Υπάρχουν πολλών λογιών αγάπες, μα η φωθιά είναι μια...

Υπάρχουν πολλών λογιών αγάπες. Και μια αγάπη είναι αυτή που μπορούμε να δείξουμε στον τόπο μας. Με τα χέρια και με το νου.

Σκυλάκι (επιστημονική ονομασία αντίρρινο)

της Ουρανίας Πανταζίδου

Μου έκανες εντύπωση όταν σε πρωτοείδα. Έστεκες μικρούλι, μοναχικό εκεί στην άκρη μιας σχάρας όμβριων υδάτων. Σου χαμογέλασα την πρώτη φορά και προσπέρασα.

Σχεδόν κάθε απόγευμα που περνώ από δίπλα σου, βγαίνοντας για την καθιερωμένη μου πεζοπορία κοντοστέκομαι, σε κοιτώ και σου χαμογελώ. Μου είχε κάνει εντύπωση που επάνω είχες ριζώσει.

Τελευταία αποφάσισα να σου μιλήσω. Λένε πως τα φυτά καταλαβαίνουν. Άγγιξα απαλά τα κόκκινα ανθάκια σου.

- Μου φαίνεται πως μεγάλωσες, σου είπα.

Ένιωσα τα κλαδιά σου να λικνίζονται. Σκέφτηκα να σε πάρω από εκεί και να σε φυτέψω σε μια γλάστρα. Λες και κατάλαβες τη σκέψη μου.

- Όχι μου ψιθύρισες, μη με πάρεις από εδώ. Θέλω την ελευθερία μου. Στη γλάστρα θα με πνίξεις. Από εδώ κοιτώ τα αυτοκίνητα να περνούν, τους ανθρώπους να διαβαίνουν. Ο άνεμος μου φέρνει την τροφή που χρειάζομαι. Δε νιώθω μοναξιά. Μόνο αν μπορείς σε παρακαλώ καθάρισε λιγάκι τη γειτονιά μου. Θέλω να αναπνέω καλύτερα. Όσο ζήσω. Ξέρεις δα τώρα, ο κύκλος της ζωής... Θέλω όμως μια πιο καθαρή γειτονιά, με πνίγουν τα σκουπίδια.

Κάθισα δίπλα σου, να σου κάνω λίγη παρέα. Έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή. Τότε μου ήρθε στο μυαλό μια ιστορία που είχα ακούσει πριν κάποια χρόνια στη Σύρο, από τον αείμνηστο Νέστορα Μάτσα (1930-2012) τον οποίον είχαμε προσκαλέσει σε μια εκδήλωση για να μιλήσει για το θαλασσινό πολιτισμό. Μεταξύ άλλων που μου είχε χαρίσει ήταν και η παρακάτω μικρή ιστορία.

Ο Νέστορας Μάτσας στο Πνευματικό Κέντρο της Ερμούπολης

«Πήρε ο χαζο-Γιάννης ένα μαστραπά, πήγε στο πέλαγο και άρχισε ν' αδειάζει το νερό του. Στάθηκε κει δυο μέρες, δυο βδομάδες, δυο μήνες. Άδειαζε χιλιάδες μαστραπάδες μα το πέλαγο δεν έλεγε να κατέβει μήτε μια πιθαμή.

Θα μ' αρωτήσετε:

- Αδειάζει με το μαστραπά η θάλασσα;

Θα σας αποκριθώ:

- Όσο αδειάζει κι η αγάπη, με τα λογής τραγούδια, τα γραψίματα και τα βιβλία. Ιστορείς τα έργα, τα καμώματα και τα θέματά της και πάλι τίποτα δεν έχεις πει. Λόγια μονάχα που τα παίρνει ο αγέρας και τα σκορπίζει. Λίγα καρπίζουν. Τα περισσότερα χάνονται σε χέρσα γη και σ' άδειους δρόμους.

Αυτή είναι η πάσα αλήθεια. Αλλά στο λαϊκό πολιτισμό, η αγάπη σ' όλες της τις εκδηλώσεις, σα δύναμη ζωής και δημιουργίας, είναι πηγή ανεξάντλητη και πέτρα θεμέλια που πάνωθέ της πυργώθηκαν έργα σπουδαία και τρανά. Ποιήματα και τραγούδια και φαντά και κεντίδια. Κι ακόμα παραμύθια, να σαν αυτό που θα σας ιστορήσω τώρα από πρώτη καταγραφή.

Ήταν λέει, ο κόσμος άδειος κι έρημος. Κι η γη γυμνή και σκοτεινή. Πουλιά δεν υπήρχαν να χαίρονται τον ήλιο και να τραγουδάν τη ζωή, λουλούδια δεν ανθίζαν στους κάμπους.

Οι άνθρωποι δεν ήξεραν μήτε να χαμογελάν, μήτε να τραγουδάν. Ξυπνούσαν και κοιμόνταν θλιμμένοι και σκυθρωποί κι η μόνη τους φροντίδα ήταν να μπορέσουν να ζήσουν στα σκοτεινά σπιτικά τους, που δεν είχαν καμιάν ομορφιά.

Ξαφνικά, μέσα σ' αυτόν τον άχαρο και χέρσο κόσμο, γλίστρησε ένα φως που τα έκανε όλα διαφορετικά. Οι κάμποι γέμισαν πολύχρωμα γιορταστικά λουλούδια και τα δέντρα πουλιά που σκόρπιζαν παντού το τραγούδι τους.

Οι άνθρωποι άρχισαν να χαμογελάν και να νιώθουν κάτι διαφορετικό να ξυπνά στις στεγνωμένες καρδιές τους.

Τι ήταν αυτό το μυστικό φως που τ' άλλαζε όλα; Ποια ήταν η μεγάλη του δύναμη που έδωσε παντού διαφορετική όψη; Η Αγάπη! Αυτή η πέρα από τη λογική και τη ζωή δύναμη που δίνει μια άλλη διάσταση στη ζωή, που δίνει μια άλλη ομορφιά, μια άλλη ποίηση.

- Υπάρχουν πολλών λογιών αγάπες, μα η φωθιά είναι μια, μου είχε πει ένας γέροντας λυράρης στον Ομαλό.

Κι είχε δίκιο! Μια η φωθιά. Σαν αγαπάς ό,τι αγάπη το κάμεις τραγούδι. Με τον τρόπο σου και με την καρδιά σου. Με τα χέρια και με το νου σου. Κι ό,τι μεγάλο στη ζωή και στο λαϊκό πολιτισμό έργο αγάπης είναι».

Προσκλητήριο εθελοντικής ομάδας Νέας Χηλής

Γι αυτό φίλοι μου λέω πως η επόμενη δράση μας στη Νέα Χηλή θα πρέπει να είναι ο καθαρισμός της γειτονιάς αυτού του λουλουδιού. Και λίγο πιο πέρα...

Φθινόπωρο ήρθε, δε θα αργήσουν και τα πρωτοβρόχια. Και μαζί με τον καθαρισμό ας προγραμματίσουμε να φυτέψουμε κάποια δέντρα στη γύρω περιοχή, για να συντροφεύουν το μικρό σκυλάκι...

Έχει δίκιο ο Νέστορας Μάτσας, υπάρχουν πολλών λογιών αγάπες. Και μια αγάπη είναι αυτή που μπορούμε να δείξουμε στον τόπο μας. Με τα χέρια και με το νου.

Υ.Γ. Ο Νέστορας Μάτσας υπήρξε σκηνοθέτης, συγγραφέας, λαογράφος. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τις λαογραφικές - μορφωτικές του εκπομπές στην τηλεόραση. Η ιστορία του Νέστορα Μάτσα είναι από το βιβλίο του "Ο σπόρος του σταριού", Εκδόσεις Εστία, 1975.

Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)
[post_ads]