H Μόσχα, η οποία έχει κερδίσει με τον «τσαμπουκά» της ένα σημαντικό μέρος του παιχνιδιού στη Συρία, είναι φυσικό να θέλει να μπει ως σημαίνων παίκτης στην γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής. Και ναι μεν η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της συμφωνίας πώλησης S-400 στην Τουρκία, αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι ήδη κατασκευάζεται ο δεύτερος υποθαλάσσιος αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου στη Μαύρη Θάλασσα προς την Τουρκία.
 |
| A woman walks near Russia's air defence system S-400 Triumf at a military exhibition (© AFP 2017) |
Έντονο προβληματισμό και σοβαρά ερωτηματικά για τις «ειλικρινείς διαθέσεις» που διατείνεται ότι τρέφει η Μόσχα απέναντι στους «ομόθρησκους» Έλληνες, προκάλεσε στην Αθήνα η απόφαση της Ρωσίας, σύμφωνα τουλάχιστον με τις έως τώρα επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων της, για την πώληση στην Τουρκία του ιδιαίτερα αποτελεσματικού αντιαεροπορικού - αντιβαλλιστικού συστήματος S-400. Ως γνωστόν, η Ελλάδα διαθέτει το αρκετά παλαιάς τεχνολογίας (από τη δεκαετία του '80), πλην όμως αρκετά αποτελεσματικό, ρωσικό σύστημα S-300.
Υψηλόβαθμοι κυβερνητικοί κύκλοι φέρονται να είναι αρκετά ενοχλημένοι από αυτή την εξέλιξη, ενώ φαίνεται πως λαμβάνουν πολύ σοβαρά τις επισημάνσεις που έχουν κατά καιρούς κάνει Ρώσοι αμυντικοί αναλυτές, σύμφωνα με τους οποίους, το πιθανότερο, η Άγκυρα θα αναπτύξει τις δυο συστοιχίες που κατ’ αρχήν θέλει να αγοράσει (συνολικά θα είναι 4 συστοιχίες, κόστους 2-2,5 δισ. δολαρίων) απέναντι από την Ελλάδα και το Ιράκ. Εάν πράγματι, η Μόσχα σκοπεύει να προβεί σε μια τέτοιου στρατηγικού χαρακτήρα κίνηση, η οποία αναμφισβήτητα θα επηρεάσει την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή, θα πρέπει να σκεφτεί καλά τις αρνητικές συνέπειες που θα υπάρξουν με την Ελλάδα. Εκτός, πλέον, κι αν στις στρατηγικές επιλογές της, η Ελλάδα είναι απούσα (!).
Ο προβληματισμός για την τακτική που έχει αποφασίσει να ακολουθήσει η Μόσχα στην περιοχή και στην Ελλάδα, γίνεται ακόμα πιο έντονος, τη στιγμή που η Άγκυρα τους τελευταίους μήνες δείχνει να κλιμακώνει ποιοτικά, ειδικά τις αεροπορικές προκλήσεις της στο Αιγαίο. Να σημειωθεί πως, όταν προ διετίας η Τουρκία κατέρριψε ένα ρωσικό μαχητικό στη Συρία, η Ρωσία, αν και σπανιότατα αναφερόταν έως τότε στις τουρκικές επιθετικές κινήσεις απέναντι στην Ελλάδα, αίφνης «θυμήθηκε» τις συνεχείς τουρκικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου. Τώρα, βέβαια, στο πλαίσιο της μακιαβελικής διπλωματίας, όχι μόνον ξέχασε τις παραβιάσεις, αλλά ακόμα και την κατάρριψη του αεροσκάφους της, καθώς και το «μακέλεμα» του πιλότου της.
Να σημειωθεί, πάντως, ότι η τουρκική Πολεμική Αεροπορία, παρά τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016, ιδιαίτερα μετά τον Ιούλιο 2017, έχει αυξήσει θεαματικά τον αριθμό των μαχητικών της (εκτιμάται αύξηση της τάξεως του 100% - 150%) που εισβάλλουν στο ελληνικό FIR. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι διπλασιάστηκαν τα τουρκικά αεροσκάφη που πετούν οπλισμένα, ενώ αυξήθηκαν (κατά εκτιμήσεις 15% - 20%) οι «εικονικές» αερομαχίες – εμπλοκές με ελληνικά μαχητικά, τα οποία σπεύδουν να τα αναχαιτίσουν. Ως είναι φυσικόν, ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος» έχει αυξηθεί κατά πολύ στο Αιγαίο.
[post_ads_2]
SOS Ουάσιγκτον καλεί Άγκυρα
Τα πράγματα, ωστόσο, παίρνουν πολύ πιο σοβαρή τροπή, εξαιτίας των εξαιρετικά «περίπλοκων» σχέσεων ανάμεσα στην Τουρκία και στις ΗΠΑ και Ευρώπη, ιδιαιτέρως ενόψει των εκλογών του 2019, και λόγω της αστάθειας στο εσωτερικό της Τουρκίας. Μάλιστα, οι σχέσεις Ουάσιγκτον - Άγκυρας το τελευταίο διάστημα υποτροπιάζουν συνεχώς. Πέραν των αμερικανικών σχεδιασμών για κουρδικό «κρατίδιο» («statelet», όπως το ονομάζουν κάποιοι) στη Συρία - κάτι που πλέον δεν κρύβουν στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους οι διπλωμάτες - και της στήριξής τους στους Κούρδους της Συρίας, τους οποίους η Άγκυρα χαρακτηρίζει παρακλάδι του ΡΚΚ, εσχάτως στις ΗΠΑ έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις η υπόθεση της Halkbank (υπόθεση Ρεζά Ζαράμπ - σπάσιμο του εμπάργκο στο Ιράν) που «αγγίζει» ευθέως τον Ερντογάν και το περιβάλλον του. Ενδιαφέρον είναι, ωστόσο, ότι η τουρκική κρατική Τράπεζα μόλις προ μηνός προσέλαβε ως «λομπίστα» της στις ΗΠΑ μεγάλη αμερικανική εταιρεία, ο επικεφαλής της οποίας διατηρεί πολύ στενούς δεσμούς με τον Ντ. Τραμπ. Επιπλέον, σε μια συμβολική κίνηση, οι ΗΠΑ μπλόκαραν την πώληση οπλισμού αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων για την φρουρά του Ερντογάν. Κι αυτό, επειδή κατά την τελευταία επίσκεψη του Τούρκου προέδρου, οι σωματοφύλακές του επιτέθηκαν κατά διαδηλωτών, με τρομερά αρνητικές συνέπειες για τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Σε όλα αυτά τα «αγκάθια», τώρα έρχεται να προστεθεί και το πρόβλημα των S-400.
Για να κατανοήσει κανείς το κλίμα που υπάρχει στις ΗΠΑ για την Τουρκία, ενδεικτικά είναι τα όσα διημείφθησαν στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνεδρίαση της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, μόλις προ εβδομάδων. Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων, αναμφισβήτητα διατυπώθηκαν οι κλασσικές προσεγγίσεις που συνήθως εκφράζει η «γραφειοκρατία» του State Department, περί «ιδιόμορφου», «περίπλοκου», «ενοχλητικού συχνά», πλην όμως «αναγκαίου» και «κρίσιμης σημασίας» συμμάχου, που δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί, διότι σε αυτή την περίπτωση θα αναζητήσει συμμαχίες στη Μόσχα και αλλού. Ωστόσο, ενδιαφέρον είχαν οι τοποθετήσεις του Στίβεν Κουκ, ίσως του σημαντικότερου τουρκολόγου σήμερα στις ΗΠΑ, ο οποίος επανέλαβε τη γνωστή θέση μερίδας της αμερικανικής πολιτικής ότι η Τουρκία «είναι εταίρος και όχι σύμμαχος». Πολύ περισσότερο, αφού επισήμανε ότι ιδεολογικά ο Ερντογάν βρίσκεται σε τροχιά ρήξης με τα αμερικανικά συμφέροντα, μεταξύ των άλλων πρότεινε να γίνει ακόμη και οικονομικός υπολογισμός για την ολοκληρωτική ή μερική απομάκρυνση των ΗΠΑ από τη βάση του Ιντσιρλίκ, και τη μεταφορά των δραστηριοτήτων τους σε βάσεις στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και να περιοριστεί η συμμετοχή της Τουρκίας σε προγράμματα παραγωγής αμερικανικών όπλων, όπως, ανάμεσα στα άλλα, τα αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35. Όσον αφορά τους S-400, ο ίδιος ανέφερε ότι θα πρέπει να σταλεί ξεκάθαρο μήνυμα προς την Άγκυρα ότι, εάν προχωρήσει αυτή η αγορά, θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες ως προς τις πωλήσεις αμερικανικών όπλων προς αυτήν.
Είναι βέβαιον ότι οι ΗΠΑ δεν θέλουν να σπάσουν τις γέφυρες με την Τουρκία. Ωστόσο, στις σχέσεις τους συσσωρεύονται πολλά σύννεφα, τα οποία είναι αμφίβολο εάν θα μπορέσουν να διαλύσουν οι αμερικανικές εταιρείες δημοσίων σχέσεων που έχει προσλάβει το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, για παράδειγμα, για να μετριάσουν τις αρνητικές εντυπώσεις από τον διασυρμό που προκάλεσε ο ξυλοδαρμός διαδηλωτών από σωματοφύλακες του Ερντογάν. Όμως, η πρόθεση των ΗΠΑ να στηρίξουν ένα κουρδικό «statelet» στη Συρία, έστω και έναντι ανταλλαγμάτων (π.χ. περιοχές στη Συρία που θα ελέγχουν Σύριοι φιλότουρκοι), είναι αμφίβολον εάν θα ικανοποιήσει την Άγκυρα. Ως εκ τούτου, εξάλλου, και τα πολλά πάρε - δώσε που έχει με τη Μόσχα για το μοίρασμα των «ζωνών επιρροής» (αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες, δήθεν, τις ονομάζουν) στη μετά τον εμφύλιο Συρία. Μπορεί, επιπλέον, οι ΗΠΑ να προτείνουν ως επιπρόσθετα ανταλλάγματα τις πωλήσεις σύγχρονων αμερικανικών όπλων στην Τουρκία. Πάντως, η κίνηση της Άγκυρας για αγορά των S-400, εάν τελικώς υλοποιηθεί, θα κάνει ακόμα πιο περίπλοκα τα πράγματα. Στο μεταξύ, άκρως ενδιαφέρον είναι ότι τελευταία η Άγκυρα έχει πάψει να φωνασκεί περί εκδόσεως του Γκιουλέν από τις ΗΠΑ, και όλα δείχνουν ότι το μεγάλο αγκάθι για την Τουρκία είναι οι σχέσεις ΗΠΑ - Κούρδων της Συρίας. Να σημειωθεί ότι τελευταία και το Τελ Αβίβ τάσσεται υπέρ κουρδικού «κρατιδίου».
Η χαρωπή αρκούδα
Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η Μόσχα, η οποία εξάλλου έχει κερδίσει με τον «τσαμπουκά» της ένα σημαντικό μέρος του παιχνιδιού στη Συρία, είναι φυσικό να θέλει να μπει ως σημαίνων παίκτης στην γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής. Και ναι μεν η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι αυτή της συμφωνίας πώλησης S-400 στην Τουρκία, αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι ήδη κατασκευάζεται ο δεύτερος υποθαλάσσιος αγωγός ρωσικού φυσικού αερίου στη Μαύρη Θάλασσα προς την Τουρκία.
Προς το παρόν βέβαια, δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες της πώλησής των S-400. Κάποιοι, μάλιστα, είναι αρκετά επιφυλακτικοί ως προς το εάν θα υλοποιηθεί τελικώς η συμφωνία, ενώ θυμίζουν ότι, ενώ η Τεχεράνη και η Μόσχα είχαν κλείσει συμφωνία για πώληση στο Ιράν S-300, το 2007, και είχε δοθεί προκαταβολή, τελικά το σύστημα παρελήφθη το 2015. Κι αυτό κατόπιν πολλών δυσκολιών. Η Μόσχα, πιθανότατα, όπως είχε αναφερθεί στα ΜΜΕ, είχε υποκύψει στις αμερικανικές πιέσεις και ανέβαλε συνεχώς την παράδοση. Δεν αποκλείεται, επίσης, να «μετανιώσει» και ο ίδιος ο Ερντογάν και να ακυρώσει τη συμφωνία, αφού, προφανώς, προηγουμένως έχει πάρει ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Ορισμένοι κύκλοι στις ΗΠΑ εκτιμούν ότι η τουρκική απόφαση για τους S-400, είναι καθαρά πολιτική, και διατηρούν ορισμένες επιφυλάξεις ως προς το εάν πράγματι θα προχωρήσει σε αυτή την προμήθεια. Πάντως, τονίζουν με έμφαση, ότι, εφόσον υλοποιηθεί η αγορά, η Άγκυρα θα έχει προβεί σε ολίσθημα, παραβιάζοντας τις κυρώσεις που υιοθέτησε πρόσφατα το Κογκρέσο κατά της Ρωσίας. Επίσης, υποστηρίζουν ότι οι S-400 είναι ασύμβατοι με τα ΝΑΤΟϊκά συστήματα. Ως γνωστόν, το θέμα της συμβατότητας είχε εγερθεί και στο παρελθόν, με αφορμή τους ελληνικούς S-300. Όπως φαίνεται, η ρωσική πλευρά, η οποία ισχυριζόταν ότι αυτό είναι μια «τεχνική λεπτομέρεια που λύνεται», μάλλον έλεγε αλήθεια. Όπως και να 'χει, αντίστοιχες επιφυλάξεις έχουν και Ρώσοι αναλυτές. Ορισμένοι εξ αυτών, μάλιστα, δίδουν πιθανότητες μόνον 30%, ενώ πολλοί πιστεύουν ότι όλο αυτό το σκηνικό το στήνει η Τουρκία στο πλαίσιο του γενικότερου παζαριού της με τις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Τις παραπάνω απόψεις, ωστόσο, δεν φαίνεται να συμμερίζεται ένα σημαντικό τμήμα της αμερικανικής πολιτικής και κρατικής ελίτ. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, εκτιμάται ότι οι πιθανότητες προμήθειας αυτού του συστήματος από την Τουρκία είναι αρκετά μεγάλες, καθώς και ότι δεν πρόκειται για μια επικοινωνιακή κίνηση τακτικής της Άγκυρας, προκειμένου να εκβιάσει ανταλλάγματα από την Ουάσιγκτον σε άλλους τομείς. Ως γνωστόν, πάντως, η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι είχε ζητήσει από τις ΗΠΑ την αγορά - και παραγωγή στην Τουρκία - του αντιαεροπορικού συστήματος, Patriot. Επίσης, η Άγκυρα, τα τελευταία χρόνια, μονίμως στο ΝΑΤΟ, στο όνομα της «αλληλεγγύης», ζητούσε να της στείλουν προσωρινά Patriot, προκειμένου να αντιμετωπίσει πιθανές απειλές από τη Συρία. Κάτι μάλιστα που έκαναν ευρωπαϊκές χώρες (ΝΑΤΟ - ΗΠΑ και Γερμανία παραχώρησαν Patriot το 2013 και τους απέσυραν το 2015). Τώρα, αντίθετα, με αφορμή τους S-400, ο Ερντογάν υποστηρίζει ότι στόχος του είναι να καταστήσει τον αμυντικό τομέα της χώρας του «αυτάρκη» και να μετατραπεί η Τουρκία σε βασικό εξαγωγέα οπλικών συστημάτων.
Πάντως, σύμφωνα με ρωσικά ΜΜΕ, η Μόσχα φαίνεται να απέρριψε εξαρχής το ενδεχόμενο μεταφοράς της τεχνολογίας των S-400 στην Τουρκία, παρ’ ότι η Άγκυρα είχε θέσει αυτό το ζήτημα, όπως και της συμπαραγωγής. Κατά εκτιμήσεις Ρώσων αναλυτών, εάν κάτι τέτοιο συμφωνηθεί, θα αφορά τις προδιαγραφές της τεχνολογίας που προορίζεται για εξαγωγή. Δηλαδή, κατώτερες αυτών που προορίζονται για τα συστήματα που έχουν αναπτυχθεί για την αντιαεροπορική άμυνα της Ρωσίας. Αμυντικοί κύκλοι, τέλος, αναφέρουν ότι η ρωσική κατασκευάστρια, «Almaz – Antey» (γνωστή για το σκάνδαλο των πωλήσεων ρωσικών αντιαεροπορικών στην Ελλάδα, επί Άκη Τσοχατζόπουλου στο υπουργείο Άμυνας) έχει ήδη προχωρήσει τεχνολογικά στην επόμενη γενιά παρόμοιων συστημάτων. Ειδικότερα, στους αντιβαλλιστικούς S-500 (στα ΜΜΕ γίνεται λόγος και για τον τύπο S-600), και ότι τα έσοδα από τις πωλήσεις των S-400 θα κατευθυνθούν για την χρηματοδότηση των νέων, εξελιγμένων συστημάτων, τα οποία θα διαθέτουν μόνο οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Sukhoi
antinews.gr
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω