Λάτρης της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτισμού, αποφάσισε να ζήσει στη χώρα των παιδικών του ονείρων μεταλαμβάνοντας την αγάπη και την θερμή φιλοξενία των κατοίκων της Αλεξανδρούπολης.
Πολυταξιδεμένος, ευφυής, αλλά συγχρόνως προσιτός ο συγγραφέας Jean-Christophe Eon γέννημα - θρέμμα της γαλλικής Βρετάννης, είναι σίγουρα μία περίπτωση χαρισματικού και ιδιαίτερου ανθρώπου που δεν περνάει απαρατήρητη.
Λάτρης της Ελλάδας και του ελληνικού πολιτισμού, αποφάσισε να ζήσει στη χώρα των παιδικών του ονείρων μεταλαμβάνοντας την αγάπη και την θερμή φιλοξενία των κατοίκων της Αλεξανδρούπολης. Με μια αθώα παιδικότητα στο βλέμμα και την κίνηση, σπινθηροβολώντας από άφατη περιέργεια και αιχμηρή οξυδέρκεια, μίλησε στο Thea Magazine και τον Ηλία Αραβίδη και μας διηγήθηκε την προσωπική του ιστορία που βρίθει από έρωτα και πάθος για τη ζωή και τους ανθρώπους.
Είστε καθηγητής της γαλλικής φιλολογίας και ειδικός επί της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Ποιο ήταν το κίνητρο που σας ώθησε να ειδικευτείτε σε αυτά τα αντικείμενα;
Κατ’ αρχήν, η αγάπη μου για την Ελλάδα είναι αρχαία (πολύ παλιά). Σε ηλικία πέντε ετών, έγραψα ένα μικρό κείμενο για την Ελλάδα με τη βοήθεια της μητέρας μου. Στη συνέχεια, καταβρόχθισα διάφορα βιβλία πάνω στη μυθολογία, την ιστορία και τη λογοτεχνία της αρχαίας Ελλάδας. Στα δεκατέσσερα, άρχισα να σπουδάζω ελληνικά στο Λύκειο. Μου έμαθαν (προσφέρθηκαν) τα έργα των τραγικών, Αισχύλου, Ευριπίδη και Σοφοκλή, φυσικά Όμηρο, που τους έχω αγαπήσει όλους πάρα πολύ με ένα πάθος που ανανεώνεται συνεχώς. Από την άλλη, το πάθος μου για τις γλώσσες ήρθε πολύ γρήγορα γιατί μιλούσα γαλλικά με τους γονείς μου και τη διάλεκτο του Πουατιέ με τους παιδικούς μου φίλους. Το γεγονός να έχεις ένα όνομα βρετόνικο και όχι γαλλικό σίγουρα έπαιξε επίσης ένα ρόλο χωρίς αμφιβολία.
Φυσικά, φθάνοντας στο Πανεπιστήμιο, προσανατολίστηκα κυρίως προς την ιστορία της ελληνική γλώσσας από την γραμμική Β και την μυκηναϊκή. Στο τέταρτο έτος, συνέγραψα μια πτυχιακή εργασία για τα ελληνικά της Καργέζης στην Κορσική. Το 1999, έκανα ένα προδιδακτορικό δίπλωμα επάνω στη μετάφραση του Ευαγγελίου κατά Ιωάννη από το ελληνικό κείμενο στα iaai, μια γλώσσα του Ειρηνικού που μιλώ.
Ποιες είναι οι εμπειρίες που σας επηρέασαν μεγαλώνοντας στη Γαλλία;
Από την παιδική μου ηλικία και τη νιότη μου διατηρώ αγάπη για την γαλλική γλώσσα, αγάπη για κάποιες περιοχές, και ειδικά για το Πουατού και τη Βρετάνη, ένα έντονο ενδιαφέρον για τις ρίζες μου. Επομένως είναι απολύτως φυσικό ότι αυτοπροσδιορίζομαι ως γαλλόφωνος βρετόνος συγγραφέας.
Με καταγωγή από τη Βρετάνη γαλουχηθήκατε σε ένα περιβάλλον γαλλικής παιδείας και κουλτούρας και διδάξατε την γαλλική γλώσσα για δεκαεπτά συναπτά έτη στην Νέα Καληδονία. Γιατί πήρατε την απόφαση να μετοικήσετε εκεί;
Για λόγους εντελώς προσωπικούς, αποφάσισα το 1990 να εγκαταλείψω τη Γαλλία. Η προτεσταντική Εκκλησία της οποίας είμαι μέλος μου πρότεινε μια θέση καθηγητή στη Νέα Καληδονία. Εκεί λοιπόν έμεινα δεκαεπτά έτη, εκεί τέλεσα γάμο και εκεί απέκτησα τα τρία παιδιά μου. Επίσης, εντελώς προσωπικοί λόγοι με οδήγησαν εδώ στην Αλεξανδρούπολη όπου ζω από τον Ιούλιο του 2016.
Έχετε εκδώσει δύο συλλογές με νουβέλες, ένα λεξικό των Ελληνικών της Καργέζης και ένα μυθιστόρημα. Επίσης έχετε κερδίσει δύο βραβεία λογοτεχνίας. Ποιός είναι ο λόγος για τον οποίο γράφετε;
Όπως πολλοί συγγραφείς, νομίζω ότι γράφω επειδή δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Είναι μία ανάγκη. Να διηγηθεί κανείς τα συναισθήματά του, τις αισθήσεις του και να κάνει τον αναγνώστη ή την αναγνώστρια να μπορέσουν να αισθανθούν δια μέσου των λέξεων μου τα δικά τους συναισθήματα, τα δικά τους αισθήματα. Το τελευταίο βιβλίο μου ποιημάτων και το μυθιστόρημα που γράφω μιλούν για τον έρωτα ενός άνδρα για μια γυναίκα. Βέβαια, για να γράψω εκκινώ από τη δική μου ζωή και την αγάπη μου για κάποια που υπάρχει, αλλά η ζωή μου δεν ενδιαφέρει κανένα. Παρόλα αυτά, ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα παγκόσμιο που αισθάνονται άνδρες και γυναίκες ανεξάρτητα από την προέλευση, την κουλτούρα ή τη γλώσσα τους. Αγαπά κανείς, ακόμη και αν δεν εκφράζεται με τον ίδιο τρόπο στην Ελλάδα όπως και στη Βρετάνη, με την ίδια ένταση και το ίδιο πάθος. Επιπλέον, είμαι πολύ ευτυχής που το βιβλίο μου Dame Sarakosti d'Alexandroupoli, θα μπορέσει να εκδοθεί εδώ μεταφρασμένο στην ελληνική στο τέλος του χρόνου.
Ποιο είναι το θέμα του νέου σας πονήματος, της Κυράς Σαρακοστής της Αλεξανδρούπολης;
Πρόκειται για ποιήματα και σύντομα διηγήματα που ακολουθούν τη «διαδρομή» της νηστείας πριν το Πάσχα, της Σαρακοστής. Αυτή η Κυρά Σαρακοστή έχει ένα ζωντανό και πραγματικό πρότυπο και οδηγεί έναν άνδρα προς το προσωπικό του Φως, την Αναγέννηση του με την έννοια ότι (qu'il souhaite meilleure) εύχεται να είναι καλύτερα από ότι ήταν στο παρελθόν, μια Μεταμόρφωση γεννημένη από τον έρωτα που αισθάνεται με το πάθος για αυτή τη γυναίκα με την οποία δεν μιλά πλέον και αυτό που αυτή του έδωσε.
Έχετε ζήσει προηγουμένως σε δύο διαφορετικές χώρες και τώρα διαμένετε στην Αλεξανδρούπολη. Θα μπορούσατε να μας περιγράψετε τα κοινά σημεία, αλλά και τις διαφορές μεταξύ των τριών αυτών χωρών;
Αγαπώ βαθιά αυτές τις τρεις χώρες και η ερώτηση είναι δύσκολη. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να αγαπώ αυτές τις χώρες. Ο κύριος λόγος που με κάνει να αισθάνομαι καλά στην Ελλάδα είναι ο τρόπος να εκφράζει κανείς την ένταση των συναισθημάτων. Μιλώ κυρίως για την φιλία, γιατί σκέπτομαι ότι η έκφραση του έρωτα, που με φέρνει σε δύσκολη θέση, είναι πολύ διαφορετική ανάμεσα σ’ αυτές τις τρεις χώρες. Για την φιλία και την συμπαράσταση, σκέπτομαι ότι η δραματική θέση στην οποία οι οικονομικές συνθήκες έριξαν την Ελλάδα αφήνει να διαφανεί ένα συναίσθημα, βέβαια όχι σε όλους της ανάγκης να βοηθήσει κανείς και να βοηθηθεί. Οι οδυνηρές καταστάσεις να προβληθεί η καλοσύνη των μεν και η σκληρότητα των δε.
Ποιο είναι το βαθύτερο όνειρό σας αυτήν την περίοδο της ζωής σας;
Έχω περισσότερα από ένα. Για τον πλανήτη. Για την Ευρώπη και τις άλλες ηπείρους. Για την Ελλάδα σίγουρα. Αλλά δεν έχω καμία πολιτική ή οικονομική δύναμη, δυστυχώς. Για τους ανθρώπους που αγαπώ, αλλά αυτοί είναι οι μόνοι κύριοι της ίδιας της ζωής τους. Η εξουσία μου δεν ασκείται παρά μόνον στη δική μου προσωπική ζωή και το όνειρό μου για μένα τον ίδιο είναι να βρω μια ισορροπία και να μπορώ να ζω (διατρέφομαι) αλλά επίσης και το όνειρό μου είναι να βρει κάποιος μέσα στα βιβλία μου, το όνειρο να ζει τον έρωτα και το πάθος (από κοινού) που αισθάνομαι για μια γυναίκα που δεν παύω και δεν θα πάψω να αγαπώ.
Πηγή: theamagazine.gr
Διαβάστε επίσης: Η Αλεξανδρούπολη γίνεται σημείο αναφοράς και στη γαλλική λογοτεχνία
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω