Συνεχίζονται για τελευταία εβδομάδα οι θερινές προβολές της Κινηματογραφικής Λέσχης Αλεξανδρούπολης στο κινηματογράφο Φλοίσβο με τρεις ενδιαφέρουσες ταινίες.
Τελευταία εβδομάδα θερινών προβολών στο Φλοίσβο με τρεις ενδιαφέρουσες ταινίες.
Τη Δευτέρα 3 και την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου θα προβληθεί η ιαπωνικής παραγωγής ταινία «Τυφλή αγάπη». Η νέα ταινία της Ναόμι Καβάσε, βραβευμένη με το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο 70ό Φεστιβάλ Καννών.
Την Τετάρτη 5 και την Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου θα ακολουθήσει η γαλλική ταινία «Μετά τον χωρισμό». Αργυρός Λέοντας Σκηνοθεσίας και βραβείο καλύτερης πρώτης ταινίας στο Φεστιβάλ Βενετίας για τον Ξαβιέ Λεγκράν, σκηνοθέτη ενός οικογενειακού δράματος που καταλήγει σε ένα απροσδόκητα έντονο, αναμφισβήτητα ενδιαφέρον, σχεδόν θριλερικό φινάλε.
Τέλος, από την Παρασκευή 7 έως και την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου θα προβληθεί η ταινία «Για καλό και για κακό», Μια γαλλική κωμωδία παρεξηγήσεων της Καρίν Ταρντιέ, στην οποία το γέλιο βγαίνει αβίαστα. Οι καταστάσεις που δημιουργούνται από απίθανες συμπτώσεις, νομίζεις ότι οδηγούν σε αδιέξοδα, αλλά πάντοτε υπάρχει κάποια αμφιβολία ή πιθανότητες λύσης.
Οι προβολές της Κ.Λ.Α. στο θερινό κινηματογράφο Φλοίσβο ξεκινούν κάθε βράδυ στις 10:00 μ.μ. με εισιτήριο 5 ευρώ γενική είσοδο, 4 ευρώ για τα μέλη της ΚΛΑ και 3 ευρώ για φοιτητές, μαθητές, άνεργους, πολύτεκνους.
Δευτέρα 3 και Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου
Ιαπωνία, 2017
Σενάριο - σκηνοθεσία: Ναόμι Καβάσε
Παίζουν: Μασατόσι Ναγκάσε, Αγιάμε Μισάκι, Τατσούγια Φούτζι, Καζούκο Σιρακάουα, Μισούζου Κάνο, Μαντάρο Κόιτσι.
Διάρκεια: 101'
Η Ναόμι Καβάσε έφτασε αθόρυβα τις 5 επίσημες συμμετοχές με ταινίες της στο επίσημο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Καννών, έχοντας μάλιστα αποσπάσει το μεγάλο βραβείο της επιτροπής και τη Χρυσή Κάμερα. Η νέα της ταινία, βραβευμένη με το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής στο 70ο Φεστιβάλ Καννών, είναι ένας φόρος τιμής στο φως και σ' όσα η απουσία του φανερώνει. Πάντα ανθρωποκεντρική και πάντα με μια ζεστασιά, η Ναόμι Καβάσε, με τελευταία της ταινία το «Γλυκό Φασόλι», βρίσκει τη φόρμα ενός ρομαντικού μελοδράματος για να μιλήσει για το φως στη ζωή, στα μάτια, αλλά και στο σινεμά.
Κεντρική ηρωίδα της ταινίας, η Μιζάκο που κάνει ηχητικές αποδόσεις ταινιών για τυφλούς θεατές. Σε ένα γκρουπ τυφλών, γνωρίζει τον Νακαμόρι, έναν μεγαλύτερο κι εσωστρεφή φωτογράφο που σταδιακά χάνει την όρασή του. Όταν η Μιζάκο, γοητευμένη ήδη, θα δει τις φωτογραφίες του Νακαμόρι, θα βρει σ' αυτές έναν ιδιαίτερο σύνδεσμο, όχι μόνο με τον άντρα, αλλά και με το δικό της παρελθόν. Όσο η επαφή τους βυθίζεται στο κυριολεκτικό σκοτάδι, τόσο κι οι δυο συνειδητοποιούν ότι η έλλειψη της όρασης σ' αφήνει να δεις βαθύτερα στην ψυχή.
Η Καβάσε, κινούμενη μ' ένα λιτό σενάριο, επενδύει περισσότερο στην αισθητική της ταινίας της. Στη φωτογραφία που παίζει συμβολικά και συναισθηματικά με το φως, τον ήλιο, την καθαρή και τη θολή εικόνα, την αντανάκλαση, την αποτύπωση του προσώπου σε μια φωτογραφία, ένα τζάμι, έναν καθρέφτη και, φυσικά, στο ίδιο το φιλμ. Τραβά το χρόνο παρατηρώντας τους ήρωες της και τον κόσμο που τους περιβάλλει, κάνει υπομονή στις σιωπές, κοιτάζει βαθιά στα μάτια - τους αληθινούς πρωταγωνιστές της ιστορίας της - και απολαμβάνει τους δυο ηθοποιούς της καθώς μεταμορφώνονται από διστακτικούς και μελαγχολικούς παρατηρητές σε ήρωες πρόθυμους ν' αγαπήσουν.
Τετάρτη 5 και Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου
Γαλλία - Βέλγιο, 2017
Σενάριο - σκηνοθεσία: Ξαβιέ Λεγκράν
Παίζουν: Λεά Ντρουκέρ, Ντενίς Μενοσέ, Τόμας Γκιόρια, Ματίλντ Ονεβέ, Μάθιου Σαϊκάλι, Σααντία Μπεντάιεμπ.
Διάρκεια: 90'
Με έντονη κοινωνική ματιά και διάθεση κατανόησης, η ταινία ακολουθεί μια οικογένεια μετά την διάλυση της, ψάχνοντας να βρει διαύλους επικοινωνίας, υπό την μόνιμη απειλή της βίας. Χωρίς να παραδίδεται, τουλάχιστον άμεσα, στις εύκολες απαντήσεις, το «Μετά το Χωρισμό» ανήκει σε εκείνες τις ταινίες που προσπαθούν να κοιτάξουν ψύχραιμα πολύπλοκες καταστάσεις, να εξετάσουν το σωστό και το λάθος χωρίς να παίρνουν έκδηλα θέση και να αποφύγουν να κρίνουν άμεσα τους ήρωες τους ακόμα κι αν είναι προφανές ότι κάτι δεν πάει καλά.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, δεν υπάρχει απόλυτα σωστό και λάθος, δεν υπάρχουν ξεκάθαρα καλοί και κακοί, δεν υπάρχει ουσιαστικό φως και σκοτάδι. Αυτό γίνεται φανερό κάθε φορά που η Μιριάμ απορρίπτει a priori κάθε υπόσχεση του πρώην συζύγου της για αλλαγή, κάθε φορά που η ψυχραιμία του Αντουάν δίνει τόπο σε ξαφνικές εξάρσεις βίας, κάθε φορά που ακόμα και τα ίδια τα παιδιά συμμετέχουν στα λάθη των γονιών τους, χρησιμοποιώντας τις πρακτικές τους ή απλά επαναλαμβάνοντας τα σφάλματα τους.
Υποστηρικτές στο χτίσιμο της έντασης αποτελούν και οι πολυεπίπεδες ερμηνείες των Ντρουκέρ και Μενοσέ, οι οποίοι πέρα από κάθε σωματική έκφραση, μεταδίδουν μέσω των ματιών τους τις πιο κρίσιμες πληροφορίες για τους ήρωες τους. Αυτό από μόνο του αποτελεί απόδειξη της ικανότητας του Λεγκράν στον χειρισμό των χαρακτήρων του.
Παρασκευή 7 έως και Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου
Γαλλία, 2017
Σκηνοθεσία: Καρίν Ταρντιέ
Σενάριο: Καρίν Ταρντιέ, Ραφαέλ Μουσαφίρ, Μισέλ Λεκλέρκ.
Παίζουν: Φρανσουά Νταμιέν, Σεσίλ ντε Φρανς, Γκι Μαρσάν, Αντρέ Βιλμς, Αλίς Ντε Λενκεσένγκ.
Διάρκεια: 100'
Τα πάνω, κάτω έρχονται στη ζωή του Εργουάν, που ζει καθαρίζοντας ξεχασμένες βόμβες και νάρκες στη γαλλική περιφέρεια, όταν μαθαίνει πως ο πατέρας του δεν είναι ο αληθινός του πατέρας! Παρά τη στοργή για τον άντρα που τον μεγάλωσε, ξεκινάει διακριτικά να ανακαλύψει τον βιολογικό του πατέρα και καταφέρνει να εντοπίσει τον Τζόσεφ, έναν αξιαγάπητο παππούλη. Όταν τα πράγματα μοιάζουν να έχουν μπει σε μια σειρά, μια άλλη αναπάντεχη «βόμβα» χτυπάει τον Εργουάν με τη μορφή της όμορφης Άννα. Μόνο που η Άννα είναι η κόρη του Τζόσεφ…!
Απολαυστικοί διάλογοι και χαρακτήρες που υποδύονται οι υπέροχοι Φρανσουά Νταμιέν («Οικογένεια Μπελιέ») και Σεσίλ Ντε Φρανς («Η Ομορφότερη Εποχή», «The Young Pope»), σε μια ταινία που επιλέχθηκε στο απαιτητικό Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών του 70ου Φεστιβάλ Καννών και κέρδισε κοινό και κριτικούς κάνοντας πάνω από 700.000 εισιτήρια στη Γαλλία.
Η ταινία αυτή είναι το είδος της έξυπνης και γεμάτης γαλλικής κωμωδίας που δεν βλέπουμε συχνά στις μέρες μας. Η Tardieu ζυγίζει πολλά σοβαρά ζητήματα με ένα εξαιρετική ελαφρύ άγγιγμα, κάνοντάς μας να γελάσουμε για μια σειρά τραγικών γεγονότων, υπογραμμίζοντας πόσο οι γονείς μας - είτε οι βιολογικοί, είτε οι θετοί - μπορούν να μας δημιουργήσουν αλλά και να μας διαλύσουν.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω