100 χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, βρισκόμαστε πάλι μπροστά στον ίδιο εφιάλτη. Το αντιχριστιανικό μίσος, άλλοτε δεξιό και άλλοτε αριστερό, σαρώνει τον πλανήτη, την Ενωμένη (;) Ευρώπη αλλά και την πατρίδα μας. Το μέλλον φαίνεται ζοφερό. Όμως και αυτή η επίθεση θα βρει τη δύση της. Το λυκόφως της πλησιάζει.
Οκτώβρης, και οι εθνικές και ιστορικές μνήμες, κορυφώνονται:
• Οκτώβρης 1904… το αίμα του Παύλου Μελά ξεσηκώνει τους Έλληνες για τον Μακεδονικό Αγώνα.
• Οκτώβρης 1912… η Θεσσαλονίκη και το μεγαλύτερο τμήμα της Μακεδονίας ελευθερώνονται.
• Οκτώβρης 1940… ο Άξονας χτυπά την πόρτα της πατρίδος μας.
• Οκτώβρης 1944… η Αθήνα απελευθερώνεται από τους Γερμανούς κατακτητές.
Οκτώβρης 1917… στη Ρωσία ξεσπά η «Οκτωβριανή Επανάσταση», μια επανάσταση η οποία υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά γεγονότα της ανθρωπότητας που σφράγισε όχι μόνο τη Ρωσία, αλλά ολόκληρη τη νεότερη παγκόσμια ιστορία.
Λίγες μέρες πριν, 29 Σεπτεμβρίου 1917, ο Λένιν προειδοποιούσε: «Η κρίση ωρίμασε… κρίνεται η τιμή ολόκληρου του Μπολσεβίκικου Κόμματος… Μέση λύση δεν υπάρχει, δεν μπορούμε να περιμένουμε… Οι Μπολσεβίκοι μπορούν και πρέπει να πάρουν την εξουσία… Η νίκη μας είναι σίγουρη γιατί ο λαός έχει πια φτάσει πολύ κοντά στην απόγνωση κι εμείς του προσφέρουμε μια σίγουρη διέξοδο…» (ΛΕΝΙΝ Άπαντα, τόμος 34, σελ. 247-280, εκδ. Σύγχρονη Εποχή).
Στην 100η επέτειό της, θα επιχειρήσω μια αναφορά που δεν στοχεύει στην καταγραφή, ούτε στην ιστορική ανασκόπηση για τα αίτια και τις αφορμές της, ούτε σε κάποια πολιτική ή κομματική σκοπιμότητα. Αυτή η μικρή αναφορά, απορρέει αποκλειστικά από το χριστιανικό μου πιστεύω.
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρονών από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, 1917-2017, διοργανώνει σειρά μεγάλων πολιτικών - πολιτιστικών εκδηλώσεων, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (26/11), στη Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά (17/10), στο Μέγαρο Μουσικής (18/10) και Διεθνιστική εκδήλωση (15/10) στον Περισσό με θέμα: «100 χρόνια από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Ο καπιταλισμός είναι το χθες, ο σοσιαλισμός είναι το αύριο» (Εφημερίδα Ριζοσπάστης 8-10-2017).
Το παραπάνω θέμα, φέρνει στην επικαιρότητα το βιβλίο του Νικολάου Βασιλειάδη (1927-2016), αειμνήστου θεολόγου της Αδελφότητος Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», με το χαρακτηριστικό τίτλο: «Το λυκόφως του Μαρξισμού».
Το βιβλίο κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Νοέμβριο του 1967, όταν το κομμουνιστικό σύστημα μεσουρανούσε.
Τότε, το Σοβιέτ μαζί με τις χώρες «δορυφόρους» του, εξουσίαζε τη μισή Ευρώπη. Τότε, αυτό το βιβλίο φαινόταν ουτοπικό. Αποδείχτηκε προφητικό.
Με πάμπολλα στοιχεία προέβλεπε τη δύση της μαρξιστικής ιδεολογίας όταν όλα έδειχναν ότι αυτή θα εξακολουθούσε να κυριαρχεί επί αιώνες.
Μιας μαρξιστικής ιδεολογίας, που διεκδικούσε για τον εαυτό της την απόλυτη αλήθεια. Ήταν ένα σύστημα ολοκληρωτικό, μια νέα θρησκεία χωρίς θεό, που πολεμούσε με λύσσα την πίστη και ιδιαίτερα τη Χριστιανική Πίστη. Οι «θεοί» της, Λένιν, Στάλιν, Μάο Τσε Τουνγκ, Εμβέρ Χότζα και τόσοι άλλοι, σκόρπιζαν τον τρόμο.
Ο Ανατόλ Λουνρτσάρσκυ, επίτροπος Παιδείας, του τότε νεοσύστατου άθεου κράτους, είχε πει: «Θα κατεβάσουμε το Θεό από το θρόνο του»!.. Ο ίδιος στο δίτομο έργο του «Θρησκεία και σοσιαλισμός», διεκήρυττε: «Ο σοσιαλισμός είναι η πραγματική θρησκεία της ανθρωπότητας». Το 1923 διεκήρυττε: «Σε μας εναπόκειται να διορθώσουμε τα σφάλματα του Διοκλητιανού»!...
Εβδομήντα δυο χρόνια μετά, το 1989, ἡ τρομερή αυτοκρατορία των 280 εκατομμυρίων κατοίκων, η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα του κόσμου, έπεφτε από μέσα, σαν χάρτινος πύργος. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1990, η Σοβιετική Βουλή νομοθετούσε μεταξύ άλλων και την απαγόρευση χρηματοδότησης της «αντιθεϊστικής προπαγάνδας».
Όμως, η πτώση του σοσιαλισμού δεν ήταν θρίαμβος του καπιταλισμού.
Γι αυτό και ο συγγραφέας του βιβλίου «Το λυκόφως του Μαρξισμού», ο οποίος δεν ζούσε με ψευδαισθήσεις, από το Πρώτο Μέρος του, στο κεφάλαιο Ι, με τίτλο: «Τα δύο πρόσωπα του Αντιχρίστου» τόνιζε ότι, τόσο ο αριστερός όσο και ο δεξιός υλισμός, είναι εξίσου αντιχριστιανικά συστήματα. «Τα δύο πρόσωπα, ενώ αλληλοϋβρίζονται και αντιμάχονται... έχουν πάρει... την ίδια απόφαση: Να πολεμήσουν το Χριστό και την Εκκλησία του. Διότι τα δύο πρόσωπα είναι εκφράσεις ενός και του αυτού, του Αντιχρίστου» (σελ. 25, 3ης έκδοσης 1975).
Καθώς τα χρόνια περνούν, οι όποιοι - ισμοί του κόσμου τούτου έχουν να διδαχτούν από το πάθημα του ουτοπικού μαρξισμού και από τη δυναμική των εξελίξεων.
Και ο σοσιαλισμός (αριστερός υλισμός) και ο καπιταλισμός (δεξιός υλισμός), γίνονται άκρως επικίνδυνοι. Και αυτό, γιατί ο υπαρκτός σοσιαλισμός θεοποίησε την ύλη, ενώ ο καπιταλισμός υλοποιεί το Θεό!
Η χριστιανική θεώρηση της οικονομίας, της εργασίας, της αμοιβής της, της ιδιοκτησίας, της φτώχειας, του πλούτου, της φορολογίας, της ολιγάρκειας, της αποταμίευσης, του δανεισμού και όλων των συναφών, μπορεί να τα ηθικοποιήσει τα δυο συστήματα και να συμβάλλει στο να αποβάλουν τα μειονεκτήματα τους και να εφαρμόσουν τα πλεονεκτήματά τους. Το θέμα είναι ότι δεν το θέλουν.
Εκατό (100) χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, βρισκόμαστε πάλι μπροστά στον ίδιο εφιάλτη.
Το αντιχριστιανικό μίσος, άλλοτε δεξιό και άλλοτε αριστερό, σαρώνει τον πλανήτη, την Ενωμένη (;) Ευρώπη αλλά και την πατρίδα μας. Στη Χριστιανική Ελλάδα, νομοθετούν ανοσιουργήματα. Το μέλλον φαίνεται ζοφερό. Όμως και αυτή η επίθεση θα βρει τη δύση της. Το λυκόφως της πλησιάζει.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α)
Πτυχιούχος Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω