Κάθε καλοκαίρι το ίδιο θρίλερ!

Όσο οι χρόνιες παθογένειες Πολιτείας αλλά και ημών των πολιτών διαιωνίζονται και με δεδομένο ότι ούτε τόπο, ούτε κλίμα μπορούμε να αλλάξουμε, θα είμαστε φοβάμαι καταδικασμένοι να βλέπουμε κάθε καλοκαίρι το ίδιο θρίλερ.

του Θοδωρή Αντωνόπουλου

Μια δεκαετία από τις τελευταίες ιδιαίτερα καταστροφικές πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν στον ελλαδικό χώρο, ζούμε σε πολλαπλό ριπλέι το ίδιο εφιαλτικό θερινό σκηνικό με τα Κύθηρα, την πολλαπλά καμένη βορειοανατολική Αττική, τη Ζάκυνθο, τη Λακωνία και (ξανά) την Αμαλιάδα να πληρώνουν ως τώρα βαρύ τίμημα. Αν μάλιστα ο φετινός Ιούνιος δεν ήταν βροχερός, οι φωτιές με τους αυγουστιάτικους καύσωνες θα ήταν ενδεχομένως περισσότερες και αγριότερες.

Εντάξει, δεν είμαστε οι μόνοι που καιγόμαστε κάθε καλοκαίρι, το ίδιο συμβαίνει λίγο-πολύ σε όλες τις μεσογειακές χώρες. Εκτός από το κλίμα και την εύφλεκτη χλωρίδα, στον φυσικό κύκλο της οποίας - και ειδικά των κωνοφόρων - εντάσσονται σε μεγάλο βαθμό οι φωτιές του καλοκαιριού, ευθύνονται επίσης οι διαρκώς αυξανόμενες κι επεκτεινόμενες ανθρώπινες δραστηριότητες, η εντατική αστικοποίηση, η ανάπτυξη uber alles και η εξ αυτής πορευόμενη "αξιοποίηση" κ.ά.

Ούτε φταίει μόνο το δυσλειτουργικό, ανίκανο κράτος - ακόμα και προηγμένες χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Αυστραλία ή η Γαλλία που διαθέτουν πολύ περισσότερα μέσα, χρήματα και οργάνωση δοκιμάζονται σκληρά κάθε καλοκαίρι. Υπάρχουν όμως μερικοί πολύ συγκεκριμένοι λόγοι να τα πάρω κρανίο με κυβερνήσεις, κόμματα, ΜΜΕ, τοπικές αυτοδιοικήσεις, ανεύθυνους και παρτάκηδες συμπολίτες.

Πολλά γράφονται για τον ανεπαρκή, γερασμένο στόλο των πυροσβεστικών αεροπλάνων. Τόσα κοινοτικά και κρατικά κονδύλια σπαταλήθηκαν, φαγώθηκαν, υπεξαιρέθηκαν ή απλώς δεν απορροφήθηκαν από υπουργούς, βουλευτές, δημάρχους και λογής υπηρεσιακούς ή κυβερνητικούς "παράγοντες" την εποχή των τετράπαχων αγελάδων και του γενικευμένου "δε βαριέσαι, yolo". Πόσοι αρμόδιοι είχαν την τσίπα να πουν ΟΚ, θα φάμε ό,τι μπορούμε αφού μπορούμε κι εφόσον έτσι μάθαμε να πορευόμαστε αλλά ας φροντίσουμε κάπως (για την υστεροφημία μας και μόνο έστω) για μερικά ζωτικά ζητήματα σαν αυτό της πυροπροστασίας που αφορούν ζωές, περιουσίες, δασικό πλούτο, καλλιέργειες, φυσικό περιβάλλον, τουρισμό από τον οποίο τόσα προσδοκάμε και στον οποίο αυτό ακριβώς το τελευταίο πουλάμε, ζήτημα κιόλα που ξέρουμε ότι αντιμετωπίζουμε σχεδόν κάθε καλοκαίρι;

Γνωστές οι ελλείψεις σε πυροσβεστικό προσωπικό, οι μισθοί της πλάκας, η αδυναμία νέων προσλήψεων ένεκα το φερμπότεν των δανειστών (λεφτά για εξοπλισμούς ωστόσο ακόμα υπάρχουν, ή μην δεν είναι πόλεμος κι αυτός;). Γνωστή και η αδιαφορία, η ανικανότητα ή η ολιγωρία της Πολιτείας μας διαχρονικά. Καταδικάζουμε απερίφραστα, εννοείται, όμως εμείς οι πολίτες και ειδικά των ευπαθών περιοχών τι κάνουμε για να καλύψουμε το κενό; Και δεν αναφέρομαι καν σε "ουτοπικές" πρακτικές τύπου αυτοοργάνωση, εκ περιτροπής βάρδιες τις δύσκολες μέρες κ.λπ, αλλά στα στοιχειώδη: να φροντίσεις να καθαρίσεις την αυλή ή το κτήμα σου από τα ξερά χόρτα, να μην πετάς αναμμένα γαμωτσίγαρα, να μην κάνεις εξωτερικές εργασίες που ευνοούν την εκδήλωση πυρκαγιάς κ.λπ. Το πιο εξοργιστικό δε είναι να βλέπεις εύπορους δήμους με ακόμα πιο εύπορους δημότες να μην επενδύουν ούτε ένα Ευρώπουλο σε μέσα ή έργα κοινής ωφελείας που θα προστάτευαν τους ίδιους καταρχήν από τις φωτιές.

Και επιτέλους αν χτίζεις αυθαίρετα μέσα σε δασική έκταση, βάλ'τα καταρχήν με το κεφάλι που κουβαλάς. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε τίποτα φτωχοδιάβολους... Κανονικά οι παρανομούντες έπρεπε να πληρώσουν εκείνοι για την αναδάσωση, όσοι μάλιστα καταπατούν κατά σύστημα αναδασωτέες περιοχές να τιμωρούνται παραδειγματικά. Κακούργημα αυτεπάγγελτο να γίνει και ο εμπρησμός γιατί από τη φύση του τέτοιο είναι. Αλλά στη μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει καταφέρει ακόμα να φτιάξει ένα εθνικό κτηματολόγιο, και που καθένας μπορεί αν έχει το κατάλληλο "δόντι" σε πολεοδομίες, δασαρχεία, τοπικές αρχές, πολιτικούς κ.λπ. να ρίξει μπετά ακόμα και μέσα στον Εθνικό Κήπο, τι ψάχνεις να βρεις... Ορισμένες κιόλας περιπτώσεις καταπάτησης είναι τόσο κραυγαλέες (π.χ. μεζονέτα με πισίνα σε κορφή καταπράσινου λόφου στη μέση του πουθενά) που σου έρχεται να πας να τους βάλεις ο ίδιος "μπουρλότο"!

Έχω σιχαθεί να ακούω ήδη από την εφηβεία μου για "κουκουνάρες που εκσφενδονίζονται", "ξένους πράκτορες" που - σε διάφορες κατά καιρούς παραλλαγές - επιβουλεύονται τα δάση και τον τουρισμό μας, για κέντρα ανωμαλίας ή πολιτικής αποσταθεροποίησης που προβαίνουν σε σκόπιμους εμπρησμούς και άλλα τέτοια συνωμοσιολογικά δίχως ποτέ να προσκομίζονται απτές αποδείξεις. Η μόνη αποδεδειγμένη συνωμοσία είναι τα κατά τόπους οικοπεδοφαγικά συμφέροντα που συνήθως δεν δουλεύουν χωρίς "πλάτες". Το να επαναλαμβάνουν "κόπι-πάστε" την ίδια ρητορεία εκπρόσωποι της σημερινής κυβέρνησης απλώς γιατί δεν βρήκαν κάτι εξυπνότερο να πουν και βασικά να κάνουν, μου προκαλεί απλά εμετό.

Το ίδιο ξερνάω με τις αντίστοιχου ύφους και ήθους αντιπολιτευτικές πρακτικές, την παραπληροφόρηση πολλών μεγάλων ΜΜΕ (περισσότερο πια εμπιστεύομαι αυτόπτες μάρτυρες που ενημερώνουν μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα σε τέτοιες περιπτώσεις) αλλά και την ευαισθησία του παχέος εντέρου που επιδεικνύουν ορισμένα εξ αυτών, σαν το ρεπορτάζ γνωστού πειραιώτικου καναλιού που διαλαλούσε προχτές ότι μέχρι και οι ρεπόρτερ του συμμετέχουν στην κατάσβεση στο Καπανδρίτι, με την εικόνα να δείχνει ένα... ρολογάτο χέρι να παίρνει τον κουβά με το νερό από μια γιαγιά (ούτε καν μέχρι τη βρύση δεν πήγε ο τάχα μου εθελοντής) για να το ρίξει θεαματικά πέντε μέτρα παρακάτω...

Πηγή: lifo.gr
[post_ads]