Επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του Γεωργίου και Θεόδωρου Κανδηλάπτη καθώς και των Ποντίων προσφύγων και κατοίκων της Νέας Χηλής προερχομένων από τα Πάταρα τελέσθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ν. Χηλής.
Μέσα σε συγκινητικό κλίμα τελέστηκε την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018 η εκδήλωση μνήμης για τον Πόντιο δάσκαλο Γεώργιο Κανδηλάπτη - Κάνις και του γιου του Θεόδωρου, Aνθυπολοχαγού πεσόντα στα βουνά της Βορείου Ηπείρου καθώς και των Ποντίων προσφύγων και κατοίκων της Νέας Χηλής προερχομένων από τα Πάταρα του Ν. Έβρου.
Την επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης πλαισίωσαν μέλη του Μορφωτικού συλλόγου Ποντίων Ν. Έβρου "Αλέξιος Κομνηνός" με ποντιακές φορεσιές. Ο Γεώργιος Κανδηλάπτης ως γνωστόν υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του ιστορικού αυτού σωματείου, που μετρά 80 χρόνια παρουσίας στο Νομό Έβρου.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση το λόγο έλαβε ο κ. Φάνης Μαλκίδης ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή των Γεώργιου και Θεόδωρου Κανδηλάπτη. Ο κ. Μαλκίδης, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη συμφωνία που είχε υπογραφεί από το 2009 μεταξύ ελληνικής και αλβανικής κυβέρνησης για την εξεύρεση, εκταφή και ταυτοποίηση των οστών χιλιάδων άταφων στρατιωτών του ελληνο-ιταλικού πολέμου 1940-1941 (μεταξύ αυτών και του Θεόδωρου).
Ήδη σήμερα η συμφωνία εκείνη ξεκίνησε να υλοποιείται στα στενά της Κλεισούρας, με την παρουσία μεικτής ελληνοαλβανικής επιτροπής. Σίγουρα ο δρόμος είναι δύσκολος όμως 8.000 Έλληνες στρατιώτες περιμένουν να ταυτοποιηθούν και να ενταφιαστούν.
Στο μνημόσυνο, που τελέστηκε παρουσία του εγγονού και των δισέγγονων του Γεωργίου Κανδηλάπτη, τίμησαν με την παρουσία τους ο Διοικητής της XXIII ΤΘΤ Ταξίαρχος Παντελής Κατσαΐτης, ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΑΝΑ.Σ.Α. κ. Παύλος Μιχαηλίδης, ο πρόεδρος της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. κ. Δημήτρης Κελεμίδης και ο πρόεδρος του ποντιακού συλλόγου Πεύκων "Οι Ρίζες" κ. Μιχάλης Νικολαΐδης. Συγκινητική ήταν και η παρουσία κατοίκων της Αισύμης με καταγωγή από τα Πάταρα.
Οι διοργανωτές ευχαριστούν το γραφείο τελετών του κ. Κώστα Παπαχρυσοστομίδη για την προσφορά των κόλυβων.
Ποιος ήταν ο Γεώργιος Κανδηλάπτης
Ο Γεώργιος Θ. Κανδηλάπτης γεννήθηκε γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1881 στην Αργυρούπολη του Πόντου. Το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο ήταν «Κάνις» από τον ομώνυμο ποταμό του Πόντου. Ήταν Έλληνας λόγιος, δημοσιογράφος και εκπαιδευτικός. Υπήρξε δάσκαλος επί 44 χρόνια, πρώτα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έπειτα στην Ελλάδα καθώς και πολυγραφότατος συγγραφέας μελετών ιστορικού, λαογραφικού, λογοτεχνικού και κοινωνιολογικού περιεχομένου. Κύριο αντικείμενο του έργου του υπήρξε η περιοχή του Πόντου.
Ο Γεώργιος Κανδηλάπτης ήταν το νεότερο από τα τέσσερα παιδιά του Θεόδωρου και της Κυπαρισσίας ή Παρέσας Κανδηλάπτη. Το 1899 μετά την αποφοίτησή του από την Γ΄ τάξη του σχολαρχείου του Φροντιστηρίου Αργυρούπολης ακολούθησε σταδιοδρομία ως εκπαιδευτικός διδάσκοντας από το 1899 μέχρι το 1914 σε χωριά της επαρχίας Χαλδίας, στο Ερζιγγιάν αλλά και στη γενέτειρά του Αργυρούπολη. Το 1914, στα πλαίσια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου καλείται να καταταγεί στον οθωμανικό στρατό, κηρύττεται όμως φυγόστρατος και το διάστημα 1920-1922 εξορίζεται πρώτα στο Ερζερούμ και έπειτα στο Ερζιγγιάν.
Αργότερα υπήρξε μέλος της επιτροπής ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και το καλοκαίρι του 1924 αποχώρησε από την γενέτειρά του και κατέφυγε στην Ελλάδα όπου εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Αλεξανδρούπολη, μεταφέροντας μαζί του σημαντικά ιστορικά κειμήλια της ιστορίας του Πόντου που συγκέντρωνε από το 1916 (χρυσόβουλα αυτοκρατόρων της Τραπεζούντας, τα οστά του Αλεξίου Δ' Κομνηνού, χειρόγραφα βιβλιοθηκών κλπ) διασώζοντάς τα από την καταστροφή.
Ο Γεώργιος Κανδηλάπτης ήταν παντρεμένος από το 1908 με την Αγγελική Λουκά μαζί με την οποία απέκτησε επτά παιδιά (τέσσερα αγόρια και τρία κορίτσια). Ένα από τα παιδιά του ήταν ο πεσών κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, Ανθυπολοχαγός Πεζικού Θεόδωρος Κανδηλάπτης, του οποίου το όνομα φέρει στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης.
Στην Ελλάδα ο Γεώργιος Κανδηλάπτης συνέχισε την εκπαιδευτική του δραστηριότητα διδάσκοντας σε δημοτικά σχολεία διαφόρων περιοχών του νομού Έβρου μέχρι και τη συνταξιοδότησή του το 1951.
Στις 29 Ιουνίου του 1966, το ελληνικό κράτος τίμησε την προσφορά του Κανδηλάπτη στα γράμματα, απονέμοντάς του σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα.
Εκτός από εκπαιδευτικός, ο Κανδηλάπτης διετέλεσε από νεαρή ηλικία δημοσιογράφος και αρθρογράφος, συνεργαζόμενος με εφημερίδες και περιοδικά όπως ο «Φάρος της Ανατολής» (Τραπεζούντα), ο «Κόσμος της Οδησσού», ο «Αργοναύτης του Μπατούμι», ο «Παιδικός Κόσμος». Η δραστηριότητά του συνεχίστηκε και μετά την εγκατάστασή του στην Ελλάδα, δημοσιεύοντας μέχρι το 1969 περίπου 400 δοκίμια, άρθρα και μελέτες και λογοτεχνικά σε περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας, της Μακεδονίας και της Θράκης. Παράλληλα μέχρι το 1971 (έτος θανάτου του) είχαν εκδοθεί δώδεκα βιβλία του ενώ μέρος του, μεγάλου σε όγκο, ανέκδοτου έργου του εκδόθηκε μετά το 2001.
Απεβίωσε μετά από σύντομη ασθένεια στις 14 Ιανουαρίου του 1971 στην Αλεξανδρούπολη.
Ουρανία Πανταζίδου
➤ Διαβάστε εδώ για τον Θεόδωρο Κανδηλάπτη
[post_ads]
Την επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Νέας Χηλής Αλεξανδρούπολης πλαισίωσαν μέλη του Μορφωτικού συλλόγου Ποντίων Ν. Έβρου "Αλέξιος Κομνηνός" με ποντιακές φορεσιές. Ο Γεώργιος Κανδηλάπτης ως γνωστόν υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος του ιστορικού αυτού σωματείου, που μετρά 80 χρόνια παρουσίας στο Νομό Έβρου.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση το λόγο έλαβε ο κ. Φάνης Μαλκίδης ο οποίος αναφέρθηκε στη ζωή των Γεώργιου και Θεόδωρου Κανδηλάπτη. Ο κ. Μαλκίδης, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη συμφωνία που είχε υπογραφεί από το 2009 μεταξύ ελληνικής και αλβανικής κυβέρνησης για την εξεύρεση, εκταφή και ταυτοποίηση των οστών χιλιάδων άταφων στρατιωτών του ελληνο-ιταλικού πολέμου 1940-1941 (μεταξύ αυτών και του Θεόδωρου).
Ήδη σήμερα η συμφωνία εκείνη ξεκίνησε να υλοποιείται στα στενά της Κλεισούρας, με την παρουσία μεικτής ελληνοαλβανικής επιτροπής. Σίγουρα ο δρόμος είναι δύσκολος όμως 8.000 Έλληνες στρατιώτες περιμένουν να ταυτοποιηθούν και να ενταφιαστούν.
Στο μνημόσυνο, που τελέστηκε παρουσία του εγγονού και των δισέγγονων του Γεωργίου Κανδηλάπτη, τίμησαν με την παρουσία τους ο Διοικητής της XXIII ΤΘΤ Ταξίαρχος Παντελής Κατσαΐτης, ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης ΑΝΑ.Σ.Α. κ. Παύλος Μιχαηλίδης, ο πρόεδρος της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. κ. Δημήτρης Κελεμίδης και ο πρόεδρος του ποντιακού συλλόγου Πεύκων "Οι Ρίζες" κ. Μιχάλης Νικολαΐδης. Συγκινητική ήταν και η παρουσία κατοίκων της Αισύμης με καταγωγή από τα Πάταρα.
Οι διοργανωτές ευχαριστούν το γραφείο τελετών του κ. Κώστα Παπαχρυσοστομίδη για την προσφορά των κόλυβων.
Ποιος ήταν ο Γεώργιος Κανδηλάπτης
Ο Γεώργιος Θ. Κανδηλάπτης γεννήθηκε γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1881 στην Αργυρούπολη του Πόντου. Το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο ήταν «Κάνις» από τον ομώνυμο ποταμό του Πόντου. Ήταν Έλληνας λόγιος, δημοσιογράφος και εκπαιδευτικός. Υπήρξε δάσκαλος επί 44 χρόνια, πρώτα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και έπειτα στην Ελλάδα καθώς και πολυγραφότατος συγγραφέας μελετών ιστορικού, λαογραφικού, λογοτεχνικού και κοινωνιολογικού περιεχομένου. Κύριο αντικείμενο του έργου του υπήρξε η περιοχή του Πόντου.
Ο Γεώργιος Κανδηλάπτης ήταν το νεότερο από τα τέσσερα παιδιά του Θεόδωρου και της Κυπαρισσίας ή Παρέσας Κανδηλάπτη. Το 1899 μετά την αποφοίτησή του από την Γ΄ τάξη του σχολαρχείου του Φροντιστηρίου Αργυρούπολης ακολούθησε σταδιοδρομία ως εκπαιδευτικός διδάσκοντας από το 1899 μέχρι το 1914 σε χωριά της επαρχίας Χαλδίας, στο Ερζιγγιάν αλλά και στη γενέτειρά του Αργυρούπολη. Το 1914, στα πλαίσια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου καλείται να καταταγεί στον οθωμανικό στρατό, κηρύττεται όμως φυγόστρατος και το διάστημα 1920-1922 εξορίζεται πρώτα στο Ερζερούμ και έπειτα στο Ερζιγγιάν.
Αργότερα υπήρξε μέλος της επιτροπής ανταλλαγής πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και το καλοκαίρι του 1924 αποχώρησε από την γενέτειρά του και κατέφυγε στην Ελλάδα όπου εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στην Αλεξανδρούπολη, μεταφέροντας μαζί του σημαντικά ιστορικά κειμήλια της ιστορίας του Πόντου που συγκέντρωνε από το 1916 (χρυσόβουλα αυτοκρατόρων της Τραπεζούντας, τα οστά του Αλεξίου Δ' Κομνηνού, χειρόγραφα βιβλιοθηκών κλπ) διασώζοντάς τα από την καταστροφή.
Ο Γεώργιος Κανδηλάπτης ήταν παντρεμένος από το 1908 με την Αγγελική Λουκά μαζί με την οποία απέκτησε επτά παιδιά (τέσσερα αγόρια και τρία κορίτσια). Ένα από τα παιδιά του ήταν ο πεσών κατά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο, Ανθυπολοχαγός Πεζικού Θεόδωρος Κανδηλάπτης, του οποίου το όνομα φέρει στρατόπεδο της Αλεξανδρούπολης.
Στην Ελλάδα ο Γεώργιος Κανδηλάπτης συνέχισε την εκπαιδευτική του δραστηριότητα διδάσκοντας σε δημοτικά σχολεία διαφόρων περιοχών του νομού Έβρου μέχρι και τη συνταξιοδότησή του το 1951.
Στις 29 Ιουνίου του 1966, το ελληνικό κράτος τίμησε την προσφορά του Κανδηλάπτη στα γράμματα, απονέμοντάς του σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα.
Εκτός από εκπαιδευτικός, ο Κανδηλάπτης διετέλεσε από νεαρή ηλικία δημοσιογράφος και αρθρογράφος, συνεργαζόμενος με εφημερίδες και περιοδικά όπως ο «Φάρος της Ανατολής» (Τραπεζούντα), ο «Κόσμος της Οδησσού», ο «Αργοναύτης του Μπατούμι», ο «Παιδικός Κόσμος». Η δραστηριότητά του συνεχίστηκε και μετά την εγκατάστασή του στην Ελλάδα, δημοσιεύοντας μέχρι το 1969 περίπου 400 δοκίμια, άρθρα και μελέτες και λογοτεχνικά σε περιοδικά και εφημερίδες της Αθήνας, της Μακεδονίας και της Θράκης. Παράλληλα μέχρι το 1971 (έτος θανάτου του) είχαν εκδοθεί δώδεκα βιβλία του ενώ μέρος του, μεγάλου σε όγκο, ανέκδοτου έργου του εκδόθηκε μετά το 2001.
Απεβίωσε μετά από σύντομη ασθένεια στις 14 Ιανουαρίου του 1971 στην Αλεξανδρούπολη.
Ουρανία Πανταζίδου
➤ Διαβάστε εδώ για τον Θεόδωρο Κανδηλάπτη
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω