Οι «πλάτες» που είχε η Τουρκία από όλους τους Δυτικούς συμμάχους συνέβαλε στην ανενόχλητη εφαρμογή της απάνθρωπης εθνοτικής κάθαρσης που εφαρμόστηκε μέσα στην Τουρκία εναντίον των Ελλήνων, των Κούρδων, των Αρμενίων και κάθε ενός ανθρώπου που δεν «αισθανόταν Τούρκος».
Όπως είναι πλέον παγκόσμια αποδεκτό, η Τουρκία ελέγχεται στις μέρες μας από την «Φαμίλια Ερντογάν», ένα δικτατορικό καθεστώς βουτηγμένο στην διαφθορά, την προκλητική πολυτέλεια και τον νεοπλουτισμό, το οποίο νέμεται την εξουσία στην γειτονική χώρα για προσωπικό και «οικογενειακό» όφελος.
Η υποχρεωτική απελευθέρωση του Αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον (12 Οκτωβρίου 2018) ο οποίος συνελήφθη σαν όμηρος με στόχο Αμερικανικά «ανταλλάγματα», έγινε με καθαρά «δημοκρατικές» διαδικασίες: Αντικαταστάθηκε άκομψα ο δικαστής της υπόθεσης, οι μάρτυρες κατηγορίας ανέτρεψαν πλήρως τις αρχικές καταθέσεις τους («Δεν ξέρω», «Δεν είδα», «Απλά άκουσα από άλλους» και πολλά παρόμοια) και ο φυλακισμένος «κατάσκοπος» κηρύχτηκε «ένοχος» μόνο για το χρονικό διάστημα της ομηρείας του - αφέθηκε ελεύθερος και αναχώρησε αμέσως για την Αμερική.
Ο Τούρκος Πρόεδρος, δεν είχε βέβαια κανένα απολύτως πρόβλημα να ισχυριστεί πως «Η τουρκική δικαιοσύνη έλαβε την απόφασή της ανεξάρτητα» και ας ήταν ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος, ο οποίος λίγους μόλις μήνες νωρίτερα, κραύγαζε μπροστά σε αλαλάζοντα πλήθη: «Ε Αμερική… Ενόσω εγώ είμαι εδώ, κανείς δεν μπορεί να πάρει από τα χέρια μας αυτό τον τρομοκράτη»!
Οι Αμερικανοί κατάφεραν να πάρουν από τα χέρια της «φαμίλιας» τον «τρομοκράτη», φροντίζοντας αφ΄ ενός μεν να ξαποστείλουν στον κάλαθο των αχρήστων όλες τις «απαιτήσεις» της Άγκυρας προκειμένου να απελευθερώσει τον πάστορα Άντριου Μπράνσον, αφ΄ ετέρου δε να εξαπολύσουν οικονομικές «βόμβες» στα θεμέλια της Τουρκικής οικονομίας πανικοβάλλοντας σύσσωμη την «οικογένεια».
Όλα αυτά δεν έγιναν μόνο για την απελευθέρωση του Αμερικανού πάστορα. Έγιναν για να «κόψουν τον βήχα» και να στείλουν μια πρακτική προειδοποίηση για τις αλλεπάλληλες απειλές της Τουρκίας ότι «δεν θα επιτρέψει» τις γεωτρήσεις στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου, «με κάθε μέσο». Λες και είναι αποκλειστικά και μόνο στο δικό της χέρι. Παγκόσμιοι κολοσσοί όπως ή Exxon ή η Total που ασχολούνται με τις γεωτρήσεις δεν αστειεύονται καθόλου, ούτε καταλαβαίνουν από τις συνηθισμένες μεγαλοστομίες του αρχηγού μιας «φαμίλιας».
