Συνέντευξη της Ζωής Τηγανούρια στον Γιώργο Σκίντσα για το vima.gr
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σαμοθράκη σε οικογένεια των Παραδοσιακών μουσικών, εργάστηκε ως συνθέτιδα και σολίστ του ακορντεόν με έλληνες τραγουδιστές αλλά και με διεθνείς καλλιτέχνες (όπως ο James Brown, Al Di-Meola, Ömer Faruk Tekbilek, Goran Bregović, Chico Freeman, Zülfü Livaneli, κ.ά.).
Σαν ιδιοκτήτρια της εταιρείας μουσικών παραγωγών «Zoe Music Ltd.» έχει επιλεγεί από το Ευρωπαϊκό πρόγραμμα «100 Mirrors», ανάμεσα στις 100 γυναίκες επιχειρηματίες από διάφορες χώρες της Ευρώπης, οι οποίες χρησιμεύουν ως πρότυπα για άλλες γυναίκες που επιθυμούν να ξεκινήσουν τη δική τους επιχείρηση ή να ενδυναμώσουν τη δημιουργικότητα και τις επιχειρηματικές τους δεξιότητες.
Έχει λάβει τιμητική διάκριση από τους διεθνείς «γίγαντες» του ακορντεόν στο Διεθνές Φεστιβάλ Ακορντεόν στο Ikaalinen της Φινλανδίας, συμμετείχε στη Διεθνή Έκθεσης Μουσικής της Φρανκφούρτης, έχει βραβευτεί με το Μετάλλιο Τιμής της UNESCO από το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης για τη συμβολή της στη Πολιτιστική κληρονομιά του Νομού Έβρου, την έχουν αποκαλέσει «Πρόσωπο της Αρσινόης» και insrtumental συνθέσεις της χρησιμοποιήθηκαν ως μουσική υπόκρουση στα βίντεο των νικητών στα Διεθνή Βραβεία «Giuseppe Sciacca» στο Βατικανό.
Με περισσότερα από είκοσι (20) προσωπικά άλμπουμ και singles από το 2006 μέχρι σήμερα, βιβλία με παρτιτούρες + CD για transcription & play - along, περισσότερες από διακόσιες συνθέσεις στην Ελληνική δισκογραφία από το 1999 μέχρι σήμερα, συνθέσεις και διασκευές σε διεθνείς συλλογές, εκατοντάδες ηχογραφήσεις, ορχηστρικές συνθέσεις, soundtracks για ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές, έχει βάλει τον πήχη πολύ ψηλά. Και συνεχίζει ακάθεκτη όπως προκύπτει και από τη συνέντευξη που παρεχώρησε στο vima.gr
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας στο Χόλιγουντ;
«Έγινε τόσο απρόσμενα… Απλά ήρθε ένα e-mail και μου ζητούσαν κάτι πολύ συγκεκριμένο για μια ταινία του Hollywood. Τυχαία ανακάλυψαν στο YouTube το "Last Tango by Zoe" και με ρώτησαν εάν μπορούσα και αν θα ήθελα να γράψω κάτι αντίστοιχο για μια σκηνή ταινίας που ετοιμαζόταν. Mου έστειλαν λοιπόν την σκηνή και μέσα σε λίγες μέρες είχαν πάρει το αποτέλεσμα το οποίο όχι μόνο τους ικανοποίησε αλλά αμέσως μου έστειλαν και επόμενη σκηνή στην οποία μου ζητούσαν και άλλο μουσικό θέμα. Το πήραν και αυτό, τους άρεσε πολύ και σήμερα ετοιμάζω άλλα δυο μουσικά θέματα για την ίδια ταινία και με ενημέρωσαν πως έχουν χρησιμοποιήσει και το "Last Tango by Zoe" στην έναρξη αφού πρώτα μου ζήτησαν την άδεια μιας και πρόκειται για κομμάτι που ήδη έχει κυκλοφορήσει… Πρόκειται για 4 πρωτότυπα θέματα και ένα 5ο θέμα λοιπόν, μέρος από το πολυαγαπημένο μου "Last Tango by Zoe" και μάλιστα το ένα από 4 θέματα ντύνει τη πιο σημαντική στιγμή και έχει και το τίτλο της ταινίας “Tango Shalom”… περισσότερα θα πούμε μετά τη κυκλοφορία».
Πρώτη εικόνα από τη Σαμοθράκη που έρχεται στο μυαλό σας όταν κλείνεται τα μάτια σας;
«Η οικογένεια μου εκεί! Ο πατέρας με βιολί στα χέρια, η μαμά μου νέα και όμορφη, ο αδελφός μου πάντα υπερπροστατευτικός μαζί μου, και το μικρό μου αρμόνιο στο οποίο έκανα τα πρώτα μου άγουρα μουσικά ταξίδια, κλεισμένη στο δωμάτιο μου. Σχεδόν αντικοινωνική με τον έξω κόσμο, σε κάποιες φάσεις της εφηβείας μου, που η μουσική άρχισε να εισχωρεί στο "είναι" μου».
Γιατί ακορντεόν; Και επίσης πώς προέκυψε η ανάγκη της σύνθεσης;
«Ακορντεόν ήταν αναμενόμενο αφού το δεξί χέρι ήδη ήταν εκπαιδευμένο στα πλήκτρα, οπότε στα 21 ήρθε το ακορντεόν να συμπληρώσει το μουσικό κενό που μου άφηνε το αρμόνιο και το πιάνο (που είχα ήδη ξεκινήσει και προχωρήσει αρκετά γρήγορα -ως τη μέση τάξη- στο ωδείο Σκαλκώτα) στον ήχο του ταίριαζε το ρεπερτόριο που ήδη είχα από παραδοσιακά και λαϊκά κομμάτια. Η σύνθεση απλά ήρθε μια περίοδο της ζωής μου ξαφνικά και απότομα και χτύπησε την πόρτα το 1999. Πρώτο συνέθεσα στο πιάνο όπως και το 90% των συνθέσεων μου, το αγαπημένο μου "έχεις κάτι που μου λείπει". Ένιωσα μια τεράστια εφορία ξέροντας ότι "εδώ κάτι καλό έχει συμβεί". Στίχους έβαλε ο Σταμάτης Μεσημέρης. Τότε ήταν που άρχισαν να ρέουν οι συνθέσεις, η μια μετά την άλλη. Δε θα είναι υπερβολή αν πω ότι σε ένα μήνα μέσα έγραψα πάνω από 50 τραγούδια, που σήμερα τα περισσότερα από αυτά κυκλοφορούν ήδη».
[post_ads_2]
Μια ζωή στη μουσική. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι τελικά; Κι επιπροσθέτως τι έχετε κερδίσει και τι έχετε χάσει; (αν έχετε χάσει)…
«Έχω κερδίσει πάρα πολλά. Μέσα στη μουσική ξεκίνησα να υπάρχω, ως έμβρυο, μωρό, παιδί, έφηβη, μεγαλώνοντας σε μουσική οικογένεια. Αργότερα μέσα από τη μουσική, ως επαγγελματίας μουσικός, άρχισα να διαμορφώνω τη προσωπικότητά μου, άρχισα να κτίζω τη ζωή μου γύρω από το κόσμο της μουσικής: Στούντιο, μελέτη, ταξίδια, συναυλίες, ενορχηστρώσεις, πρόβες, επαφές κυρίως μόνο με "μουσικόκοσμο". Μέσα στη μουσική άρχισα να δημιουργώ και να αφήνω σιγά σιγά πίσω μου έργο καλλιτεχνικό. Αργότερα ήρθε το σημαντικότερο: Μέσα από τη μουσική γνώρισα τον άντρα μου τον Στέλιο Γενεράλη μιας και εκείνος είναι ένα απίθανος μουσικός με τον οποίο ξεκινήσαμε ως συνεργάτες, φίλοι, και στη συνέχεια ζευγάρι, και σύζυγοι. Μαζί και στη προσωπική ζωή μα και στη δουλειά. Έχουμε φτιάξει μια υπέροχη οικογένεια, με μια κόρη που μας δίνει φτερά να προσπερνάμε όλα τα δύσκολα. Παρά τις στενοχώριες και τα αναπόφευκτα στραβά τη δουλειάς, νοιώθω μόνο ότι έχω κερδίζει και δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Αν έκανα κάτι άλλο για επάγγελμα μάλλον δυστυχισμένη θα ήμουν με τη μουσική μεγάλο απωθημένο. Ο μονόδρομος της μουσικής που διάλεξα από μωρό είναι το καλύτερο και πιο ευρηματικό μονοπάτι της ζωής».
Ο χώρος της τέχνης είναι περισσότερο δύσκολος για να γυναίκα σε σχέση με έναν άνδρα;
«Αν μιλάμε για γυναίκα που το έργο της αξίζει, ναι διότι εάν η γυναίκα έχει και μια σχετική εμφάνιση θεωρητικά οι πόρτες ανοίγουν αλλά… Εδώ υπάρχει ένα τεράστιο "ΑΛΛΑ"… Εάν μια Γυναίκα όντας όμορφη και με θέλγητρα δεν είναι και "διαθέσιμη" οι πόρτες κλείνουν κατάμουτρα και δεν ξανανοίγουν ποτέ. Οπότε απαιτείτε πανέξυπνος ελιγμός, όχι παραχωρήσεις και ξεπούλημα των αρχών, που αν δεν υπάρχει κανείς να συμβουλέψει πώς γίνετε, τον μαθαίνει μόνη με τα χρόνια αφού φάει τα χιλιάδες χαστούκια και κατραπακιές.
Γενικά είναι μύθος ότι οι γυναίκες στο επάγγελμα είναι τυχερές. Ίσα ίσα σε μια ανδροκρατούμενη - ακόμη κοινωνία θα έλεγα είναι και άτυχες αφού έχουν να αντιμετωπίσουν επιπλέον τη ζήλια και την κακεντρέχεια μαζί σε όλα τα άλλα εμπόδια της δουλείας. Πρέπει να παλεύουν μέρα νύχτα με εφόδιο τα ιδανικά τους και με γνώμονα το ήθος, την αξιοπρέπεια, και ασφαλώς το αναμφισβήτητο ταλέντο που κανείς δε μπορεί να βλάψει και να μειώσει, όσο και αν το προσπαθήσει. Είναι ένα αναφαίρετο προσόν, διότι είναι δώρο Θεού.
Έτσι με υπομονή και επιμονή και με αγώνα ζωής - θέλουν δε θέλουν κάποιοι - καθιερώνεσαι. Όταν η χύτρα βράζει όσο και να κρατάς το καπάκι κλειστό κάποιοι στιγμή θα εκραγεί. Τίποτα δε μπορεί να σταματήσει την υπερχείλιση. Μοιραία εξέλιξη ή προς την επιτυχία με σώας τας φρένας και σύνεση, ή προς το "ψυχικό κενό" με μαθηματική ακρίβεια και τη μακροπρόθεσμη αποτυχία, διότι πάντα υπάρχει και το γνωστό "καβαλημένο καλάμι". Πιστεύω πως πρέπει να βλέπεις το ποτήρι μισογεμάτο και να ξαναγελιέσαι πάντα από τις στάχτες σου, ενώ τα κορίτσια με θέλγητρα να μην επαναπαύονται σε αυτά δεν αρκούν…».
Τα τελευταία χρόνια έχετε και την εταιρεία παραγωγής "Zoe Music Ltd.". Ποια ανάγκη σε οδήγησε σε αυτό;
«Η ανάγκη επιβίωσης της μοναχικής μου καλλιτεχνικής πορείας. Το ότι στην Ελλάδα ακόμη και σήμερα υπάρχει η νοοτροπία από τις δισκογραφικές που την έχουν εμφυτέψει και στο κόσμο μέσα από τα reality τα τηλε-σόου τα κουτσομπολίστικα περιοδικά: "Γίνε τραγουδιστής να σου δώσουμε το σουξέ, να κάνεις καριέρα", και να τραβιέται μετά με τη καθοδήγηση του εκάστοτε μάνατζερ - προαγωγού ο τραγουδιστής στα νύχτο-μάγαζα, στις πίστες, να τραγουδά για τη καψούρα, με τη βρόμα του ουίσκι και τους επιδειξίες νεόπλουτους πελάτες, που θέλουν να επιβάλλονται και να δείχνουν εξουσία, πετώντας λουλούδια ανοίγοντας και σαμπάνιες» εικόνες μιας σιχαμένης ντροπιαστικής Ελλάδας που έχουμε περάσει σαν λαός προς τα έξω. Λαγνεία, επίδειξη και ρεκλάμα στο φουλ. Πόσο κόντρα στον πολιτισμό που ξεκίνησαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι με ιδανικά, Η χώρα που γέννησε τη φιλοσοφία την αρχαία τραγωδία τις τέχνες τις επιστήμες κατάντησε σε μια τόσο ντροπιαστική εξέλιξη.
Επειδή αγαπώ και σέβομαι τη μουσική δε με ενδιαφέρει να είμαι και η τραγουδίστρια των τραγουδιών που γράφω, διότι γνωρίζω ότι υπάρχουν ταλαντούχα πλάσματα εκεί έξω που μπορούν να πουν τα τραγούδια καλύτερα από εμένα ή να το θέσω πιο σωστά, διψούν να τα πουν, διότι δε βρίσκουν εύκολα καλό τραγούδι. Οι περισσότεροι συνθέτες, τα καλά τραγούδια τα φυλάνε για τις "φίρμες" - ή τα ερμηνεύουν οι ίδιοι, από ανάγκη για να "φανούν" μιας και ο συνθέτης δε βγαίνει σχεδόν ποτέ στην επιφάνεια. Το έχουν κάνει τόσοι και τόσοι έλληνες συνθέτες - οι οποίοι το έχουν δηλώσει κιόλας - δεν βγάζω καμία είδηση. Εγώ λοιπόν προτιμώ να τα δώσω στα νέα παιδιά, στο μέλλον της ανθρωπότητας. Αυτός είναι ο δύσκολο δρόμος αυτός που αργεί να σε καταξιώσει αλλά που οι ρίζες στα βήματα πάνε πολύ βαθιά και τίποτα δε μπορεί να τις ξεριζώσει».
Μια συμβουλή στα νέα παιδιά; Που θέλουν να ασχοληθούν με τη μουσική και το τραγούδι;
«Να το πιστέψουν, να το τολμήσουν, να σιγουρευτούν ότι έχουν ταλέντο και να μην πτοηθούν, από τις σίγουρες κατραπακιές που θα φάνε. Να μην έχουν τις τηλεοπτικές φούσκες ως πρότυπα. Να λειτουργούν με ήθος και όχι με συμφέροντα και υστεροβουλία, διότι αυτό αργά η γρήγορα θα τους φέρει αντιμέτωπους με την αλήθεια τους - εάν την διαθέτουν - και όλα θα γκρεμιστούν. Και το κυριότερο να μη καβαλάνε το καλάμι λόγο υπέρμετρης φιλοδοξίας».
Τι σημαίνει για σας: μουσική, τραγούδι, σύνθεση;
«Ανάσα, Έκφραση, Δημιουργία, Γένεση, Αρμονία, Γαλήνη, ένας κόσμος γεμάτος από την ομορφιά της Ζωής!».
Τα επόμενά σας σχέδια;
Πολλά μιας και έχω ήδη κλείσει πολλές συναυλίες για το καλοκαίρι. Μάλιστα μια από αυτές το Σεπτέμβρη είναι με τη Συμφωνική του Δήμου Αθηναίων. Κυκλοφόρησε πρόσφατα ένας νέος εξαιρετικός λαϊκός τραγουδιστής από την εταιρία μας ο Λάμπρος Βασιλείου με δυο τραγούδια μου σε στίχους Μαρίας Παπαδάκη το πρώτο που έγινε και ένα εξαίρετο βίντεο κλιπ στο οποίο συμμετέχει μια ανερχόμενη ταλαντούχα ηθοποιός η Φιλιώ Τσομπανίδου και το δεύτερο τραγούδι σε στίχους του αείμνηστου Ηλία Κατσούλη: "Ο ταξιδευτής" που "Έμεινε Μόνος" τίτλος της παραγωγής. Άλλα πρόσφατη είναι και η κυκλοφορία του δικού μου video clip "Last Τango by Ζoe" με τα γυρίσματα στο μέγαρο Δουκίσσης Πλακεντίας το οποίο σε δυο μήνες έχει φτάσει σχεδόν τα 60.000 views.
Πριν μια εβδομάδα κυκλοφόρησε άλλη μια εκπληκτική, νέα, πανέμορφη ερμηνεύτρια ανιψιά μου, η Πελαγία η οποία ερμηνεύει το "Δε ξέρω γιατί σ’ αγαπάω τόσο" σε στίχους του αγαπημένου μου φίλου και εξαιρετικού επιστήμονα - στιχουργού Κωνσταντίνου Ρωμανίδη, επίσης με ένα εξαιρετικό βίντεο κλιπ. Από κει και πέρα είναι έτοιμες άλλες 5 παραγωγές που θα κυκλοφορήσουν το επόμενο διάστημα με πρώτη αυτή του τραγουδοποιού και ιδιαίτερου ερμηνευτή Νίκου Βολάκου με τον οποίο γράψαμε μαζί δυο εξαιρετικά κομμάτια το ένα σε βαλκανικούς καλοκαιρινούς ρυθμούς αναμένετε μέσα στον Ιούνιο η κυκλοφορία με τίτλο "Κορδέλα στα μαλλιά". Το χειμώνα στήνουμε μαζί με τον Μάνο Αντωνίου (που είναι και ο ένας από τους του video clip "Last Τango by Ζoe") στη σκηνοθεσία μια παράσταση με το τίτλο "Έτσι είναι η Ζωή" με κείμενα της Μαριάνας Κυριακάκη. Αυτή η μουσικοχορευτικοθεατρική παράσταση ανεβαίνει για τρίτη χρονιά μιας και είχε μεγάλη επιτυχία τις δυο προηγούμενες σεζόν, με γνωστούς ηθοποιούς, τραγουδιστές και χορευτές και ένα εκπληκτικό μουσικό σύνολο».
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω