνικών επιχειρήσεων και το άδηλο μέλλον των τραπεζών

Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις που δεν θεωρούνται βιώσιμες θα χαθούν από τον χάρτη, είτε βάζοντας λουκέτο είτε με την απορρόφησή τους από άλλους ισχυρούς. Θα φέρει όμως και τεράστιες ζημιές στις τράπεζες και στο κράτος.

Ένα νέο επιχειρηματικό τοπίο αναμένεται να διαμορφωθεί μέχρι τα Χριστούγεννα στην ελληνική αγορά. Τα τεράστια ποσά που οφείλονται στις τράπεζες θα αλλάξουν ριζικά τον χάρτη καθώς η ρύθμισή τους ή όχι θα φέρει τα πάνω - κάτω. Με τον Μαρινόπουλο και τον Σκλαβενίτη έγινε η αρχή, με τον ΔΟΛ το πείραμα των τραπεζών ολοκληρώθηκε και πλέον πάμε σε μια νέα φάση όπου θα δουν πολλά τα μάτια μας.

Χρεοκοπημένες επιχειρήσεις που δεν θεωρούνται βιώσιμες θα χαθούν από τον χάρτη, είτε βάζοντας λουκέτο είτε με την απορρόφησή τους από άλλους ισχυρούς. Παλιοί παίκτες θα εξαφανιστούν και θα εμφανιστούν νέοι, τζάκια θα κλείσουν και άλλα θα πάρουν τη θέση τους, όχι κατ’ ανάγκη διαπλεκόμενα. Και βεβαίως, σε τέτοιες περιπτώσεις αυτοί που την πληρώνουν είναι οι εργαζόμενοι. Η πλήρης αναδιάταξη του επιχειρηματικού χάρτη θα φέρει χιλιάδες στην ανεργία και τους υπόλοιπους με εργασιακό καθεστώς που συναντάται σε τριτοκοσμικές χώρες.

Θα φέρει όμως και τεράστιες ζημιές στις τράπεζες και στο κράτος. Και δεν λέμε μόνο την απώλεια φόρων και εισφορών από τις χιλιάδες των απολυμένων. Εννοούμε και τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που θα χαθούν γιατί κάνεις δεν θα τα πληρώσει.

Στην υπόθεση του Μαρινόπουλου κουρεύτηκαν πάνω από 700 εκατ. ευρώ τα οποία χάθηκαν για τις τράπεζες, τα Ταμεία, την Εφορία. Στην περίπτωση των χρεοκοπημένων ΜΜΕ χάνονται 200 εκατ. ευρώ από τον ΔΟΛ και άλλα τόσα περίπου από τον Πήγασο. Ακόμη και μετά τον πλειστηριασμό οι τράπεζες και το κράτος παίρνουν ελάχιστα πίσω οι δε εργαζόμενοι σχεδόν τίποτε.

Η περίπτωση των μέσων ενημέρωσης είναι ο μπούσουλας, το καμπανάκι για τα όσα θα συμβούν σε κλάδους όπως ο τουρισμός και τα ξενοδοχεία, η βιομηχανία, οι κατασκευαστικές εταιρείες κ.λπ. Τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια ξεπερνούν το 50% του συνόλου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις κατασκευές, σύμφωνα με την ΤτΕ, το 55,2% του κατασκευαστικού κλάδου αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα. Πρόκειται για 39.000 εταιρείες από τις 67.000 που έχουν προβλήματα να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους, περίπου 12 δισ. από τα 22,8 δισ. Πολλές από αυτές θα αλλάξουν χέρια, θα συγχωνευτούν ή θα κλείσουν οριστικά και αμετάκλητα.

Δεν ξέρουμε αν έχετε αντιληφθεί τι θα γίνει το επόμενο διάστημα, αλλά είναι σίγουρο ότι θα πρόκειται για ένα βίαιο restart των ελληνικών επιχειρήσεων. Κι αν στα media είδαμε τον Μαρινάκη, τον Σαββίδη να έρχονται να αντικαταστήσουν τον Μπόμπολα, τον Ψυχάρη, τον Τεγόπουλο ή τον Λιακουνάκο και τον Καλοφωλιά, στους άλλους κλάδους θα συμβούν σημεία και τέρατα.

Επιχειρηματίες που έχουν ρευστό θα αγοράσουν «κόκκινες» επιχειρήσεις για ένα κομμάτι ψωμί. Ανταγωνιστές θα βγουν από τη μέση με αποτέλεσμα η πίτα να μοιραστεί ξανά σε λίγους και εκλεκτούς ενώ θα δούμε και κανονική... ανθρωποφαγία προκειμένου να επιβιώσουν κάποιοι και να «πεθάνουν» άλλοι. Και μην τρέφετε ελπίδες ότι θα αλλάξει το διαπλεκόμενο σύστημα επιχειρηματιών, κυβερνήσεων, τραπεζών.

Υπάρχει βεβαίως και η παράμετρος των τραπεζών. Η περίπτωση του ΔΟΛ με τα μόλις 25 εκατ. που παίρνουν οι τράπεζες σε σχέση με τα 200 που ήταν τα χρέη, δείχνει ότι το μοντέλο που θα ακολουθηθεί θα οδηγήσει σε ζημιές άνω του 80% σε πολλές περιπτώσεις. Τα «κόκκινα» δάνεια είναι πάνω από 106 δισ. ευρώ και αν οι τράπεζες χάσουν τα 60-70 δισ. και τα εγγράψουν ως ζημιές τότε καταστρέφονται. Θα χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση, πράγμα που σημαίνει κούρεμα καταθέσεων και πλήρης άρση της εμπιστοσύνης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Γι’ αυτό δεν είναι μόνο σημαντικό το γεγονός ότι ο επιχειρηματικός κόσμος ανατρέπεται. Αλλά κι ότι το θέμα των θαλασσοδανείων απειλεί να τινάξει στον αέρα το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με όποιες πολικές προεκτάσεις μπορεί να έχει αυτό.

Πηγή: antinews.gr
[post_ads]