Η κακομαθημένη Τουρκία, μετά την επιτήδεια ουδετερότητα της στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, έσπευσε το 1952 να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με την Ελλάδα, εξακολουθώντας μόνο να παίρνει - αυτή την φορά με το πρόσχημα παροχής «προστασίας» στην Δύση απέναντι στον κίνδυνο εξάπλωσης του κομμουνισμού.
Οι «πλάτες» που είχε από όλους τους Δυτικούς συμμάχους (Αμερική, Βρετανία, Γερμανία, Ισραήλ κ.ο.κ.ε.) συνέβαλε στην ανενόχλητη εφαρμογή της απάνθρωπης εθνοτικής κάθαρσης που εφαρμόστηκε τον εικοστό αιώνα μέσα στην Τουρκία εναντίον των Ελλήνων, των Κούρδων, των Αρμενίων και κάθε ενός ανθρώπου που δεν «αισθανόταν Τούρκος».
Η εισβολή στην μαρτυρική Κύπρο που έγινε το 1974 εξευτελίζοντας τη διεθνή νομιμότητα, στηρίχτηκε στις πολύ γερές πλάτες των κοινών συμμάχων μας.
Η «εισβολή» και η δημιουργία αποστρατικοποιημένης ζώνης στην περιοχή της επαρχίας Ιντλίμπ στην Συρία έγινε με τις ισχυρές πλάτες της Ρωσίας. Οι κοινές περιπολίες στην Συριακή πόλη Μανμπίτζ για την «απομάκρυνση των Κουρδικών Μονάδων Προστασίας του Λαού (YPG)» δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθούν ποτέ χωρίς τις γερές πλάτες των Αμερικανών.
Όλα βέβαια αυτά έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως η οποία αποκλείεται να διαρκέσει τόσο, όσο διαρκεί η Τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ούτε κάποιες περιοχές της Συρίας, του Ιράκ ή της Κύπρου πρόκειται να μετατραπούν οριστικά σε «Τουρκικές κατακτήσεις» για την ανασύσταση της νέο-οθωμανικής αυτοκρατορίας που ονειρεύεται η «φαμίλια».
Τα νέο-οθωμανικά όνειρα της «φαμίλιας» εποφθαλμιούν και την Ιερουσαλήμ: «Είμαστε αποφασισμένοι να μην αφήσουμε την Ιερουσαλήμ στο έλεος των εισβολέων. Δεν θα θυσιάσουμε την πόλη της ειρήνης, την Ιερουσαλήμ, την ιερή πόλη των τριών ουράνιων θρησκειών, για τις φιλοδοξίες του Ισραήλ. Θα συνεχίσουμε να διατηρούμε τη δόξα της Ιερουσαλήμ, την τιμή του Χαράμ-Σάριφ και τον ιστορικό χαρακτήρα αυτής της αγίας πόλης!» κραύγαζε στη Νέα Υόρκη ο αρχηγός της «φαμίλιας» σε δείπνο του Ιδρύματος Turken, τον Σεπτέμβριο του 2018.
Το πλιάτσικο όμως στο οποίο έχει συνηθίσει εκ του ασφαλούς η Τουρκία θέλει πολύ γερές «πλάτες» τις οποίες είχε απλόχερα εξασφαλίσει από όλους τους συμμάχους μας σε ολόκληρο σχεδόν τον εικοστό αιώνα.
Δεν τις έχει όμως εξασφαλισμένες τον εικοστό πρώτο και ιδιαίτερα μετά την απροκάλυπτη επιβολή ενός απολυταρχικού καθεστώτος μέσα στην Τουρκία, με νέο-οθωμανικές επεκτατικές φαντασιώσεις σε βάρος όλων σχεδόν των γειτόνων του, θρησκευτικό φανατισμό και νοοτροπία μιας ανύπαρκτης και φανταστικής παγκόσμιας δύναμης. Μια νοοτροπία που επικαλείται την διεθνή νομιμότητα όπου την συμφέρει και την περιφρονεί μονομερώς όπου δεν την συμφέρει.
Δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα ή δικαίωμα υφαλοκρηπίδας στο Καστελόριζο παρά μόνο χωρικά ύδατα έκτασης έξι ναυτικών μιλίων. Η ίδια η Τουρκία όμως έχει κηρύξει χωρικά ύδατα δώδεκα ναυτικών μιλίων στην Μαύρη θάλασσα και στην Μεσόγειο από κάθε σημείο (ακτή ή νησίδα), σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης. Με μόνη διαφορά που το διεθνές δίκαιο της θαλάσσης δεν εξυπηρετεί το πλιάτσικο που θέλει να κάνει εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου. Συνεπώς το περιφρονεί εκεί που δεν την συμφέρει και το εφαρμόζει εκεί που την συμφέρει! Τόσο απλά!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι απειλές πολεμικής βίας και οι σπασμωδικές κινήσεις «γεωτρήσεων» σε «διεκδικούμενα» σημεία είναι πεντακάθαρες ενδείξεις της Τουρκικής αδυναμίας. Όταν δεν έχεις το διεθνές δίκαιο με το μέρος σου δημιουργείς φασαρία. Φωνάζεις. Αποπροσανατολίζεις. Επισείεις στρατιωτική δύναμη, απειλείς με πολεμική αναμέτρηση. Αυτά είναι τα μόνα σου «όπλα».
Μόνο που σήμερα η Τουρκία είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά «ξεδοντιασμένη». Η «φαμίλια» κατάφερε την απομονώσει από όλους τους παραδοσιακούς της συμμάχους, να τραυματίσει την Τουρκική οικονομία που τροφοδοτούσε την λαϊκή υποστήριξη των αμόρφωτων πληθυσμών της ανατολής, να διχάσει την Τουρκική κοινωνία που βλέπει ξεκάθαρα τα αδιέξοδα στα οποία οδηγείται η χώρα τους, να διαλύσει τον Τουρκικό στρατό με συνεχείς διώξεις από τρόμο για την ασφάλεια της «φαμίλιας» και να γεμίσει τις τουρκικές φυλακές με χιλιάδες «αντιφρονούντες» δημοσιογράφους, πολιτικούς, στρατιωτικούς και απλούς πολίτες που αντιστέκονται στην απροκάλυπτη δικτατορία της «φαμίλιας».
Σε Ελλάδα και Κύπρο παρουσιάζονται ανεπανάληπτες ευκαιρίες να βάλουν οριστική ταφόπλακα στις νέο-οθωμανικές φαντασιώσεις της γειτονικής «φαμίλιας». Σε αυτό θα βοηθούσε τα μέγιστα ο παραμερισμός των μόνιμων μικροκομματικών διαφορών και η δημιουργία υπερκομματικών μηχανισμών για την διαχείριση κρίσιμων εθνικών θεμάτων με συναίνεση και γνώμονα το συμφέρον Ελλάδας και Κύπρου.
Οι πολιτικοί κάθε χρονικής περιόδου είναι προσωρινοί. Έρχονται και παρέρχονται. Χειρίζονται τα εθνικά θέματα με προσωπική ή κομματική ευθύνη. Συχνά σημειώνουν επιτυχίες, άλλες φορές προκαλούν έντονες αντιδράσεις ή υπάρχουν περιπτώσεις που απλά κάνουν λάθος. Το λάθος τους όμως πληρώνεται από ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Θα υπάρξουν άραγε Έλληνες και Κύπριοι πολιτικοί που θα γράψουν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην μακρόχρονη ιστορία του Ελληνισμού, υιοθετώντας υπερκομματικές διαδικασίες στον χειρισμό κρίσιμων εθνικών θεμάτων; Τώρα έχουμε μια ανεπανάληπτα θετική συγκυρία που πρέπει να αξιοποιήσουμε. Θα το κάνουμε άραγε;
Πηγή: analyst.gr
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω