6 Απριλίου, Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού

Η 6η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων ως η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού.

Στην Έκτακτη Γενική Συνέλευση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων (ΠΟΘΣ) που πραγματοποιήθηκε μετά το 28ο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο στην πόλη της Πτολεμαΐδας, αποφασίστηκε η Ημέρα Μνήμης Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού, να διοργανωθεί στις Φέρες από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φερών «Η Αγία Σοφία».

Λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού αλλά και σε συνδυασμό με τα μέτρα απαγόρευσης της Κυβέρνησης και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για μαζικές συγκεντρώσεις ανθρώπων σε χώρους όπου υπάρχει κίνδυνος εξάπλωσης του ιού, κατόπιν απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου της ΠΟΘΣ και σε συνεννόηση με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φερών «Η Αγία Σοφία», η παραπάνω εκδήλωση ακυρώνεται.

Δελτίο Τύπου της Θρακικής Εστίας Δράμας:

Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού

Η 6η Απριλίου έχει καθιερωθεί από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων ως η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας του Θρακικού Ελληνισμού. Οι διωγμοί του Θρακικού Ελληνισμού ξεκίνησαν από τον χώρο της Βόρειας Θράκης (την Ανατολική Ρωμυλία) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροι οργάνωσαν σφαγές και διώξεις σε βάρος του Ελληνικού Στοιχείου σε πολλές πόλεις της Ανατολικής Ρωμυλίας, στην Αγχίαλο, στη Βάρνα, στη Φιλιππούπολη, στη Στενήμαχο, και εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες της περιοχής να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη αλλά και στην ελεύθερη Ελλάδα.

Ακολούθησε, από το 1908, η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων. Αφετηρία των διωγμών και της γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Θράκης, Πόντου και Μικράς Ασίας) από το καθεστώς των Νεοτούρκων υπήρξε ο χώρος της Ανατολικής Θράκης. Με βίαια μέσα, εμπορικό αποκλεισμό, βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, ομαδικές σφαγές, ατιμώσεις, καταναγκαστική εργασία σε τάγματα εργασίας εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη. Υπολογίζεται ότι την περίοδο 1913-1917, από τους 360.000 - 370.000 Έλληνες που αριθμούσε η περιοχή, 232.000 Ανατολικοθρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μικρά Ασία σε καταναγκαστικά έργα και από αυτούς επέστρεψαν στις εστίες τους, με τη λήξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, μόνο οι 50.000.

Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνισμού της Θράκης υπήρξε η 6η Απριλίου 1914, η οποία έχει χαραχτεί στη μνήμη των Θρακιωτών ως «το Μαύρο Πάσχα». Την ημέρα εκείνη επέλεξαν οι Νεότουρκοι μη σεβόμενοι ούτε τη σημαντικότατη αυτή θρησκευτική γιορτή του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού, Κυριακή του Πάσχα, για να εκδιώξουν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας Αρκαδιουπόλεως και Βιζύης και άλλων θρακικών περιοχών. Η 6η Απριλίου σηματοδότησε την απαρχή των συστηματικών διώξεων σε βάρος του Θρακικού Ελληνισμού από τους Τούρκους, που ολοκληρώθηκαν το 1922 με την καταστροφή του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, της Θράκης και του Πόντου. Γι’ αυτό και η ημερομηνία αυτή είναι πολύ σημαντική για όλους τους Θρακιώτες αλλά και για τον προσφυγικό Ελληνισμό γενικότερα.

Παρά το γεγονός ότι φέτος δεν μπορούμε να τιμήσουμε, όπως τα προηγούμενα χρόνια, με εκδηλώσεις μνήμης τους προγόνους μας - θύματα των διωγμών από Βούλγαρους και Τούρκους εθνικιστές είναι ιερό χρέος μας να μην τους λησμονήσουμε. Το παρόν λοιπόν ιστορικό σημείωμα αποτελεί τον ελάχιστο φόρο τιμής προς τους προγόνους μας. Μένουμε λοιπόν αυτόν τον Απρίλιο σπίτι, αλλά μένουμε πάντα πιστοί στις ιστορικές μνήμες και στις λαογραφικές παραδόσεις της Θράκης.

Η Θρακική Εστία Δράμας αποφάσισε, μιας και δε θα τελεστούν οι καθιερωμένες εκδηλώσεις μνήμης εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού και των περιοριστικών μέτρων που όλοι μας πιστά πρέπει να ακολουθούμε, να δωρίσει στο Γενικό Νοσοκομείο Δράμας υγειονομικό υλικό (μάσκες) στη μνήμη των προγόνων μας.