Νέα Χηλή: Ισότιμος οικισμός του Δήμου Αλεξανδρούπολης ή το αποπαίδι;

Χρόνια τώρα παρατημένη η Νέα Χηλή Αλεξανδρούπολης. Επιτέλους ας σκύψει κάποιος αρμόδιος για να δει τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει και αυτός ο οικισμός.

Κυριακάτικη ηλιόλουστη η σημερινή ημέρα και έβλεπα ότι κάποιοι σύλλογοι οργάνωσαν πεζοπορίες στα ανατολικά του Δήμου Αλεξανδρούπολης, ανάμεσα σε πλατάνια και δάση, ανάμεσα στη φύση και το οξυγόνο.

Πήρα και εγώ την παρέα μου και ανηφορίσαμε προς το "Πεδίο Βολής" στα βόρεια της Νέας Χηλής. Εμείς με αυτοκίνητο καθώς υπήρχε φόβος να βρεθούμε μπροστά σε καμία αγέλη αδέσποτων. Μας είπαν ότι τα ζώα όταν είναι σε αγέλη, γίνονται επικίνδυνα.

"Πεδίο Βολής", με... θέα τη Σαμοθράκη και τον ορίζοντα του Θρακικού Πελάγους

Από το ύψος της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου μπήκαμε στην οδό Σμύρνης ή "Πεδίου Βολής" (για τους αυτόχθονες κατοίκους του οικισμού). Ένας πυκνοκατοικημένος δρόμος, που όσο ανεβαίνουμε, τα σπίτια αραιώνουν. Όμως εξακολουθούν να υπάρχουν έως και τα βόρεια όρια της Νέας Χηλής.

Το τέρμα της οδού Σμύρνης. Από εδώ ξεκινά ο "κόπρος του Αυγεία"

Στο τέρμα του δρόμου βλέπουμε να σχηματίζονται τρία μονοπάτια. Κοιτώντας αριστερά και δεξιά προς τα μονοπάτια, βλέπουμε να υπάρχουν καινούριες κατοικίες.

Πορεία προς το αριστερό μονοπάτι

Εμείς πήραμε το μεσαίο μονοπάτι, αφήνοντας πίσω και αριστερά μας μια μεγάλη πλαστική δεξαμενή νερού. Και τότε άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά μας μια χαοτική εικόνα που μας πληγώνει και σίγουρα δε μας τιμά καθόλου.

Ο οικισμός της Νέας Χηλής με τη στενάχωρη εικόνα της.
Να, έτσι να απλώσεις το χέρι αγγίζεις τη θάλασσα...

Μπροστά μας, δυστυχώς, αντί για δέντρα και ένα χώρο αναψυχής αντικρίσαμε το οικολογικό έγκλημα που συντελείται χρόνια τώρα εκεί. Και χωρίς να ενοχλεί κανέναν. Ένας τόπος - μη τόπος. Ένας απέραντος σκουπιδότοπος, με απορρίμματα πάσης φύσεως και μεγέθους (επέλεξα να αναρτήσω τις πιο ήπιες φωτογραφίες). Ας σημειωθεί ότι από την επάνω πλευρά αυτής της περιοχής διέρχεται η Εγνατία Οδός.

Για όλους έχει ο… μπαξές, όπως στρώματα, έπιπλα, οικιακά είδη, πλαστικά, χρώματα, πτώματα ζώων, κ.λ.π., κ.λ.π. Και δεν προχωρήσαμε πιο κάτω… Και είναι να απορεί κανείς ποιοι επέτρεψαν να συντελείται χρόνια τώρα αυτή η αθλιότητα σε βάρος του περιβάλλοντος, σε βάρος της υγείας των ανθρώπων. Γιατί αποκλείεται όλη αυτή η κατάσταση να μην επηρεάζει τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής. Αποκλείεται όλη αυτή η κατάσταση να μην είναι εστία μολύνσεως που επιβαρύνει ακόμη και τον αέρα που αναπνέουμε.

Δυο βήματα από τον οικισμό είναι όλη αυτή η εικόνα. Και σίγουρα αποκλείεται να μην πληγώνει την αισθητική μας ώστε να μας κάνει να αισθανόμαστε εδώ στη Νέα Χηλή ως αποπαίδια. Βέβαια όπως με πληροφόρησαν, η περιοχή πριν φτάσει σ΄ αυτήν την αθλιότητα είχε καθαριστεί δυο φορές, όμως η κακή μας νοοτροπία τον μετέτρεψε και πάλι σε σκουπιδότοπο.

Η απαράδεκτη αυτή εικόνα φέρει τη σφραγίδα, τόσο των αρμοδίων φορέων όσο και των κατοίκων. Βέβαια όχι μόνο της Νέας Χηλής, καθώς στον σκουπιδότοπο αυτόν έρχονται και από αλλού. Αυτή η υποβάθμιση - σκόπιμη ή από αδιαφορία - της περιοχής μας μόνο απογοήτευση και στεναχώρια μπορεί να προκαλεί. Όλοι, μα όλοι φέρουν την ευθύνη που τους αναλογεί. Αυτή είναι η αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι.

Επιτέλους ας σκύψει κάποιος αρμόδιος για να δει τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει και αυτός ο οικισμός. Χρόνια τώρα παρατημένη η Νέα Χηλή, για λόγους που ειλικρινά δεν μπορώ να κατανοήσω. Που να πάρει, δε δικαιολογείται, ένας οικισμός που στις δυο εισόδους του έχει δυο πανεπιστημιακές σχολές, που στις δυο εισόδους του έχει δυο μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και μάλιστα η μια εξ αυτών μεγάλης παγκόσμιας αλυσίδας και να παρουσιάζει αυτήν την εικόνα. Οι αρμόδιες υπηρεσίες θα πρέπει να προχωρήσουν στην άμεση αποκατάσταση του χώρου και να την μετατρέψουν με αγάπη σε έναν πολιτισμένο χώρο ζωής και να την παραδώσουν στους δημότες. Αφουγκραστείτε επιτέλους τη Νέα Χηλή.

Και οι κάτοικοι πρέπει να διεκδικήσουμε την ανάπλαση της περιοχής και τη μεταμόρφωσή της. Το να αρκούμαστε μόνο σε επικρίσεις είναι το πλέον εύκολο. Το να συμμετέχουμε όμως με σκοπό να πετύχουμε την αλλαγή, το καινούριο που τόσο έχει ανάγκη αυτός ο οικισμός, το δικό μας χωριό των παιδικών μας χρόνων, είναι το δύσκολο μα και το πλέον αναγκαίο. Πρέπει να ανασκουμπωθούμε όλοι μας. Για να δώσουμε μια ταυτότητα στον τόπο, στον οποίον ήρθαν οι πρόσφυγες πρόγονοί μας και μετέτρεψαν τα έλη και την ερημιά σε καρποφόρα γη και έχτισαν εδώ τα σπίτια τους και ξανα-ανέστησαν τη Ρωμανία.

Με εκτίμηση

Ουρανία Πανταζίδου
Υποπλοίαρχος Π.Ν. (ε.α)

[post_ads]