Γιατί ο Σαμαράς βάλλει κατά του Καραμανλή; Μια αυθόρμητη εξήγηση σε όσους τίθεται είναι: κόβεται το χούι;
Κυριάκος ή Σαμαράς; Αυτή είναι η ερώτηση. Η απάντηση είναι πλέον κατηγορηματική: Σαμαράς. Για ποιο πράγμα; Για την ανακύκλωση της μυθοπλασίας για «στενές επαφές τρίτου τύπου» ανάμεσα στον Κώστα Καραμανλή και τον Αλέξη Τσίπρα. Η τελευταία ήταν μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο. Ποιος από του δυο τα διακινεί; Όλοι δείχνουν προς τον Μεσσήνιο.
Αυτή η υπόθεση - αρχικά άνοστη και αδιάφορα, αλλά πλέον ενοχλητική για τον Καραμανλή - έχει την προϊστορία της. Η αρχή της ανιχνεύεται σαν μια από τις συνήθεις εξυπνάδες του Βαγγέλη Βενιζέλου, περί τα τέλη του 2015 για «καραμανλική συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ». Η υπουργοποίηση του Δημ. Παπαγγελοπούλου ήταν το «πειστήριο» - περισσότερο επειδή έχει εκφραστεί υπέρ του εθνικού ρόλου του Καραμανλή ως υπουργός του Τσίπρα και λιγότερο για τη μόλις τριών μηνών θητεία του στην ΕΥΠ επί ΝΔ.
Το θέμα φούντωσε στα πλαίσια της εσωκομματικής διαπάλης για την ηγεσία στη ΝΔ. Ιδίως στην επαναληπτική εκλογή - αφού δυναμίτισε την πρώτη - το σύστημα Σαμαρά για να ανακόψει την επικράτηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Ο Καραμανλής εκείνη την περίοδο δεν σήκωσε τηλέφωνο να παρακινήσει κανέναν. Αλλά σε όποιον τον ρωτούσε απαντούσε: «Νομίζω ότι πρέπει να πάμε με τον Βαγγέλη».
Συγκεκριμένοι κεκράκτες του Κυριάκου Μητσοτάκη το αξιοποίησαν για να αποδυναμώσουν την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη, ως υποστηριζόμενη από τον Καραμανλή, με το επιχείρημα: αν βγει ο Μεϊμαράκης δεν θα κάνει αντιπολίτευση, λόγω της… θεωρίας Βενιζέλου. Κατά κάποιο τρόπο έπιασε και πάντως βοήθησε τον Κυριάκο. Γι’ αυτό και ανέλαβε να το συνεχίσει το… σύστημα Σαμαρά.
Η υποτιθέμενη επαφή Καραμανλή με τον Τσίπρα έγινε συμπάθεια και αβάντα του Καραμανλή προς τον Τσίπρα και κατέληξε «παράγκα του ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ». Για να δέσει το γλυκό μπήκε στη συνταγή και το όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου. Ήταν και «τιμωρία» γιατί δεν ενέδωσε σε πιέσεις να προκαλέσει συνταγματική κρίση, με το δημοψήφισμα και άλλα θέματα. Απερίσκεπτοι πρώην υπουργοί του Καραμανλή έριξαν νερό σ’ αυτή τη φημολογία, που ενθάρρυνε τους συνήθεις γελωτοποιούς του βασιλέως να το φτάσουν μέχρι συνωμοσία Καραμανλή - Τσίπρα - Παυλόπουλου για να… ανατρέψουν το αστικό καθεστώς.
Ο Καραμανλής απλώς υπομειδιούσε. Οι «επαφές» του με τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν δύο: η πρόταση για να εγκατασταθεί στο Προεδρικό Μέγαρο - την οποία απέρριψε - και δεύτερο όταν διαμήνυσε, άγνωστο με ποιο τρόπο, ότι ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από τη ευρωζώνη θα τον βρει απέναντι. Το ίδιο άλλωστε είχε αποσαφηνίσει και ο Προκόπης Παυλόπουλος: «Με εμένα πρόεδρο αυτό δεν γίνεται».
Οι άνθρωποι του Σαμαρά όμως συνέχισαν να τροφοδοτούν συγκεκριμένα πρόσωπα στα ΜΜΕ με «πληροφορίες» για ευνοϊκές κρίσεις του Καραμανλή για τον Τσίπρα και άλλες αερολογίες που σε συγκεκριμένα σάιτς μετατρέπονταν σε «πιέσεις Καραμανλικών, να μην κάνει σκληρή αντιπολίτευση ο Κυριάκος». Ο Καραμανλής απαξιούσε να ασχοληθεί. Αλλά η πρόσφατη διάψευση της «είδησης» για «ανταλλαγή εκτιμήσεων» με το Πρωθυπουργό, δείχνει ότι εφεξής δεν θα τα αφήνει να περάσουν.
Στο περιβάλλον του Καραμανλή έχουν ξεκάθαρο πλέον ότι ο υποκινητής αυτής της φιλολογίας δεν είναι ο Κυριάκος, που επιδιώκει καλές σχέσεις με τον Καραμανλή και τον συμβουλεύεται χωρίς απαραίτητα να κοινοποιούνται οι επαφές τους. Άλλωστε ο Καραμανλής δεν έχει εκφραστεί ακόμη και όταν φτάνουν σ’ αυτόν παράπονα για τις αδυναμίες του.
Γιατί ο Σαμαράς βάλλει κατά του Καραμανλή; Μια αυθόρμητη εξήγηση σε όσους τίθεται είναι: κόβεται το χούι; Τώρα εξομολογείται σε συνομιλητές του ότι «ο Καραμανλής δεν είναι άσχετος με τη σκευωρία εναντίον του από τον Τσίπρα». Πάλι καλά που δεν τον συμπεριέλαβε στη μήνυση.
Οι πιο διορατικοί όμως κρίνουν ότι τον θεωρεί εμπόδιο στο σχέδιο επιστροφής του που καταστρώνει βάσει της εκτίμησης του ότι στις εκλογές η ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη δεν θα πάει ιδιαίτερα καλά. Ενδεχομένως θα βάλει και το δικό του χέρι. Προς το παρόν το βάζει σε συγκεκριμένο ιστολόγιο στο οποίο λέγεται ότι αρθρογραφεί και προσωπικά. Σε κάθε ευκαιρία πάντως δείχνει ότι «ο Καραμανλής τον ενοχλεί και που υπάρχει» - κατά τη διατύπωση κομματικού παράγοντα.
Αν ο Κώστας Μητσοτάκης ήταν ο πρώτος ευεργέτης του και τον αντιμετώπισε ανατρέποντας την κυβέρνησή του, ο Καραμανλής είναι ο δεύτερος - αφού τον ξανάβαλε στην πολιτική, αλλά δεν έχει πρόβλημα να κατασκευάζει ιστορίες για να τον πλήξει. Πράγματι, το χούι φεύγει τελευταίο.
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω