Ο νέος Ντενκτάς: Ο Ακιντζί είναι χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη «πολιτική απάτη» των κατεχομένων

Ο κατοχικός ηγέτης δεν υποχώρησε ποτέ και σε τίποτα... Μετά το φιάσκο του Κραν Μοντάνα, και τη διαπίστωση ότι η Τουρκία απαιτεί περισσότερα χωρίς να υποχωρεί στα πιο βασικά και σημαντικά θέματα, οι πολιτικές ηγεσίες πρέπει να αλλάξουν τακτική.

Ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί καταθέτει στεφάνι στο μνημείο του Ραούφ Ντενκτάς

του Μιχάλη Ιγνατίου

Έλαβα μία φωτογραφία από φίλο αναγνώστη του κατοχικού ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί μπροστά από το μνημείο που κτίστηκε προς τιμή του «ιδρυτή» της παράνομης «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», που αναγνωρίζει μόνο η κατοχική δύναμη.

Αρχικά τον αμφισβήτησα και του είπα: Δεν το πιστεύω. Είναι fake news (ψεύτικη είδηση), μία φράση που «ανακάλυψε» ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και χρησιμοποιούν συχνά-πυκνά όλοι ανά το παγκόσμιο, ειδικά οι... αντι-Αμερικανοί.

Στη συνέχεια μου έστειλε και άλλες φωτογραφίες, αλλά και την πηγή, που ήταν το παράνομο «Προεδρικό» των κατεχομένων και η παράνομη «ΤΔΒΚ». Έφριξα μελετώντας τις τέσσερις φωτογραφίες. Μα τι δέος... Τι σεβασμός... Οποία δουλικότητα. Αλλά, μετά σκέφθηκα, ότι ο Ραούφ Ντενκτάς, τον οποίο καθύβριζε τα παλιά τα χρόνια ο κ. Ακιντζί - και καλά έκανε - του έκανε το όνειρο πραγματικότητα, όταν δημιούργησε το παράνομο κρατίδιο. Να αναδειχθεί με τις πλάτες του ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν στην παράνομη «προεδρία» του ψευδοκράτους.

Είναι χωρίς αμφιβολία η μεγαλύτερη «πολιτική απάτη» των κατεχομένων. Είναι πράγματι πολύ περίεργο πως έπεισε ο κατοχικός ηγέτης την ελίτ της Λευκωσίας ότι είναι ο ιδανικός παρτενέρ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας για να επιτευχθεί η πολυπόθητη επανένωση της Κύπρου και να εμπεδωθεί για πάντα η ειρήνη. Και είναι να τρελαίνεται κανείς γιατί ουδείς εκ των Ελληνοκυπρίων υποστηρικτών του δεν ερεύνησε πέραν της ...μύτης του, διότι εύκολα θα διαπίστωνε ότι ο Μουσταφά Ακιντζί έχει γίνει ένας άλλος άνθρωπος: Το χειρότερο που του συνέβη είναι ότι ενστερνίστηκε τον εθνικισμό, μία κίνηση που δεν του επιτρέπει καμία υποχωρητικότητα. Αντίθετα τον έχει καταστήσει ένα νέο Ραούφ Ντενκτάς.

Πολλοί θα εκπλαγούν με την παραπάνω τοποθέτηση, αλλά τους προκαλώ να βρουν έστω και ένα στοιχείο, που να την διαψεύδει. Ένας ηγέτης, που πραγματικά επιθυμεί την ειρήνη, αποφεύγει εμπρηστικές δηλώσεις, όπως αυτές του κατοχικού ηγέτη. Και σίγουρα δεν εμφανίζεται σε εκδηλώσεις μίσους. Τα τελευταία γεγονότα, τα οποία δυναμίτισαν το καλό κλίμα που επιδιώκει η επίσημη ελληνοκυπριακή πλευρά, δεν είναι τα μόνα, που προώθησαν το μίσος και τον περαιτέρω διαχωρισμό, που παραμένει μόνο λόγω της παρουσίας των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων.

Ο κ. Ακιντζί μας έβγαλε περιπαικτικά τη γλώσσα με το θέμα του Ενωτικού Δημοψηφίσματος και εξευτέλισε πρώτα απ’ όλα τους ηγέτες των δύο μεγάλων κομμάτων του νησιού: Τον Αβέρωφ Νεοφύτου του δεξιού ΔΗΣΥ, που μετά το Κραν Μοντάνα αποσύρθηκε φαίνεται στο …χωριό του, και τον Άντρο Κυπριανού του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ. Δεν θα εκπλαγώ αν ποτέ μαθευτεί ότι ο κατοχικός ηγέτης, όταν αναφέρεται στους κ. Νεοφύτου και Κυπριανού, μιλά με υποτιμητικό τρόπο. Του έδωσαν το δικαίωμα. Και βεβαίως απαξιώ καν να επαναλάβω αυτά που λέγονται για «γιουσουφάκια» και λοιπά. Δεν είναι της λογικής μου, ούτε της αισθητικής μου, ούτε της ηθικής μου.

Ο κατοχικός ηγέτης δεν θα μπορούσε να είναι πιο ξεκάθαρος στις δηλώσεις του. Και δεν δέχομαι ότι άλλα λέει πίσω από τις κλειστές πόρτες, διότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πετούσε ...καρέκλες τους τελευταίους μήνες με όσα άκουγε από τον κ. Ακιντζί. Σε κάποια στιγμή απόγνωσης είπε στους συνεργάτες του ότι «πήρε πίσω και τα λίγα που έδωσε». Από την άλλη πλευρά, ο Έσπεν Μπαρθ Άιντε και οι Τούρκοι παραμυθιάζουν τους ξένους διπλωμάτες και τους δημοσιογράφους, ότι είχαν συμφωνηθεί σχεδόν όλα στο... 95%.

Σίγουρα κάποιος λέει ψέματα. Το πρόβλημα είναι ότι όποιος και να λέει ψέματα, τα θύματα είναι οι πολίτες και από τις δύο πλευρές της «Γραμμής Αττίλα», που με αγωνία περιμένουν ένα καλό νέο, και στο τέλος απογοητεύονται φρικτά.

Εγώ πιστεύω, πάντως, ότι ο κατοχικός ηγέτης δεν υποχώρησε ποτέ και σε τίποτα. Διότι αν π.χ. δέχθηκε τον τρόπο με τον οποίο θα μαζεύονται τα ...σκουπίδια, δεν μπορούμε να μιλάμε για πρόοδο. Ούτε αποτελεί βήμα προς τα εμπρός ότι έδωσε χάρτη με τον οποίο αποδέχεται να κρατήσει μόνο το 29%, διότι οι Τουρκοκύπριοι με τους έποικους αποτελούν άντε το 20% του πληθυσμού. Γιατί να απαιτήσουν και εμείς να αποδεχθούμε το 29% και να λέμε και πως νικήσαμε!

Μετά το φιάσκο του Κραν Μοντάνα, και τη διαπίστωση - για πολλοστή φορά - ότι η Τουρκία απαιτεί περισσότερα χωρίς να υποχωρεί στα πιο βασικά και σημαντικά θέματα, οι πολιτικές ηγεσίες πρέπει να αλλάξουν τακτική. Με πρώτο τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, που άρχισε πάλι δειλά να προετοιμάζει το έδαφος για νέα Διάσκεψη...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το πρόβλημα με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις

Ναι, με τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ-NGO), υπάρχει πρόβλημα. Το πιο βασικό είναι αυτό: λέγονται Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αλλά οι βασικοί χρηματοδότες τους είναι οι κυβερνήσεις. Αυτόματα, λοιπόν, χάνουν τον χαρακτήρα τους. Διότι, όποιος πληρώνει επιβάλλει και τις θέσεις του. Παραδείγματος χάριν - και το καταθέτω ως παράδειγμα και μόνο για να μην έχουμε παρεξηγήσεις: Εάν η Βρετανία, η Αμερική, η Ρωσία, η Κίνα και άλλες χώρες πληρώνουν μία ΜΚΟ, αυτή η ΜΚΟ εκφράζει τα συμφέροντα τής χώρας από την οποία τα τσεπώνει. Είναι τόσο απλό και δεν χρειάζεται να χάνετε το χρόνο σας με τις ΜΚΟ που «φυτρώνουν» όπως τα μανιτάρια - και θα «φυτρώσουν» και άλλες πολλές - μόλις μυριστούν ψητό. Και το ψητό είναι η λύση του Κυπριακού, που δεν θα επιτευχθεί ΠΟΤΕ εάν δεν το θέλει η Τουρκία. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους είχε πει ότι οι ΜΚΟ που συντηρούνται με τα αμερικανικά δολάρια, είναι προέκταση της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής. Αυτή η ομολογία αρκεί...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Δεν μου άρεσε καθόλου, μα καθόλου, που οι μοτοσυκλετιστές, οι οποίοι στο παρελθόν δημοσιοποίησαν με τις πορείες τους σε ευρωπαϊκό επίπεδο τα εγκλήματα των Τούρκων - και τους το αναγνωρίζω - επέτρεψαν στους ακραίους εθνικιστές να «καπελώσουν» τις όμορφες εκδηλώσεις τους για τους ηρωομάρτυρες Τάσο Ισαάκ και Σολωμό Σολωμού. Όταν η σύζυγος του ηγέτη της ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή... επαινεί, κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Μακριά λοιπόν από τους κάθε λογής εθνικιστές για να προστατέψετε τον όμορφο αγώνα σας. Άλλο εθνικιστής, άλλο πατριώτης...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Έχουμε μπλέξει με τους τροφίμους των πρεσβειών. Ο άλλος απαιτεί(!) να παραδώσουμε την Κύπρο στους Τούρκους επειδή ο Κύπριος πατέρας του τον εγκατέλειψε, όπως λέει δεξιά και αριστερά, σε μικρή ηλικία. Δεν υπεισέρχομαι στα οικογενειακά του, αλλά είναι αυτή δικαιολογία να μισεί τόσο πολύ την Κύπρο και τους Ελληνοκύπριους και να γίνεται τσιράκι με τη θέλησή του της τουρκικής πρεσβείας στην Αθήνα; Ο άλλος στη Λευκωσία, είναι πιο κομπλεξική κατάσταση. Ακελικής «προέλευσης» αυτός, και σταλινικής κατασκευής. Στο Κυπριακό υποστηρίζει τη βρετανική λύση. Γενικά, σε ό,τι αφορά στο πρόβλημα της Κύπρου είναι με τον αποτυχημένο Άιντε, τους Βρετανούς, αλλά τα βρίσκει και με τους Αμερικανούς. Αν και «καθηγηταράς» δεν γνωρίζει ότι οι Αμερικανοί, στα θέματα ενέργειας, υποστηρίζουν ότι επιτάσσει το Δίκαιο της Θάλασσας. Με λίγα λόγια: Ο φυσικός πλούτος ανήκει τα κράτη ανόητε, όχι σε - ας πούμε - κοινότητες... Στα θέματα, όπως της Παλαιστίνης και της Βενεζουέλας, είναι εναντίον των Αμερικανών. Διχασμένη προσωπικότητα; Μπα, τρικυμία στο μυαλό...

mignatiou.com
[post_ads]