Πώς ξεδιπλώνεται η στρατηγική επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για προσέλκυση κεντροαριστερών ψηφοφόρων.
Επιπλέον το Μέγαρο Μαξίμου επιχειρεί να δημιουργήσει εσωκομματικά αντίβαρα ώστε να μειωθούν οι τυχόν αναταράξεις που αναμένονται στην - ενδεχομένως κρισιμότερη από όλες - τρίτη αξιολόγηση, η οποία περιλαμβάνει ιδεολογικά δύσκολες, αλλά αναπόφευκτες αποφάσεις.
Ο σοβαρότερος όμως από τους παράγοντες που ωθούν την κυβέρνηση στην ανάληψη πρωτοβουλιών, στις οποίες είναι πιθανό να περιλαμβάνεται και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, ενδεχομένως εντός του Αυγούστου, είναι η κινητικότητα που παρατηρείται στον χώρο της Κεντροαριστεράς, όπου νέα (Καμίνης) και παλαιά (Σημίτης - Βενιζέλος) πρόσωπα επιχειρούν να επαναδιατυπώσουν τους όρους του παιχνιδιού, με το βλέμμα στραμμένο σε μια μελλοντική συγκυβέρνηση με τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Άλλωστε, στο πλαίσιο αυτό, τόσο η κυβέρνηση όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ το τελευταίο διάστημα προσπαθούν να επαναχαράξουν τις ιδεολογικές και πολιτικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς, όχι μόνο για να διατηρηθεί η συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για να τεθούν διλήμματα στους χώρους του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς και να ενισχυθούν οι εσωτερικές έριδες εντός της Ν.Δ., οι οποίες το τελευταίο διάστημα αναζωπυρώνονται.
Τέλος, η κυβέρνηση το επόμενο διάστημα θα επιχειρήσει να ενθαρρύνει την επιχειρηματικότητα με διττό στόχο: αφ’ ενός να αποσείσει την κατηγορία - ιδιαίτερα βαριά για τα αυτιά των ψηφοφόρων του «μεσαίου χώρου» - ότι είναι «εχθρός των επενδύσεων», αφ’ ετέρου να ενισχύσει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, οι οποίες θα συνεισφέρουν τα μέγιστα στην επίτευξη των οικονομικών στόχων τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Ας δούμε όμως αναλυτικά τους πολιτικούς στόχους του Μαξίμου για το επόμενο δίμηνο.
Η Φώφη και οι... άλλοι
Το ότι οι μεγάλες πολιτικές μάχες μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. την επόμενη - κατ’ ανώτατο συνταγματικό όριο - διετία θα δοθούν στα μέτωπα της Κεντροαριστεράς και του Κέντρου δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση.
Στο πλαίσιο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να δημιουργήσει νέες δυνατότητες, όχι μόνο για σύμπηξη πολιτικών συμμαχιών σε επίπεδο κορυφής - τις οποίες μελλοντικά αναμένεται να διευκολύνει και η προοπτική της απλής αναλογικής στη μεθεπόμενη εκλογική αναμέτρηση - αλλά και για ευχερέστερη πρόσβαση στο μέρος εκείνο του εκλογικού κοινού που βλέπει τουλάχιστον με δυσπιστία - αν όχι με εχθρική διάθεση - την προοπτική μιας κυβέρνησης με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους ιδεολογικούς και πολιτικούς συμμάχους του.
Τα δεδομένα μέχρι προσφάτως έδειχναν ότι η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα οδηγηθεί μετά βεβαιότητας στις εκλογές με πρόεδρο τη Φώφη Γεννηματά, προς την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ασκούσε ιδεολογική και πολιτική πίεση ώστε να απομακρύνει το ενδεχόμενο μιας μελλοντικής συγκυβέρνησής της με τη Ν.Δ. Έδειχναν επίσης ότι, κατά πάσα πιθανότητα, το Ποτάμι δεν θα κατάφερνε να μπει στην επόμενη Βουλή, άρα θα εξωθούνταν είτε προς τη διάλυση και την απορρόφηση των στελεχών του από άλλα κόμματα είτε προς την ένταξή του στη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Δύο νέες κινήσεις όμως δημιουργούν, κατά τα φαινόμενα, νέα δεδομένα.
1. Η πρώτη είναι η απόφαση του δημάρχου Αθηναίων Γιώργου Καμίνη να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης απέναντι στη Γεννηματά.
Σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις, οι πιθανότητες του Καμίνη να επικρατήσει στην κούρσα της προεδρίας δεν είναι ισχυρές, ωστόσο κανείς δεν πρέπει να αποκλείει εκ των προτέρων ένα αουτσάιντερ. Επιπλέον, ακόμη και αν - το πιθανότερο - επιβεβαιωθεί η πεποίθηση των συνεργατών της Γεννηματά περί ήττας του, ο δήμαρχος Αθηναίων θα μπορούσε να ενισχύσει τις δυνάμεις εντός της Συμπαράταξης που βλέπουν θετικά την προοπτική συγκυβέρνησης με τη Ν.Δ.
Εξ άλλου ο δήμαρχος έχει σοβαρή ιδεολογική συγγένεια με όσους, υπό την υψηλή εποπτεία του Κωνσταντίνου Σημίτη και την παραίνεση μεγάλης μερίδας μιντιαρχών και άλλων επιχειρηματιών, καλλιεργούν την ιδέα μιας μελλοντικής σύμπραξης με τον Μητσοτάκη.
Ούτως ή άλλως, πάντως, η είσοδος του Καμίνη στην κούρσα για την προεδρία του σχήματος θα μπορούσε να επηρεάσει ευθέως τη στάση άλλων παραγόντων της Κεντροαριστεράς, όπως του Γιώργου Παπανδρέου και του Σταύρου Θεοδωράκη.
Ιδιαίτερα ο Θεοδωράκης έχει πλέον να σταθμίσει εκ νέου τις επιλογές του στο φόντο της δικής του υπόσχεσης ότι θα ξεκαθαρίσει τη στάση του τον Σεπτέμβριο.
2. Η δεύτερη κίνηση που δημιουργεί σενάρια στον χώρο της Κεντροαριστεράς είναι η πρόσφατη αποκάλυψη της Άννας Διαμαντοπούλου ότι σχεδιάζει το πολιτικό της μέλλον από κοινού με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος από την πλευρά του ουδέποτε διέψευσε ή επιβεβαίωσε τη φημολογία που τον θέλει να προχωρά στην ίδρυση νέου κόμματος, είτε με τη Διαμαντοπούλου είτε με άλλους.
Η αλήθεια είναι ότι ο τέως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν λαμβάνει ιδιαίτερα θετικά μηνύματα εκ μέρους του πολιτικού του ακροατηρίου και, κατά συνέπεια, η ίδρυση ενός νέου σχήματος προς το παρόν μένει εκκρεμής.
[post_ads_2]
Έριδες και ευκαιρίες
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνεται ότι η κινητικότητα στον χώρο της Κεντροαριστεράς δημιουργεί σοβαρές πιθανότητες έντασης των... εχθροπραξιών, τόσο εντός της Συμπαράταξης όσο και στον ευρύτερο χώρο, με επίκεντρο τη στρατηγική πολιτικών συμμαχιών.
Η σύγκρουση αυτή δεν φαίνεται να κοπάσει σύντομα. Για την ακρίβεια αναμένεται να διατηρηθεί μέχρι να έρθει η ώρα των αποφάσεων, δηλαδή μέχρι και την επομένη της διεξαγωγής των βουλευτικών εκλογών. Συνεπώς, όσο καθυστερεί η προσφυγή στην κάλπη, τόσο τα διαιρετικά φαινόμενα θα διαρκούν και θα προσφέρουν ευκαιρίες άσκησης πολιτικών πιέσεων εκ μέρους της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ.
Για την Κουμουνδούρου και το Μέγαρο Μαξίμου η διεύρυνση προς το Κέντρο αποτελεί όρο επιβίωσης, καθώς:
• Αν δεν συγκρατήσουν τις πασοκογενείς δυνάμεις που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ, μέσα σε δυόμισι χρόνια, αξιωματική αντιπολίτευση και κυβέρνηση, μια ευρεία εκλογική ήττα θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη.
• Η Ν.Δ. ήδη έχει στο πολιτικό της πλάνο τον στόχο της αμφίπλευρης διεύρυνσης, θέμα το οποίο τη διχάζει βαθύτατα και... αμφίπλευρα και δίνει την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει έναν ισχυρό παίκτη στον ανταγωνισμό της προσέλκυσης δυνάμεων από αυτόν τον χώρο.
Εξ άλλου δεν πρέπει να λησμονείται ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ισχυρή - αν όχι πλειοψηφική - η τάση που απεχθάνεται τη συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ του Πάνου Καμμένου και προτιμά τη σύμπραξη με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αν και όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κληθεί εκ νέου να κυβερνήσει.
Επιπλέον η Συμπαράταξη, παρά τις χαμηλές επιδόσεις στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις, διατηρεί έναν στιβαρό και διοικητικά ικανό μηχανισμό στο κράτος, ο οποίος μπορεί να εξασφαλίσει μια πιο αξιόπιστη και πιο αποτελεσματική διακυβέρνηση στον εκάστοτε εταίρο. Προφανώς και οι δυνάμεις αυτές αποτελούν μήλον της έριδος για ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.
Ο βασικότερος στόχος όμως είναι η προσέλκυση των κεντροαριστερής προέλευσης ψηφοφόρων, προς τους οποίους Μαξίμου και Κουμουνδούρου έχουν σταθερά στραμμένο το βλέμμα και τους οποίους επιχειρούν να δελεάσουν.
Το δέλεαρ για τους κεντρώας και κεντροαριστερής καταβολής ψηφοφόρους έχει δύο συνιστώσες: τη δημιουργία ενός κοινωνικού πακέτου που θα λειτουργεί ως μήνυμα ανασύστασης του διαλυμένου κοινωνικού κράτους και την ένταση της σύγκρουσης με τη Ν.Δ. σε θεσμικά ζητήματα, ώστε να αναδειχθούν οι αντιφάσεις και οι παλαιοδεξιές θέσεις της στα μάτια των υπό διεκδίκηση ψηφοφόρων.
Το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ
Ήδη έχει κάνει την εμφάνισή της μια κοινωνική ατζέντα, η οποία εστιάζει στην Υγεία και την Παιδεία, τους δύο τομείς που επλήγησαν από μείωση πόρων στη διάρκεια των μνημονίων. Το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τα δωρεάν μεταπτυχιακά στους μη έχοντες είναι κάποια μέτρα τα οποία επισκιάστηκαν από τον άγριο καυγά περί ασύλου, παρελάσεων, σημαιοφόρων, αριστείας κ.λπ., αλλά το μήνυμα έφτασε στους αποδέκτες του.
Ακόμη οι νέες προσλήψεις στον τομέα της Υγείας αναμένεται να δώσουν ένα σήμα για το ότι η απώλεια ελέγχου του κράτους επί της περιουσίας του (ιδιωτικοποιήσεις) μπορεί πολιτικά να αντισταθμιστεί με την αύξηση των κοινωνικών δομών και παροχών.
Άλλωστε η κεντρική πολιτική γραμμή της κυβέρνησης συνίσταται στην προοπτική της εξόδου από τα μνημόνια και στη δίκαιη κατανομή των οφελών της ανάπτυξης, μαζί με το μήνυμα ότι είναι η ώρα η Ελλάδα να κοιτάξει μπροστά δίνοντας βάρος σε μια μεγάλη θεσμική ανασυγκρότηση - με προεξάρχουσα τη συνταγματική αναθεώρηση.
Στο ίδιο πνεύμα εξ άλλου κινείται και το βασικό μήνυμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, στη συνεδρίαση της 28ης - 29ης Ιουλίου, όπου σημειώνεται: «Να αφήσουμε το αριστερό μας αποτύπωμα με μια νέα γενιά μεταρρυθμίσεων και αλλαγών, που ενισχύουν την κοινωνική δικαιοσύνη, μειώνουν τις ανισότητες και ενδυναμώνουν την κοινωνική συνοχή».
Στην ίδια απόφαση, η οποία δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 4 Αυγούστου, καταγράφεται η ανάγκη για ένα «πολιτικό σχέδιο που θα καταστεί αντιπαραθετικό τόσο προς το σχέδιο με προοπτική την Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων που προτείνεται από τις ισχυρές δυνάμεις του ευρωπαϊκού κέντρου όσο και προς τις πολιτικές πλατφόρμες των εθνικών αναδιπλώσεων».
Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται η «ενίσχυση των πρωτοβουλιών επιτάχυνσης και εμβάθυνσης της πολιτικής συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς μέσω της διεύρυνσης του πεδίου συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με δυνάμεις των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο».
Σαφέστατη η ευθεία αναφορά στην ανάγκη αλλαγής των μελλοντικών πολιτικών συμμαχιών, όμως παράλληλα τίθενται και... όροι προς την πλευρά της Συμπαράταξης για την ευόδωση των δυνατοτήτων συνεργασίας, ενώ περιγράφεται ευκρινώς ο στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ για την προσέλκυση κεντροαριστερών στελεχών και ψηφοφόρων:
«Το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη στο πρόσφατο συνέδριο επιβεβαίωσε τη στρατηγική σύμπλευση με τη Ν.Δ. Δεν παρακολουθεί τις εξελίξεις στα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, έχει αποχωριστεί πλήρως από τις παραδοσιακές κοινωνικές του ρίζες, εκφράζει κυρίως ανώτερα στρώματα που επιθυμούν την επιστροφή στην περίοδο πριν από το 2008.
Δεν έχει κάνει αυτοκριτική ούτε για την περίοδο του εκσυγχρονισμού, ούτε για τις πανθομολογούμενες πρακτικές διαφθοράς, ούτε φυσικά για τη συγκυβέρνηση με Σαμαρά. Αντιθέτως υπερασπίζεται το σύνολο των πολιτικών του επιλογών. Δεν υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας παρά μόνο υπό την προϋπόθεση μια ριζικής στροφής του, που αυτή τη στιγμή τίποτα δεν την προοιωνίζεται.
Παρ’ όλα αυτά είναι αναγκαία η δική μας απεύθυνση σε κοινωνικές δυνάμεις που προέρχονται από αυτόν τον χώρο και αμφιταλαντεύονται. Δεν πείθονται από εμάς, αλλά δεν αποδέχονται και τη στρατηγική σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. Εκεί υπάρχει πεδίο ανάπτυξης πολιτικών πρωτοβουλιών βάσης».
Θερμή αναμένεται, λοιπόν, η επόμενη πολιτική περίοδος, αφού Τσίπρας και Μητσοτάκης όπως φαίνεται, θα κονταροχτυπηθούν στα... «μαρμαρένια αλώνια» για τους ψηφοφόρους... της Φώφης.
Σταύρος Χριστακόπουλος
Πηγή: Εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω