Ο φόβος είναι ένας από τους παράγοντες που αναγκάζει τους Εβραίους να φύγουν από τη Γαλλία, εξαιτίας της ανόδου του αντισημιτισμού.
Η Γαλλία έχει την μεγαλύτερη εβραϊκή κοινότητα στην Ευρώπη. Αριθμεί περίπου 550.000 άτομα. Τα τελευταία χρόνια είναι έντονο το αίσθημα ανασφάλειας που έχουν οι Εβραίοι στη χώρα.
Η οικογένεια Πίντο επέλεξε να φύγει από το Seine-Saint-Denis, το προάστιο του Παρισιού. Πέρσι, τρεις άνδρες μπήκαν στο σπίτι τους και τους ακινητοποίησαν για αρκετές ώρες. Τους στοχοποίησαν λόγω της θρησκείας τους. Οι ύποπτοι είναι τώρα στη φυλακή αλλά το τραύμα μένει.
Ο Ροζέ Πίντο εξηγεί τι συνέβη: «Μας είπαν: "Είστε Εβραίοι, άρα έχετε χρήματα". Έδεσαν τον γιο μου, χτύπησαν τη γυναίκα μου στα πλευρά. Εγώ ήμουν αναίσθητος. Μας έδεσαν και τους τρεις μας στο δωμάτιό μας. Μας κάθισαν στο κρεβάτι και μας είπαν να μην κουνηθούμε: "Εάν κινηθείτε θα σας σκοτώσουμε". Όταν είδαν ότι δεν μας εντυπωσιάζουν, έβγαλαν ένα μεγάλο κατσαβίδι. Και εκεί άρχισαν να σοβαρεύουν τα πράγματα, γιατί μου το έβαλαν κάτω από το λαιμό».
Τα κρούσματα είναι πολλά. Οι συναγωγές στη Γαλλία είναι πλέον υπό διαρκή φύλαξη, με το φόβο ενός τρομοκρατικού χτυπήματος. Το ίδιο ισχύει και με τα εβραϊκά σχολεία. Όπως εξηγεί ο Ανρί Κοέν, διευθυντής εβραϊκού σχολείου: «Το συγκεκριμένο σχολείο όταν άνοιξε πριν από 39 χρόνια, ο στόχος του ήταν να είναι ανοικτό στην κοινωνία».
Ο διευθυντής του σχολείου όμως βλέπει ότι η κατάσταση είναι πολύ κακή σήμερα: «Υπήρξε περίοδος που είχαμε οκτώ οπλισμένους στρατιώτες να ζουν μαζί μας. Τα παιδιά αναρωτιούνται διαρκώς: γιατί πρέπει εγώ ένα Εβραιόπουλο να έχω στρατιώτες στο σχολείο μου;».
Οι στρατιώτες έχουν πλέον φύγει. Ένας φύλακας, η αστυνομία και μια ομάδα γονιών που επιβλέπουν, τους έχουν πλέον αντικαταστήσει.
«Οι οικογένειες αισθάνονται αρκετά ασφαλείς πλέον. Αλλά αυτή η ασφάλεια μας έχει οδηγήσει στο να είμαστε απομονωμένοι από τον έξω κόσμο» συμπληρώνει ο Ανρί Κοέν.
Ο αριθμός των αντισημιτικών κρουσμάτων έχει αυξηθεί κατακόρυφα από το 2000. Και αυτό έχει άμεση σχέση με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Η Νόνα Μέγιερ είναι επικεφαλής έρευνας στο CNRS λ=και όπως λέει: «Είχαμε πέσει κάτω από τα 50 αντισημιτικά κρούσματα ανά έτος, τη δεκαετία του '90. Η άνοδος αυτών των πράξεων και των απειλών ήταν εντυπωσιακή από το 2000, μετά τη δεύτερη Ιντιφάντα. Τότε αγγίξαμε τα 900 περιστατικά. Μετά, τα νούμερα αυξομειώνονταν, σε σχέση με τις μεγάλες επεμβάσεις του ισραηλινού στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη.
Πολύ συχνά, δεν γνωρίζουμε το προφίλ των δραστών. Ξέρουμε όμως ότι είναι κατά κύριο λόγο νέοι, άνδρες μερικές φορές παιδιά μεταναστών, ενώ παλιότερα ήταν κυρίως η άκρα δεξιά που προκαλούσε αυτές τις επιθέσεις. Επειδή αισθάνεται μίσος ενάντια σε μια κοινότητα ατόμων, που θεωρεί ότι είναι προνομιούχοι».
Ο φόβος είναι ένας από τους παράγοντες που αναγκάζει τους Εβραίους να φύγουν από τη χώρα. Υπολογίζεται ότι 3.000 Εβραίοι φεύγουν από την Γαλλία κάθε χρόνο. Ο προορισμός τους είναι κυρίως το Ισραήλ.
Πηγή: euronews
[post_ads]
Η οικογένεια Πίντο επέλεξε να φύγει από το Seine-Saint-Denis, το προάστιο του Παρισιού. Πέρσι, τρεις άνδρες μπήκαν στο σπίτι τους και τους ακινητοποίησαν για αρκετές ώρες. Τους στοχοποίησαν λόγω της θρησκείας τους. Οι ύποπτοι είναι τώρα στη φυλακή αλλά το τραύμα μένει.
Ο Ροζέ Πίντο εξηγεί τι συνέβη: «Μας είπαν: "Είστε Εβραίοι, άρα έχετε χρήματα". Έδεσαν τον γιο μου, χτύπησαν τη γυναίκα μου στα πλευρά. Εγώ ήμουν αναίσθητος. Μας έδεσαν και τους τρεις μας στο δωμάτιό μας. Μας κάθισαν στο κρεβάτι και μας είπαν να μην κουνηθούμε: "Εάν κινηθείτε θα σας σκοτώσουμε". Όταν είδαν ότι δεν μας εντυπωσιάζουν, έβγαλαν ένα μεγάλο κατσαβίδι. Και εκεί άρχισαν να σοβαρεύουν τα πράγματα, γιατί μου το έβαλαν κάτω από το λαιμό».
Τα κρούσματα είναι πολλά. Οι συναγωγές στη Γαλλία είναι πλέον υπό διαρκή φύλαξη, με το φόβο ενός τρομοκρατικού χτυπήματος. Το ίδιο ισχύει και με τα εβραϊκά σχολεία. Όπως εξηγεί ο Ανρί Κοέν, διευθυντής εβραϊκού σχολείου: «Το συγκεκριμένο σχολείο όταν άνοιξε πριν από 39 χρόνια, ο στόχος του ήταν να είναι ανοικτό στην κοινωνία».
Ο διευθυντής του σχολείου όμως βλέπει ότι η κατάσταση είναι πολύ κακή σήμερα: «Υπήρξε περίοδος που είχαμε οκτώ οπλισμένους στρατιώτες να ζουν μαζί μας. Τα παιδιά αναρωτιούνται διαρκώς: γιατί πρέπει εγώ ένα Εβραιόπουλο να έχω στρατιώτες στο σχολείο μου;».
Οι στρατιώτες έχουν πλέον φύγει. Ένας φύλακας, η αστυνομία και μια ομάδα γονιών που επιβλέπουν, τους έχουν πλέον αντικαταστήσει.
«Οι οικογένειες αισθάνονται αρκετά ασφαλείς πλέον. Αλλά αυτή η ασφάλεια μας έχει οδηγήσει στο να είμαστε απομονωμένοι από τον έξω κόσμο» συμπληρώνει ο Ανρί Κοέν.
Ο αριθμός των αντισημιτικών κρουσμάτων έχει αυξηθεί κατακόρυφα από το 2000. Και αυτό έχει άμεση σχέση με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή.
Η Νόνα Μέγιερ είναι επικεφαλής έρευνας στο CNRS λ=και όπως λέει: «Είχαμε πέσει κάτω από τα 50 αντισημιτικά κρούσματα ανά έτος, τη δεκαετία του '90. Η άνοδος αυτών των πράξεων και των απειλών ήταν εντυπωσιακή από το 2000, μετά τη δεύτερη Ιντιφάντα. Τότε αγγίξαμε τα 900 περιστατικά. Μετά, τα νούμερα αυξομειώνονταν, σε σχέση με τις μεγάλες επεμβάσεις του ισραηλινού στρατού στα παλαιστινιακά εδάφη.
Πολύ συχνά, δεν γνωρίζουμε το προφίλ των δραστών. Ξέρουμε όμως ότι είναι κατά κύριο λόγο νέοι, άνδρες μερικές φορές παιδιά μεταναστών, ενώ παλιότερα ήταν κυρίως η άκρα δεξιά που προκαλούσε αυτές τις επιθέσεις. Επειδή αισθάνεται μίσος ενάντια σε μια κοινότητα ατόμων, που θεωρεί ότι είναι προνομιούχοι».
Ο φόβος είναι ένας από τους παράγοντες που αναγκάζει τους Εβραίους να φύγουν από τη χώρα. Υπολογίζεται ότι 3.000 Εβραίοι φεύγουν από την Γαλλία κάθε χρόνο. Ο προορισμός τους είναι κυρίως το Ισραήλ.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω