Αλεξανδρούπολη: Μνημείο για τους εκτελεσθέντες από το Έκτακτο Στρατοδικείο την περίοδο 1946-49

Εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους αγωνιστές - μαχητές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ - Δ.Σ.Ε, που εκτελέστηκαν από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αλεξανδρούπολης την περίοδο 1946-1949.

Η Τομεακή Επιτροπή Έβρου του ΚΚΕ πραγματοποίησε την Κυριακή 15 Οκτώβρη 2017 το πρωί, στα Παλιά Νεκροταφεία Αλεξανδρούπολης πολιτική εκδήλωση τιμής και μνήμης για τους αγωνιστές - μαχητές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ - Δ.Σ.Ε, που εκτελέστηκαν από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αλεξανδρούπολης την περίοδο 1946 - 1949.

Πλήθος κόσμου, αρκετοί συγγενείς και απόγονοι, τίμησαν με την παρουσία τους, τους εκτελεσμένους αγωνιστές - μαχητές, που στάθηκαν αλύγιστοι στους αγώνες και το εκτελεστικό απόσπασμα, που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα κατά του φασισμού και έγραψαν με το αίμα τους σελίδες στο βιβλίο του αγώνα για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Στο χώρο έγιναν τα αποκαλυπτήρια μνημείου με τα ονόματα των 65 εκτελεσμένων αγωνιστών.

Παραβρέθηκε και μίλησε ο Δημήτρης Παπατολίδης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατ. Μακεδονίας - Θράκης. Έγινε κατάθεση στεφανιών εκ μέρους της ΠΕΑΕΑ, της ΚΝΕ και του ΚΚΕ.

Παραβρέθηκε και κατάθεσε στεφάνι ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης κ. Βαγγέλης Λαμπάκης.

Τα ονόματα των 65 εκτελεσμένων αγωνιστών:

Α/Α    Ονοματεπώνυμο       –       Κάτοικος

1. ΑΓΓΕΛΟΥΔΗΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ - ΑΣΒΕΣΤΑΔΩΝ
2. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΣ - ΣΟΥΦΛΙΟΥ
3. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ ΒΛΑΣΙΟΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
4. ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΜΑΝΔΡΑΣ
5. ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΠΕΙΡΑΙΑ
6. ΓΙΑΓΚΟΥΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΑΛΕΠΟΧΩΡΙΟΥ
7. ΓΡΑΜΜΕΝΙΔΗΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ - ΣΤΕΡΝΑΣ
8. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ - ΡΙΖΙΩΝ
9. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΟΣ - ΠΥΡΓΟΥ
10. ΘΥΜΙΟΥΔΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΣ - ΡΙΖΙΩΝ
11. ΚΑΖΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ - ΣΤΕΡΝΑΣ
12. ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
13. ΚΑΪΣΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΕΛΛΗΝΟΧΩΡΙΟΥ
14. ΚΑΚΑΒΕΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΔΑΔΙΑΣ
15. ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ - ΑΕΤΟΧΩΡΙΟΥ
16. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΘΩΜΑΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
17. ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΙΔΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
18. ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ - ΣΟΥΦΛΙΟΥ
19. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΤΥΧΕΡΟΥ
20. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
21. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
22. ΚΑΡΑΜΑΝΙΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
23. ΚΑΦΕΤΖΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΛΑΓΚΑΔΑ
24. ΚΕΚΕΣ ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ - ΕΛΛΗΝΟΧΩΡΙΟΥ
25. ΚΕΡΚΟΥΣΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΞΑΝΘΗΣ
26. ΚΕΧΑΓΙΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ - ΠΟΛΙΑΣ
27. ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ - ΑΘΗΝΑΣ
28. ΚΟΛΙΟΥΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
29. ΚΟΥΡΒΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ - ΑΘΗΝΑΣ
30. ΚΟΥΡΟΥΔΗΣ ΜΙΧΑΗΛ - ΣΟΥΦΛΙΟΥ
31. ΚΡΕΜΜΥΔΙΩΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ - ΑΘΗΝΑΣ
32. ΚΩΝΣΤΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ - ΑΘΗΝΑΣ
33. ΛΑΚΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ - ΑΣΒΕΣΤΑΔΩΝ
34. ΛΑΜΠΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - ΠΥΡΓΟΥ
35. ΜΑΝΙΟΥΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
36. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ ΚΑΡΙΟΦΙΛΗΣ - ΓΙΑΤΡΑΔΩΝ
37. ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
38. ΜΟΥΧΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ - ΠΑΡΑΝΕΣΤΙΟΥ
39. ΜΠΑΚΙΡΤΖΗΣ ΔΗΜΟΣ - ΝΕΑΣ ΑΔΡΙΑΝΗΣ
40. ΜΠΕΧΛΙΒΑΝΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ - ΣΟΥΦΛΙΟΥ
41. ΜΠΟΥΡΝΙΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΑΘΗΝΑΣ
42. ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ - ΣΠΗΛΑΙΟΥ
43. ΞΕΝΙΔΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΠΥΘΙΟΥ
44. ΞΕΠΑΠΑΔΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΠΕΙΡΑΙΑ
45. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ - ΚΑΒΥΛΗΣ
46. ΠΑΠΑΔΟΥΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ - ΕΛΛΗΝΟΧΩΡΙΟΥ
47. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΣ - ΤΑΥΡΗΣ
48. ΠΑΠΑΤΣΑΡΟΥΧΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
49. ΠΑΤΕΛΑΚΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ - ΚΥΑΝΗΣ
50. ΠΟΥΛΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΔΙΔ/ΧΟΥ
51. ΠΛΟΥΜΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΑΕΤΟΧΩΡΙΟΥ
52. ΠΟΔΑΡΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΑΛΕΞ/ΠΟΛΗΣ
53. ΠΟΡΤΑΛΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΟΡΕΣΤΙΑΔΑΣ
54. ΠΟΥΜΠΟΥΡΙΔΗΣ ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ - ΑΕΤΟΧΩΡΙΟΥ
55. ΣΑΛΑΜΑΝΑΚΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΤΑΥΡΗΣ
56. ΣΤΑΥΡΙΝΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΣΟΥΦΛΙΟΥ
57. ΣΤΟΪΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΝ
58. ΤΟΠΤΣΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - Ν. ΒΥΣΣΑΣ
59. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΜΕΤΑΞΑΔΩΝ
60. ΤΣΑΡΟΥΧΙΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ - ΔΩΡΙΚΟΥ
61. ΤΣΕΡΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ - ΠΟΛΙΑΣ
62. ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ - ΒΡΥΣΙΚΩΝ
63. ΧΑΤΖΗΣ ΗΛΙΑΣ - ΠΥΘΙΟΥ
64. ΧΡΥΣΙΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΪΖΕΡ - ΑΘΗΝΑΣ
65. ΨΙΛΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΚΑΒΑΛΑΣ

Η ομιλία του Δημήτρη Παπατολίδη:

Συντρόφισσες και σύντροφοι φίλες και φίλοι,

Απόγονοι των άξιων αγωνιστών που σήμερα τιμούμε με την εκδήλωση μας.

Το ΚΚΕ προχωράει στην κορύφωση των εκδηλώσεων του για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του το Νοέμβρη του 1918. Η σημερινή εκδήλωση ήταν χρέος όχι μόνο στους αγωνιστές, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές που έδωσαν τη ζωή τους για τα σπουδαιότερα ιδανικά που γνώρισε η ανθρωπότητα. Αλλά και χρέος στις νεότερες γενιές αγωνιστών, σε αυτούς που πήραν τη σκυτάλη του ταξικού αγώνα, μεταλαμπάδευσαν τα ιδανικά μιας λεύτερης χώρας από ξένους καταχτητές αλλά και ντόπιους εκμεταλλευτές, στις νέες γενιές που θα έρθουν και με ανυπόταχτη στάση θα κρατάνε τη φλόγα του αγώνα άσβεστη.

Σήμερα τιμάμε τους λεβέντες και της λεβέντισσες στην πλειοψηφία τους νέα παλληκάρια και κοπέλες που με τη στάση τους στα κρατητήρια, στα βασανιστήρια, τη στάση την ώρα της δίκης, απέδειξαν πως ο άνθρωπος μπορεί να φτάνει πολύ μακρύτερα από το μπόι του, μπορεί να αναδεικνύει πρωτόγνωρο ηρωισμό, θυσίες που έχουν αξία, γιατί είναι θυσίες για να γίνεται η κοινωνία καλύτερη, χωρίς πολέμους βαρβαρότητα, χωρίς ταξική ανισότητα φασισμό.

Οι ιδέες φίλοι και φίλες που συγκλόνισαν χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες εδώ στον Έβρο, δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες σε κάθε άκρη της χώρας, οι ιδέες αυτές δεν ήταν και δεν είναι απλά ένα πουκάμισο αδειανό, που οδήγησε ανώφελα όπως ισχυρίζονται οι δήθεν αριστεροί κονδυλοφόροι ιστορικοί του συστήματος σε έναν αγώνα που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί όπως ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού το 1946-1949.

Τα έκτακτα στρατοδικεία που καθιερώθηκαν με το Γ ψήφισμα ξεκίνησαν από το 1946 και γενικεύτηκαν από το 1947, δεν ήταν η απάντηση του αστικού κράτους, στην κόκκινη τρομοκρατία και τη βία που άσκησαν πρώτοι το ΚΚΕ και οι αγωνιστές του Δημοκρατικού Στρατού, όπως από την άλλη ισχυρίζονται οι αμερικανοθρεμμένοι και νατοθρεμμένοι ιστορικοί του ΣΚΑΙ, οι υποστηρικτές του πιο πρωτόγονου αντικομουνισμού, οι χρυσαυγίτες και άλλοι αντικομουνιστές συνοδοιπόροι τους.

Πριν τα έκτακτα στρατοδικεία και μετά την απελευθέρωση, το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ που αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά της αντίστασης είχαν πάνω από 1,5 εκατομμύριο μέλη και εκατοντάδες χιλιάδες μαχητές. Το ΚΚΕ που ήταν ο οργανωτής και καθοδηγητής αυτής της πάλης ήταν το Κόμμα που γιγαντώθηκε μέσα σ συνθήκες ένοπλου αγώνα και βαθειάς παρανομίας από τη δεκαετία του 30 με χτυπημένες τότε τις οργανώσεις. Έφτασε να μετρά εκατοντάδες χιλιάδες μέλη. Αυτή την πρωτόγνωρη δύναμη τη γνώριζε καλά ο ταξικός αντίπαλος μέσα και έξω από την Ελλάδα. Σήμερα είναι δεκάδες τα ντοκουμέντα όλως των αντιδραστικών πρωταγωνιστών που ομολογούν πως πριν απελευθερωθεί η χώρα είχαν σχέδιο εξόντωσης του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Έπρεπε δηλαδή να ανατρέψουν με κάθε τρόπο τον συσχετισμό που ήταν υπέρ της εργατικής τάξης του λαού, να επιβάλλουν με κάθε τρόπο την αστική τους εξουσία.

Η αδυναμία του Κόμματος μας να εκτιμήσει σωστά την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί το 1943-44 με την άνοδο του απελευθερωτικού κινήματος στη χώρα μας, και παράλληλα με την πλήρη απαξίωση των αστικών πολιτικών δυνάμεων και της αστικής τάξης, που είτε συνεργάστηκε με τους καταχτητές είτε την έσκασε στο εξωτερικό, διαμόρφωσαν αυτό που ονομάζεται επαναστατικές συνθήκες. Δηλαδή συνθήκες που ο λαός πλέον μαζικά οργανωμένος, αμφισβητούσε πέρα από τον ξένο καταχτητή και την τάξη που στο εσωτερικό του έπινε το αίμα τη ντόπια πλουτοκρατία. Σε αυτές τις συνθήκες το Κόμμα μας δεν είχε και δε διαμόρφωσε σχέδιο που θα σύνδεε την ήττα του καταχτητή, αλλά και των ντόπιων εκμεταλλευτών. Στο όνομα της αντιφασιστικής συμμαχίας και ενάντια στον αντικειμενικό συσχετισμό δυνάμεων, που ήταν υπέρ των Κομμουνιστών και των εργατικών λαϊκών δυνάμεων προχώρησε σε ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς σε Λίβανο και Καζέρτα πολύ πριν την Βάρκιζα.

Ακόμη και αυτοί οι όροι που ήταν τουλάχιστον αρνητικοί για το κίνημα δεν εφαρμόστηκαν από τους Βρετανούς ιμπεριαλιστές και το πολιτικό προσωπικό. Αυτή αξιοποίησαν αυτές τις συμφωνίες για να εξαπολύσουν ένα απίστευτο πογκρόμ τρομοκρατίας, για να μπορέσουν να τσακίσουν το πρωτόγνωρο λαϊκό κίνημα του κομμουνιστές. Σε αυτή τη μάχη χρησιμοποίησαν αρχικά το καρότο της συμμέτοχης στην κυβέρνηση της εθνικής ενότητας του ΕΑΜ, υποσχέθηκαν τιμωρία στους συνεργάτες των ναζί. Την ίδια ώρα συμφωνούσαν με τους ταγματασφαλίτες από ναζιστικά κατοχικά όργανα να γίνουν όργανα των Βρετανών και της ντόπιας αστικής τάξης.

Στις δίκες των δοσίλογων οι πρώην συνεργάτες των Γερμανών που ευθύνονταν για χιλιάδες θανάτους, είτε αθωώνονταν είτε τη γλίτωναν με ποινές μερικών μηνών ή χρόνων και στη πορεία έπαιρναν χάρη και μαζί με τη χάρη θέσεις στον κρατικό μηχανισμό.

Στο 1944-45 προχώρησαν σε πολλές εκατοντάδες δολοφονίες αγωνιστών, χιλιάδες εξορίες, εκατοντάδες βιασμούς. Για τους αγωνιστές που έδωσαν την ψυχή τους για τη λευτεριά η αστική εξουσία χρησιμοποιούσε όλο και πιο ανοιχτά το βούρδουλα και για τους συνεργάτες των καταχτητών όλο και πιο συστηματικά χρησιμοποιούνταν στο ανασυγκροτημένο πλέον αστικό κράτος.

Αυτή η κατάσταση οξύνθηκε το 1946, που σε κυβερνητική σύσκεψη αποφασίστηκε η δολοφονία από παρακρατικούς μηχανισμούς των αγωνιστών που ήτανε έτοιμοι να απαντήσουν στην κρατική τρομοκρατία.

Δεν υπήρχε άλλος δρόμος για το λαό τους κομμουνιστές απάντησαν και με καθυστέρηση στην τρομοκρατία, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τους βιασμούς.

Στο έκτακτο στρατοδικείο της Αλεξανδρούπολης που με καταδικαστικές αποφάσεις του εκτελέστηκαν τουλάχιστον 65 αγωνιστές, δεν οδηγήθηκαν στις δίκες μόνο αυτοί που πήραν το τουφέκι, αλλά και όσοι στήριζαν με κάθε τρόπο τον δίκαιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού, του ΚΚΕ. Στο όργιο τρομοκρατίας που ακολούθησε το αστικό κράτος, ανέδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.

Στις δίκες παρωδίες δικάζονταν μαζικά χωρίς κανένα σύστημα έστω και αστικής δικονομίας. Στην Πελοπόννησο για παράδειγμα 80χρονη γριά καταδικάσθηκε σε θάνατο σαν αναρχική πυροτεχνουργός. Στο Μεσολόγγι σε δίκη καταδικάστηκαν 26 σε θάνατο από τους 25 κατηγορούμενους από λάθος. Τουλάχιστον πανελλαδικά εκτιμούνται 5.500 οι εκτελεσμένοι από τα έκτακτα στρατοδικεία, που ξεκίνησαν τα πρώτα στις 20 Ιούνη του 1946(μεταξύ αυτών και της Αλεξανδρούπολης). Εκατοντάδες ήταν οι εκτελεσμένοι και από κακουργιοδικεία με νόμους άσχετους με την πολιτική δράση, μόνο 370 είναι καταγραμμένοι για μια χρονιά.

Τις καταδικαστικές αποφάσεις τις συνόδευαν απάνθρωπα βασανιστήρια στα μπουντρούμια, από λιντσαρίσματα, φτάνοντας ως το βαθμό να πετιούνται οι νεκροί και να θάβονται πρόχειρα σε ομαδικούς τάφους. Να ποια δημοκρατία εγκατέστησαν οι ιμπεριαλιστές και η ντόπια αστική τάξη μετά την απελευθέρωση.

Φίλοι και φίλες συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο αγώνας του Δημοκρατικού Στρατού, ο αγώνας που διεξήγαγαν σε βαριά παρανομία οι κομμουνιστές μέσα στις πόλεις για την προπαγάνδιση των σκοπών του ΔΣΕ για τη στήριξη του, ήταν ένας δίκαιος αγώνας. Ένας αγώνας που στο επίκεντρο του είχε την απελευθέρωση του ανθρώπου από κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης.

Αυτό ακριβώς πολεμάνε οι κονδυλοφόροι του συστήματος, όταν προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το νόημα του να δικαιολογήσουν την κρατική βία ως απάντηση, ξεχνώντας τις διώξεις και τη βαρβαρότητα του αστικού κράτους. Δεν είναι τυχαίο πως τα ίδια επιχειρήματα χρησιμοποιούν και οι ναζιστές χρυσαυγίτες για τα ολοκαυτώματα των χιτλερικών στη χώρα μας λέγοντας πως γι αυτά φταίει το ΚΚΕ και το ΕΑΜ, γιατί τόλμησε να κάνει αντίσταση.

Τη βία φίλοι και σύντροφοι δεν την επέλεγαν πρώτα οι εκμεταλλευόμενοι αλλά οι εκμεταλλευτές. Από την εξέγερση του Σπάρτακου ως σήμερα, οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις ήταν η απάντηση στη βαρβαρότητα των εκμεταλλευτών που θα έκαναν τα πάντα για να κρατήσουν την εξουσία τους.

Από την άλλη η προσπάθεια που κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει πως δήθεν τιμάει και έχει μερτικό από την ιστορία του κινήματος της αντίστασης, λίγο πολύ δηλαδή ότι είναι συνέχεια του εαμικού κινήματος είναι απαράδεκτη.

Πως μπορεί να συγκρίνει κάποιος τον ΕΑΜ ΕΛΑΣ, τις Κορυσχάδες, το Μπελογιάννη, με το yes men της κυβέρνησης στους αμερικάνους και τους νατοϊκούς. Τρίζουν τα κόκαλα των αγωνιστών, όταν η κυβέρνηση του τρίτου και τέταρτου μνημονίου, η κυβέρνηση που πανηγυρίζει για τη φιλία των αμερικανών και νατοϊκών η κυβέρνηση που παραδίδει εδάφη και θάλασσες για βάσεις μπορεί να συγκρίνεται με την εθνική αντίσταση.

Η προσπάθεια να ευνουχιστεί το αντικειμενικό γεγονός ότι ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, έγινε στο έδαφος της ταξικής πραγματικότητας που υπήρχε στη χώρα μας και που αντικειμενικά καθόρισε και τη στάση διαφορετικά των μεγαλοεφοπλιστών, από τη στάση των εργατών και αγροτών που πλαισίωσαν το ΕΑΜ ΕΛΑΣ. Έχει σαν αντικειμενικό στόχο σήμερα να παγιδεύει τους εργαζόμενους, τη φτωχή αγροτιά και τους α/α των πόλεων, στο κυνήγι των περιβόητων εθνικών στόχων. Να προβάλλει το αίολο επιχείρημα ότι όταν οι έλληνες ενωνόμασταν μεγαλουργούσαμε. Εννοώντας φυσικά οι εργαζόμενοι να υπηρετούμε τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας θυσιάζοντας τα δικά μας.

Με το 41-44 ο λαός μας αρνήθηκε να ακολουθήσει την αστική τάξη που είτε συνεργάστηκε είτε την κοπάνησε για το Λονδίνο και το Κάιρο. Γι αυτό μεγαλούργησε.

Αυτή την πείρα διαστρεβλώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα.

Είναι άλλο πράγμα η ενότητα του λαού της εργατικής τάξης, η απόφαση του να υπερασπιστεί το δίκιο του, να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του από τον ξένο εισβολέα και άλλο να υπηρετούμε τα νατοϊκά σχέδια, τα σχέδια δηλαδή που έπνιξαν στο αίμα τη Μέση Ανατολή, που όξυναν το προσφυγικό, τα σχέδια που διαμέλισαν την Κύπρο, βομβάρδισαν τη Γιουγκοσλαβία.

Κανένας φαντάρος, αξιωματικός, κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να ταυτίσει τα συμφέροντα του με αυτά των εφοπλιστών γιατί τότε δε θα χύνει το αίμα του για να υπερασπίζεται τη δίκη του ζωή, αλλά τα ξένα κέρδη.

Τι σχέση μπορεί να έχουν φίλοι και φίλες οι αγώνες και οι στόχοι του ΕΑΜ ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ με την περιβόητη δίκαιη ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν τα θεμέλια αυτής της ανάπτυξης είναι χτισμένα στους πάνω από 500 μπορεί και εξακόσιους μνημονικούς νόμους που επί ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζονται και με μεγαλύτερες πλειοψηφίες.Γιατί να πανηγυρίζει ο λαός σε φιέστες που στήνει ο ΤΑΡ, οι αμερικάνοι, οι όποιοι άλλοι επενδυτές, όταν οι θέσεις εργασίας θα είναι με ψίχουλα, όταν η μέση σύνταξη θα φτάσει σε 3 χρόνια τα 450 ευρώ και ο μισθός για νέους ως 35 ετών κατά μ.ο. κινείτε στα 400 ευρώ περίπου. Από πότε οι λύκοι έρχονται να γιορτάσουν με τα αρνιά;

Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργαζόμενο, α/α, νέο και νέα, κάθε άνθρωπο του μόχθου που είτε νιώθει σήμερα αδύναμος και απογοητευμένος, είτε μέχρι χτες θεωρούσε πως αυτά που του λένε οι Κομμουνιστές δεν είναι ρεαλιστικά να σκεφτεί: Είναι ρεαλιστικό σήμερα να πιστεύεις πως όσο κουμάντο κάνουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες οι τραπεζίτες τα Κόμματα τους, θα έχεις τη δυνατότητα να ζήσεις διαφορετικά, να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Είναι ρεαλιστικό να πιστεύεις πως η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή όταν στη Γαλλία, τη Γερμανία, σε όλες τις χώρες προχωράνε αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα;

Είναι αλήθεια εδώ στον Έβρο που είναι μια πολύ ευαίσθητη περιοχή ρεαλιστικό να πιστεύουμε πως οι Αμερικάνοι, οι Ρώσοι, θα κοιτάξουν να υπερασπιστούν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας μας και ότι αυτοί θα μας φέρουν την ειρήνη. Όταν γνωρίζουμε πολύ καλά πως για παράδειγμα τα νατοϊκά γεράκια δε θα διστάσουν να μας βάλλουν ακόμη και σε πόλεμο για να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα. Μήπως με τη μεταφορά αμερικάνικων πυρηνικών στον Άραξο, δεν γίνεται η Ελλάδα στόχος σε μια όξυνση της αντιπαράθεσης των ΗΠΑ με τη Ρωσία;

Φίλες και φίλοι,

Το κεφάλαιο με το Ψέμα, την απάτη, είτε με το καρότο είτε με το μαστίγιο, είτε με ψευτοαριστερές κυβερνήσεις, είτε ακόμη και με φασιστικού τύπου καθεστώτα έναν στόχο έχει, να εδραιώνει τη εξουσία του, ν αρπάζει όσο μεγαλύτερο κέρδος από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης. Ο ρεαλισμός που προβάλλει είναι, είναι απατηλός στηρίζεται σε αυτό που η ιστορία έχει διαψεύσει αμέτρητες φορές: Ότι ο συσχετισμός δύναμης μένει ακλόνητος.

Ο ρεαλισμός που προβάλλει το ΚΚΕ με τη δική του πολιτική πρόταση που άλλοι τον παρουσιάζουν σαν ουτοπία, άλλοι σαν κάτι ξεπερασμένο βασίζεται σε αυτό που αντικειμενικά έχει ανάγκη ο εργαζόμενος λαός, βασίζεται στις δυνατότητες τους ίδιου του τόπου και του λαού.

Να γιατί εμείς λέμε πως είναι παράλογο να απαγορεύεται να σπείρεις αυτά που έχεις ανάγκη να τρως, να χρησιμοποιήσεις εσύ ο εργαζόμενος λαός τα τεράστια πλεονεκτήματα σε ορυκτό πλούτο και σε παραγωγικές δυνατότητες και να μην τα δίνεις είτε σε ξένο είτε σε ντόπιο κεφάλαιο για να βγάζουν δις και ο λαός ψίχουλα. Ο δικός μας ρεαλισμός έχει σαν προϋπόθεση η εργατική τάξη, ο λαός να πιστέψει στη δύναμη του, να πάρουν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους, να οικοδομήσουν μια γερή συμμαχία από κάτω για να ανατρέψουν όχι μόνο τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, αλλά και αυτούς που βρίσκονται από πίσω, την πραγματική εξουσία.

Φέτος 100 χρόνια μετά ο Κόκκινος Οκτώβρης του 17, αυτός που ξύπνησε και τράβηξε στον πολιτικό αγώνα εκατομμύρια εργάτες και εργάτριες στον Κόσμο, αυτός που απέδειξε ότι μπορεί να υπάρχει κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση χωρίς ούτε έναν άνεργο, ο Οκτώβρης που νίκησε στα πεδία των μαχών τον φασισμό, δείχνει το δρόμο.

Να από πού εμπνεύστηκαν οι εκτελεσμένοι, οι χιλιάδες ανυπότακτοι αγωνιστές αυτοί οι πελώριοι άνθρωποι, που δε δίστασα να κάνουν τη μεγαλύτερη θυσία, για να κρατήσουν ζωντανή τη φλόγα του πιο ανιδιοτελούς αγώνα. Πως θα μπορούσε άλλωστε η ιστορία, η εξέλιξη της κοινωνίας να προχωρούσε αν δε υπήρχαν τέτοιοι άνθρωποι, αν δεν υπήρχε ο σκοπός που τους εμπνέει, ο σκοπός που πηγάζει από την ίδια τη ζωή.

Οι δεκάδες που εκτελέστηκαν και όσοι κράτησαν στάση παλικαρίσια είναι αυτοί που αποτελούν ένα τεράστιο σύμβολο ζωής και ας ανταμείφτηκαν με το θάνατο. Σήμερα κάνουμε το ελάχιστο βάζουμε ονόματα στον τάφο τους, τους καταγράφουμε με το ονοματεπώνυμο τους, όπως τους αξίζει. Αυτό είναι όμως το λιγότερο, το θάνατο τους, τη θυσία τους μόνο μια ανταμοιβή της πρέπει και αυτό το υποσχόμαστε με όλη μας τη δύναμη. Να μην λυγίσουμε, να μην κάνουμε βήμα πίσω, να παλέψουμε για το δίκιο, για μια λεύτερη ζωή από βαρβαρότητα, πολέμους εκμετάλλευση να παλέψουμε για το Σοσιαλισμό Κομμουνισμό. Τιμή και δόξα στους εκτελεσμένους του έκτακτου στρατοδικείου, τιμή και δόξα στο ηρωικό ΚΚΕ.
[post_ads]