Η ταινία «Να με φωνάζεις με τ' όνομά σου» στο θερινό κινηματογράφο Φλοίσβο

Η υποψήφια για 4 Όσκαρ ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο "Να με φωνάζεις με τ' όνομά σου" θα προβληθεί από την ΚΛΑ στο θερινό κινηματογράφο Φλοίσβο.

Οι προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης Αλεξανδρούπολης στο θερινό κινηματογράφο Φλοίσβο συνεχίζονται... Από τη Δευτέρα 6 έως και την Τετάρτη 8 Αυγούστου θα προβληθεί η ταινία «Να με φωνάζεις με τ' όνομά σου». Βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Αντρέ Ασιμάν, η υποψήφια για 4 Όσκαρ ταινία του Λούκα Γκουαντανίνο, είναι και πάλι γεμάτη ήλιο και Ιταλία, μα αυτή τη φορά και γεμάτη ζωή κι όλα όσα αυτή συνεπάγεται. Τοποθετημένη σε μια υπέροχη βίλα στη μαγευτική εξοχή της Λομβαρδίας, κατοικημένη από μια οικογένεια γοητευτικών διανοουμένων, δεν θα μπορούσε παρά να είναι σαγηνευτικά όμορφη.

Οι προβολές της Κ.Λ.Α. στο θερινό κινηματογράφο Φλοίσβο ξεκινούν κάθε βράδυ στις 10:00 μ.μ. με εισιτήριο 5 ευρώ γενική είσοδο, 4 ευρώ για τα μέλη της ΚΛΑ και 3 ευρώ για φοιτητές, μαθητές, άνεργους, πολύτεκνους.

Δευτέρα 6 έως και Τετάρτη 8 Αυγούστου

Να με φωνάζεις με τ' όνομά σου (Call me by your name)
Ιταλία - Γαλλία, 2017
Σκηνοθεσία: Λούκα Γκουαντανίνο
Σενάριο: Τζέιμς Άιβορι, Ουόλτερ Φαζάνο, Λούκα Γκουαντανίνο
Παίζουν: Άρμι Χάμερ, Τιμοτέ Σαλαμέ, Μάικλ Στούλμπαργκ, Αμιρά Καζάρ.
Διάρκεια: 132'

Καλοκαίρι του 1983, Βόρεια Ιταλία. Ο 17χρονος Έλιο Πέρλμαν μένει μαζί με τους γονείς του σε μια βίλα στην ύπαιθρο. Ο πατέρας του και καθηγητής αρχαιολογίας φιλοξενεί για κάποιες εβδομάδες τον φοιτητή του, Όλιβερ, για να τον βοηθήσει με την εργασία του.

Ο Όλιβερ φιλοξενείται στο δωμάτιο του Έλιο και ο Έλιο κοιμάται σε διπλανή κρεβατοκάμαρα, μοιραζόμενοι το μπάνιο. Οι δυο τους γίνονται αχώριστοι και παρόλο που κάποια στιγμή ο Όλιβερ πρέπει να επιστρέψει στην Αμερική, αυτή είναι η πρώτη αγάπη του Έλιο και θα μείνει στην καρδιά και στο μυαλό του για πάντα. Στο φιλμ η σεξουαλικότητα είναι ρευστή, αλλά ο έρωτας, η ένωση των δύο ηρώων του πηγαίνει πέρα από το φύλο τους. Ο Έλιο κι ο Όλιβερ βιώνουν αυτόν τον έρωτα με όλο τους το είναι κι αυτό είναι που τον κάνει τόσο ξεχωριστό.

Ο Γκουαντανίνο δεν κοιτάζει απλά, μα βυθίζεται στους ήρωες του, χτίζοντας συναρπαστικά πορτρέτα ανθρώπων που αποτελούν την παλλόμενη καρδιά της ταινίας του. Κατορθώνει να πάρει από το βιβλίο όλη την συναρπαστική ουσία αυτής της σχέσης, αφήνοντας στην άκρη την υπερβολική εγκεφαλικότητα ή τον αχρείαστο λυρισμό και να επικεντρωθεί στο πάθος, στο βάθος, στον πόνο. Κι αν ο πόνος είναι κάτι που μοιάζει να έρχεται σαν μια σφραγίδα ενός τέλους, η ταινία προτιμά να φωτίσει μια διαφορετική του πτυχή.

Στην τελευταία σκηνή της κουβέντας του πατέρα προς τον γιο του, βρίσκεται η αληθινή ψυχή και το μεγαλείο της ταινίας, μια στιγμή σπάνιας συγκίνησης, αλήθειας κι ομορφιάς, που θα έκανε τον κόσμο μας καλύτερο αν μπορούσαμε όλοι μας να ζήσουμε κάτι ανάλογο πέρα από τα βιβλία ή τις ταινίες. Αλλά ακόμη κι εκεί, σε ταινίες σαν αυτή, μπορεί να κάνει την διαφορά.

Δείτε το trailer της ταινίας:

[post_ads]