Παραγωγός από τη Φωλιά Ροδόπης έκοψε τις κερασιές απεγνωσμένος από τις τιμές πώλησης των κερασιών. Η φετινή είναι μια άσχημη χρονιά από πλευράς τιμής για τα κεράσια.
Η είδηση δεν μπορούσε να γίνει πιστευτή. «Μα γιατί το έκανε αυτό;» με ρωτούσαν. «Δεν ξέρω, εσείς θα μου πείτε» απαντούσα και κατέγραφα τις αντιδράσεις τους. Δεν μπορούσαν με τίποτα να κατανοήσουν πώς ένας παραγωγός παίρνει το πριόνι στα χέρια και κόβει μια μετά την άλλη τριάντα κερασιές. «Το έκανα από απόγνωση. Μην με ρωτάμε καλύτερα» μου είπε λίγα λεπτά πριν ο πρωταγωνιστής της ιστορίας. Οι τιμές πώλησης των κερασιών ξεχείλισαν το ποτήρι της υπομονής.
«Κοιτάξτε, οι παραγωγοί γνωρίζουν και από καλές και από άσχημες χρονιές. Δεν φτάνουμε ποτέ σ' αυτό το βήμα» σχολίαζαν πάλι οι συνάδελφοί του, καθώς τοποθετούσαν τα τελάρα στη ζυγαριά. «Η φετινή είναι μια άσχημη χρονιά από πλευράς τιμής, όμως τις κερασιές τις μεγαλώνεις σαν μικρά παιδιά. Πώς να τις κόψεις;» αναρωτιούνται φανερώνοντας την αγάπη που τους διακρίνει για τη δουλειά τους, παρά τις πολλές δυσκολίες.
Μεγάλη ποσότητα, χαμηλές τιμές
«Δυστυχώς φέτος λόγω της υπερπαραγωγής κερασιών σε όλη τη χώρα και του μικρού μεγέθους - εμφανισιακά οι τιμές που δίδονται από τους εμπόρους είναι πεσμένες» δηλώνει ο κ. Μουμίν Ομέρ από το Αγίασμα. Τον συναντήσαμε στο χώρο όπου συλλέγει κεράσια από όλη την περιοχή. Δηλαδή, από τους οικισμούς: Σύμβολα, Φωλιά, Δύμη, Αγίασμα, Θάμνα, Ρίζωμα, Ασώματοι, Μίσχο και Μέγα Πιστό. «Η ποιότητα, η γεύση είναι εξαιρετική, η εμφάνιση όχι, είναι πιο μικρά. Γι αυτό ενώ πέρσι αγοράσαμε 1 εκατομμύριο κιλά κεράσια, όχι πιο χαμηλά από ένα ευρώ το κιλό, φέτος αγοράζουμε 70 λεπτά, σχεδόν 30% χαμηλότερα σε σχέση με πέρσι και είμαστε ακόμη στην αρχή. Δεν συμβαίνει μόνο εδώ, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα» δηλώνει κι εξηγεί ότι την δυσχερή κατάσταση επιδείνωσε περισσότερο και η στάση της Ρωσίας η οποία έγινε πιο επιλεκτική στις αγορές της και πιο απαιτητική. «Είναι πάρα πολύ σκληρή στις αγορές ευρωπαϊκών προϊόντων κι αυτό το πληρώνει ο αγρότης με τον ιδρώτα του».
Κερασώνες σε μια έκταση 6.000 στρεμμάτων
Εκατοντάδες οικογένειες αυτή την εποχή «ξεχύνονται» σε 6.000 στρέμματα κερασώνες της Ροδόπης κοιτάζοντας άλλοτε τον καιρό κι άλλοτε το ζύγι. «Burlat», «Early bigi», για αρχή και στη συνέχεια «Napoleon», «Κρυσταλίνα», «Ισπανικά», «Τραγανά». Προσδοκούν ότι η ντόπια ποικιλία της Κομοτηνής, ίσως, να καταφέρει να «ισοφαρίσει» κάπως την μεγάλη απώλεια.
Φέτος τα «Burlat» πονοκεφαλιάζουν τους παραγωγούς
«Εμείς οι παραγωγοί δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Τα «Burlat» δεν μπορούμε να τα διαθέσουμε εύκολα. Πέρσι ξεκινήσαμε με δύο ευρώ, φέτος με ένα και κάθε μέρα η τιμή πέφτει πιο κάτω» δηλώνει ο Χατζή Αλή Ταρίκ που μαζεύει κεράσια από το χωριό Θάμνα. Περισσότερες από εκατό οικογένειες στον ίδιο οικισμό αγωνίζονται στα κτήματα περιποιούμενοι τα δένδρα τους. «Οι νέοι δεν ασχολούνται τόσο, οι ηλικιωμένοι μόνο. Οι νέοι επιλέγουν να μεταναστεύσουν» δηλώνει με προβληματισμό αποκαλύπτοντας την αγωνία του για το μέλλον της παραγωγής. «Ας στηρίξουν τουλάχιστον οι ντόπιοι αγοράζοντας τα και βάζοντας τα στην καθημερινή τους διατροφή» προτρέπει σημειώνοντας τα οφέλη που προκύπτουν για τον οργανισμό.
«Δύσκολη δουλειά, όλη μέρα πάνω στη σκάλα, νιώθεις τα πόδια σου σαν σπασμένα» δηλώνει η κα Αϊσέ που την συναντήσαμε, σε ένα διάλειμμα της δουλειάς, κάτω από ένα δένδρο να παίρνει μια ανάσα και να βάζει μια μπουκιά στο στόμα της. «Φεύγουν από το χωράφι μας και δεν ξέρουμε ποια είναι η τιμή. Όσο θέλει ο έμπορας δίνει» δηλώνει και γελά με πίκρα. Τα χέρια της χρωματισμένα από τα κεράσια που μάζεψε και ο ιδρώτας να κυλά στο πρόσωπό της. «Είναι πολύ δύσκολα» λέει ξανά κι επιστρέφει στη σκάλα. Στα κερασοχωρια της Ροδόπης οι παραγωγοί αγωνίζονται σκληρά ποτίζοντας με τον ιδρώτα τους τη γη.
Ρεπορτάζ - κείμενο - φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου
Πηγή: ΕΡΤ Κομοτηνής
[post_ads]
«Κοιτάξτε, οι παραγωγοί γνωρίζουν και από καλές και από άσχημες χρονιές. Δεν φτάνουμε ποτέ σ' αυτό το βήμα» σχολίαζαν πάλι οι συνάδελφοί του, καθώς τοποθετούσαν τα τελάρα στη ζυγαριά. «Η φετινή είναι μια άσχημη χρονιά από πλευράς τιμής, όμως τις κερασιές τις μεγαλώνεις σαν μικρά παιδιά. Πώς να τις κόψεις;» αναρωτιούνται φανερώνοντας την αγάπη που τους διακρίνει για τη δουλειά τους, παρά τις πολλές δυσκολίες.
Παραγωγοί παραδίδουν την συγκομιδή της ημέρας |
Μεγάλη ποσότητα, χαμηλές τιμές
«Δυστυχώς φέτος λόγω της υπερπαραγωγής κερασιών σε όλη τη χώρα και του μικρού μεγέθους - εμφανισιακά οι τιμές που δίδονται από τους εμπόρους είναι πεσμένες» δηλώνει ο κ. Μουμίν Ομέρ από το Αγίασμα. Τον συναντήσαμε στο χώρο όπου συλλέγει κεράσια από όλη την περιοχή. Δηλαδή, από τους οικισμούς: Σύμβολα, Φωλιά, Δύμη, Αγίασμα, Θάμνα, Ρίζωμα, Ασώματοι, Μίσχο και Μέγα Πιστό. «Η ποιότητα, η γεύση είναι εξαιρετική, η εμφάνιση όχι, είναι πιο μικρά. Γι αυτό ενώ πέρσι αγοράσαμε 1 εκατομμύριο κιλά κεράσια, όχι πιο χαμηλά από ένα ευρώ το κιλό, φέτος αγοράζουμε 70 λεπτά, σχεδόν 30% χαμηλότερα σε σχέση με πέρσι και είμαστε ακόμη στην αρχή. Δεν συμβαίνει μόνο εδώ, αλλά και στην υπόλοιπη χώρα» δηλώνει κι εξηγεί ότι την δυσχερή κατάσταση επιδείνωσε περισσότερο και η στάση της Ρωσίας η οποία έγινε πιο επιλεκτική στις αγορές της και πιο απαιτητική. «Είναι πάρα πολύ σκληρή στις αγορές ευρωπαϊκών προϊόντων κι αυτό το πληρώνει ο αγρότης με τον ιδρώτα του».
Μουμίν Ομέρ |
Κερασώνες σε μια έκταση 6.000 στρεμμάτων
Εκατοντάδες οικογένειες αυτή την εποχή «ξεχύνονται» σε 6.000 στρέμματα κερασώνες της Ροδόπης κοιτάζοντας άλλοτε τον καιρό κι άλλοτε το ζύγι. «Burlat», «Early bigi», για αρχή και στη συνέχεια «Napoleon», «Κρυσταλίνα», «Ισπανικά», «Τραγανά». Προσδοκούν ότι η ντόπια ποικιλία της Κομοτηνής, ίσως, να καταφέρει να «ισοφαρίσει» κάπως την μεγάλη απώλεια.
Φέτος τα «Burlat» πονοκεφαλιάζουν τους παραγωγούς
«Εμείς οι παραγωγοί δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Τα «Burlat» δεν μπορούμε να τα διαθέσουμε εύκολα. Πέρσι ξεκινήσαμε με δύο ευρώ, φέτος με ένα και κάθε μέρα η τιμή πέφτει πιο κάτω» δηλώνει ο Χατζή Αλή Ταρίκ που μαζεύει κεράσια από το χωριό Θάμνα. Περισσότερες από εκατό οικογένειες στον ίδιο οικισμό αγωνίζονται στα κτήματα περιποιούμενοι τα δένδρα τους. «Οι νέοι δεν ασχολούνται τόσο, οι ηλικιωμένοι μόνο. Οι νέοι επιλέγουν να μεταναστεύσουν» δηλώνει με προβληματισμό αποκαλύπτοντας την αγωνία του για το μέλλον της παραγωγής. «Ας στηρίξουν τουλάχιστον οι ντόπιοι αγοράζοντας τα και βάζοντας τα στην καθημερινή τους διατροφή» προτρέπει σημειώνοντας τα οφέλη που προκύπτουν για τον οργανισμό.
«Δύσκολη δουλειά, όλη μέρα πάνω στη σκάλα, νιώθεις τα πόδια σου σαν σπασμένα» δηλώνει η κα Αϊσέ που την συναντήσαμε, σε ένα διάλειμμα της δουλειάς, κάτω από ένα δένδρο να παίρνει μια ανάσα και να βάζει μια μπουκιά στο στόμα της. «Φεύγουν από το χωράφι μας και δεν ξέρουμε ποια είναι η τιμή. Όσο θέλει ο έμπορας δίνει» δηλώνει και γελά με πίκρα. Τα χέρια της χρωματισμένα από τα κεράσια που μάζεψε και ο ιδρώτας να κυλά στο πρόσωπό της. «Είναι πολύ δύσκολα» λέει ξανά κι επιστρέφει στη σκάλα. Στα κερασοχωρια της Ροδόπης οι παραγωγοί αγωνίζονται σκληρά ποτίζοντας με τον ιδρώτα τους τη γη.
Ρεπορτάζ - κείμενο - φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου
Πηγή: ΕΡΤ Κομοτηνής
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω