Την ταινία "Lucky" του Τζον Κάρολ Λιντς προβάλλει η Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης στις 5 και 6 Μαρτίου.
Τη Δευτέρα 5 και την Τρίτη 6 Μαρτίου 2018 η Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης προβάλει την ταινία «Lucky» σε σκηνοθεσία Τζον Κάρολ Λιντς. Ιδανικό κύκνειο άσμα για τον σπουδαίο Χάρι Ντιν Στάντον, ο οποίος δίνει μια από τις συγκινητικότερες ερμηνείες του, σε μια χαμηλότονη, βαθιά φιλοσοφημένη δραματική κομεντί πάνω στο νόημα της ζωής, σφιχτοδεμένο με αυτό του θανάτου.
Ο Lucky είναι ένας 90χρονος που υπερασπίζεται παθιασμένα την ανεξαρτησία του και σε σύγκριση με τους συνομήλικούς του, έχει ζήσει μια πραγματικά «γεμάτη» ζωή. Καθώς νιώθει ότι πλησιάζει προς το τέλος, o Lucky ξεκινά ένα ταξίδι αυτοαναζήτησης. H ταινία “Lucky” ακολουθεί το πνευματικό ταξίδι του και τους εκκεντρικούς χαρακτήρες που κατοικούν στην μικρή πόλη του, στη μέση του πουθενά, κάπου στην Αμερικανική έρημο.
Στην ταινία του Λιντς η μισαλλοδοξία δοκιμάζεται και δεν νικάει καθώς ο Στάντον τραγουδάει σε μεξικανική γιορτή ως αρχαίος σοφός, άθεος γιόγκι που ετοιμάζεται να κάνει την τελευταία του υπόκλιση. Μια υπόκλιση που βραβεύθηκε με την πρώτη Ειδική Μνεία αλλά και το Βραβείο Κοινού Fisher έχοντας δώσει σε καρέ, μνήμη και τροφή για σκέψη σε πολλούς στη κινηματογραφική γιορτή.
Οι προβολές της Κ.Λ.Α. γίνονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης με ώρα έναρξης τις Δευτέρες στις 20:15 και τις Τρίτες στις 21:30. Εισιτήριο 5 ευρώ γενική είσοδος, 4 ευρώ για τα μέλη της ΚΛΑ και 3 ευρώ για φοιτητές, μαθητές, άνεργους, πολύτεκνους.
Lucky
2017, ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Τζον Κάρολ Λιντς
Σενάριο: Λόγκαν Σπαρκς, Ντράγκο Σουμόντζα
Παίζουν: Χάρι Ντιν Στάντον, Ντέιβιντ Λιντς, Ρον Λίβινγκστον, Εντ Μπέγκλεϊ Τζούνιορ, Τομ Σκέριτ, Μπεθ Γκραντ, Τζέιμς Ντάρεν.
Ο Λάκι είναι ένας 90χρονος κάτοικος μίας μικρή πόλης στην έρημο του αμερικανικού νότου - τόσο μικρής που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Μοναχικός, πεισματάρης και άνθρωπος πιστός στη ρουτίνα του: ξυπνά, καπνίζει το πρωινό του τσιγάρο, κάνει τη γυμναστική του, φορά τις μπότες και το καουμπόικο καπέλο του, περπατά μέχρι το τοπικό diner όπου παίρνει πάντα το ίδιο πρωινό, λύνει το σταυρόλεξό του, αγοράζει προμήθειες για μία μόνο μέρα από το μίνι μάρκετ, επιστρέφει σπίτι και βλέπει με τα σώβρακα τα αγαπημένα του τηλεπαιχνίδια γνώσεων.
Το βράδυ θα συναντηθεί με τους αντίστοιχα αλλόκοτους γείτονές του στο ίδιο μπαρ (γιατί είναι το μόνο που του επιτρέπει το κάπνισμα), θα τους μάθει τη λέξη της ημέρας (από το σταυρόλεξο ή το τηλεπαιχνίδι της μέρας), θα διαφωνήσουν, θα τσακωθούν, θα πιουν τα Bloody Mary τους και θα καληνυχτιστούν. Ο Λάκι θα γυρίσει σπίτι, θα βρίσει κάποιο περαστικό αυτοκίνητο, θα κάνει το βραδινό του τσιγάρο, θα κοιμηθεί. Αύριο θα είναι μια άλλη, ολόιδια μέρα. Μέχρι που μία δεν είναι: όταν ανεξήγητα καταρρέει στο σαλόνι του, αναγκάζεται να πάει στο γιατρό. Κι αναγκάζεται να αντιμετωπίσει ότι κάποτε η ρουτίνα του θα διακοπεί ανεπίστρεπτα. Κάποτε, θα πεθάνει.
Ο Χάρι Ντιν Στάντον, ο 91χρονος αγαπημένος καρατερίστας του αμερικανικού σινεμά, πέθανε ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση της ταινίας. Σύμπτωση; Συμπαντική ειρωνεία; Μελετημένο, συνειδητό κύκνειο άσμα; Πάντως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όταν η ζωή μιμείται τόσο ανατριχιαστικά την τέχνη (ή είναι το ανάποδο;) δεν μπορείς στ' αλήθεια να κρατήσεις το κινηματογραφικό βίωμα ξεχωριστό. Η συγκίνηση γίνεται πιο έντονη, η θεματική της ταινίας παίρνει ακόμα περισσότερες διαστάσεις, το απαύγασμά της σε στοιχειώνει βαθύτερα.
Δείτε το trailer της ταινίας:
[post_ads]
Ο Lucky είναι ένας 90χρονος που υπερασπίζεται παθιασμένα την ανεξαρτησία του και σε σύγκριση με τους συνομήλικούς του, έχει ζήσει μια πραγματικά «γεμάτη» ζωή. Καθώς νιώθει ότι πλησιάζει προς το τέλος, o Lucky ξεκινά ένα ταξίδι αυτοαναζήτησης. H ταινία “Lucky” ακολουθεί το πνευματικό ταξίδι του και τους εκκεντρικούς χαρακτήρες που κατοικούν στην μικρή πόλη του, στη μέση του πουθενά, κάπου στην Αμερικανική έρημο.
Στην ταινία του Λιντς η μισαλλοδοξία δοκιμάζεται και δεν νικάει καθώς ο Στάντον τραγουδάει σε μεξικανική γιορτή ως αρχαίος σοφός, άθεος γιόγκι που ετοιμάζεται να κάνει την τελευταία του υπόκλιση. Μια υπόκλιση που βραβεύθηκε με την πρώτη Ειδική Μνεία αλλά και το Βραβείο Κοινού Fisher έχοντας δώσει σε καρέ, μνήμη και τροφή για σκέψη σε πολλούς στη κινηματογραφική γιορτή.
Οι προβολές της Κ.Λ.Α. γίνονται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο Δημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης με ώρα έναρξης τις Δευτέρες στις 20:15 και τις Τρίτες στις 21:30. Εισιτήριο 5 ευρώ γενική είσοδος, 4 ευρώ για τα μέλη της ΚΛΑ και 3 ευρώ για φοιτητές, μαθητές, άνεργους, πολύτεκνους.
Lucky
2017, ΗΠΑ
Σκηνοθεσία: Τζον Κάρολ Λιντς
Σενάριο: Λόγκαν Σπαρκς, Ντράγκο Σουμόντζα
Παίζουν: Χάρι Ντιν Στάντον, Ντέιβιντ Λιντς, Ρον Λίβινγκστον, Εντ Μπέγκλεϊ Τζούνιορ, Τομ Σκέριτ, Μπεθ Γκραντ, Τζέιμς Ντάρεν.
Ο Λάκι είναι ένας 90χρονος κάτοικος μίας μικρή πόλης στην έρημο του αμερικανικού νότου - τόσο μικρής που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Μοναχικός, πεισματάρης και άνθρωπος πιστός στη ρουτίνα του: ξυπνά, καπνίζει το πρωινό του τσιγάρο, κάνει τη γυμναστική του, φορά τις μπότες και το καουμπόικο καπέλο του, περπατά μέχρι το τοπικό diner όπου παίρνει πάντα το ίδιο πρωινό, λύνει το σταυρόλεξό του, αγοράζει προμήθειες για μία μόνο μέρα από το μίνι μάρκετ, επιστρέφει σπίτι και βλέπει με τα σώβρακα τα αγαπημένα του τηλεπαιχνίδια γνώσεων.
Το βράδυ θα συναντηθεί με τους αντίστοιχα αλλόκοτους γείτονές του στο ίδιο μπαρ (γιατί είναι το μόνο που του επιτρέπει το κάπνισμα), θα τους μάθει τη λέξη της ημέρας (από το σταυρόλεξο ή το τηλεπαιχνίδι της μέρας), θα διαφωνήσουν, θα τσακωθούν, θα πιουν τα Bloody Mary τους και θα καληνυχτιστούν. Ο Λάκι θα γυρίσει σπίτι, θα βρίσει κάποιο περαστικό αυτοκίνητο, θα κάνει το βραδινό του τσιγάρο, θα κοιμηθεί. Αύριο θα είναι μια άλλη, ολόιδια μέρα. Μέχρι που μία δεν είναι: όταν ανεξήγητα καταρρέει στο σαλόνι του, αναγκάζεται να πάει στο γιατρό. Κι αναγκάζεται να αντιμετωπίσει ότι κάποτε η ρουτίνα του θα διακοπεί ανεπίστρεπτα. Κάποτε, θα πεθάνει.
Ο Χάρι Ντιν Στάντον, ο 91χρονος αγαπημένος καρατερίστας του αμερικανικού σινεμά, πέθανε ένα μήνα μετά την ολοκλήρωση της ταινίας. Σύμπτωση; Συμπαντική ειρωνεία; Μελετημένο, συνειδητό κύκνειο άσμα; Πάντως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Όταν η ζωή μιμείται τόσο ανατριχιαστικά την τέχνη (ή είναι το ανάποδο;) δεν μπορείς στ' αλήθεια να κρατήσεις το κινηματογραφικό βίωμα ξεχωριστό. Η συγκίνηση γίνεται πιο έντονη, η θεματική της ταινίας παίρνει ακόμα περισσότερες διαστάσεις, το απαύγασμά της σε στοιχειώνει βαθύτερα.
Δείτε το trailer της ταινίας:
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω