Η Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου διοργάνωσε και φέτος σε πόλεις του Έβρου τις εκδηλώσεις μνήμης "6η Απριλίου 1914: Το Μαύρο Πάσχα των Θρακών" για τα θύματα της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού.
Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι φέτος η 6η Απριλίου συνέπεσε με τη Μεγάλη Παρασκευή και για το λόγο αυτό, κατόπιν απόφασης της Γενικής Συνέλευσης της Ε.ΠΟ.Φ.Ε., οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης μεταφέρθηκαν για τις 22 Απριλίου.
Τις επετειακές εκδηλώσεις μνήμης και ιστορικής γνώσης «6η Απριλίου 1914: Το Μαύρο Πάσχα των Θρακών» για τη γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού, διοργάνωσε στην Αλεξανδρούπολη, το Σουφλί, το Διδυμότειχο και την Ορεστιάδα η Ε.ΠΟ.Φ.Ε. σε συνεργασία με συλλόγους - μέλη της, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης και της Ιεράς Μητρόπολης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου και την υποστήριξη της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου και των Δήμων.
Όλοι μαζί, όλος ο Έβρος μια Φωνή. Την ίδια ημέρα, την ίδια ώρα. Εκκλησία, τοπικές θεσμικές αρχές, τοπικοί φορείς, σύλλογοι και πλήθος κόσμου, έγιναν κοινωνοί στην ιστορικής σημασίας πρωτοβουλία της Ε.ΠΟ.Φ.Ε. για την ανάδειξη της άγνωστης αυτής πτυχής της Ιστορίας των προγόνων μας, ως απόδοση ελάχιστου φόρου τιμής και ιερού χρέους στα θύματα της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Μοναδικός στόχος και συνάμα ευχή, αλλά και απαίτηση όλων των Θρακιωτών, η θεσμοθέτηση και η επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Ελληνική Πολιτεία και τη Διεθνή Κοινότητα.
Στο Διδυμότειχο οι θεσμικές αρχές και οι σύλλογοι της πόλης έδωσαν βροντερό παρών στο ηρώο, όπου αναγνώσθηκε ένα σύντομο ιστορικό της Γενοκτονίας, τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον ιερέα που όρισε η Μητρόπολη, έγινε κατάθεση στεφάνων, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή και η εκδήλωση έληξε με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου από την Φιλαρμονική του Δήμου Διδυμοτείχου.
Στην εκδήλωση παρέστησαν και κατέθεσαν στεφάνι: ο Δήμαρχος Διδυμοτείχου κ. Παρασκευάς Πατσουρίδης, ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας κ. Χρήστος Τερτσούδης, ο Πρόεδρος του Ευγενιδείου Κέντρο Πολιτισμού κ. Αθανάσιος Σίμογλου καθώς επίσης και εκπρόσωποι Συλλόγων της περιοχής.
Παρευρέθηκαν επίσης δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Διδυμοτείχου και πλήθος κόσμου.
Ο Ιστορικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Διδυμοτείχου «Καστροπολίτες - Γνώση και Δράση» σε δελτίο Τύπου αναφέρει:
«Όλοι εμείς οι Θρακιώτες ως απόγονοι των Θυμάτων της Γενοκτονίας, ευχόμαστε να μην υποστούν ποτέ ξανά γενοκτονικές συμπεριφορές οι συνάνθρωποι μας σε κανένα σημείο του πλανήτη. Θα πρέπει επίσης να τονίσουμε, ότι οι εκδηλώσεις αυτές δεν έχουν ως σκοπό να δημιουργήσουν μισαλλοδοξίες και εχθρότητες, αλλά να καλλιεργήσουν την ιστορική μνήμη απ΄ όπου θα προκύψει το ιερό καθήκον της ανάδειξης και τιμής των θυμάτων της Γενοκτονίας.
Γι’ αυτό ζητούμε από την Ελληνική Δημοκρατία και τους αρμόδιους Θεσμούς της να αναγνωρίσει την 6η Απριλίου ως «Εθνική Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού», της γενοκτονίας εναντίον των Ελλήνων που ζούσαν στην ενιαία Θράκη, κατά αντιστοιχία της 19ης Μαΐου για τους Έλληνες του Πόντου και της 14ης Σεπτεμβρίου για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας, υιοθετώντας τα σχετικά νομικά κείμενα και προεδρικά διατάγματα.
Η παραπάνω πράξη κινείται προς την αποκατάσταση του τεράστιου ιστορικού, διπλωματικού και κυρίως ηθικού κενού, που υπάρχει από την Ελληνική Δημοκρατία σε ότι αφορά το ζήτημα της Γενοκτονίας των προγόνων μας.
Συγχαίρουμε την Ένωση Πολιτιστικών Φορέων Έβρου (Ε.ΠΟ.Φ.Ε.) και δηλώνουμε ότι θα συνεχίσουμε να ήμαστε συμπαραστάτες στον ιερό αγώνα που αφορά την ανάδειξη της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Θράκης».
Ιστορικό:
H 6η Απριλίου του 1914 ήταν η ημέρα που οι Νεότουρκοι επέλεξαν για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Aρκαδιουπόλεως και Bιζύης, αλλά και άλλων θρακικών περιοχών. Ήταν Κυριακή του Πάσχα, αυτού που στη μνήμη των Θρακιωτών έμεινε ως το «Μαύρο Πάσχα». H 6η Απριλίου σηματοδότησε την κορύφωση των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού από τους Τούρκους.
Την περίοδο 1913-1918, 233.000 Ανατολικοθρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού. Άλλοι 100.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε καταναγκαστικά έργα, από τους οποίους επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α' Παγκοσμίου πολέμου μόνο 35-36.000 περίπου. Οι υπόλοιποι Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες και τον υποσιτισμό. Τότε που το Οικουμενικό Πατριαρχείο έκλεισε τα σχολεία και τις εκκλησίες, κήρυξε γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμώ, υψώνοντας παράλληλα φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω