Εάν η ρήση “τα πάντα ρει” ισχύει, που ισχύει, η Ελλάδα μπορεί. Αντί να παραδίδει λευκή κόλλα στην Τουρκία, να την τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί.
Ήταν εύκολο για εμάς να συνδεθούμε με το νήμα της ιστορίας και από τη μόλυνση με αφθώδη πυρετό στον Έβρο, από την Τουρκία, το καλοκαίρι του 1996, να περάσουμε στην πρόβλεψη κατά την άνοιξη του 2020, ότι η σημερινή συνέχεια θα βρίσκεται σε μια “επαυξημένη και βελτιωμένη” ήπια εισβολή. Αυτή τη φορά διαμέσου του κορωνοϊού. Και ότι η πρότασή μας για τη δημιουργία αντιδουλεμπορικού και αντιμολυσματικού αναχώματος, γίνεται πάλι εκ των πραγμάτων επίκαιρη.
Τα δημοσιοποιήσαμε αυτά από τις πρώτες ημέρες της εντεταλμένης διακίνησης, από τον Υψηλό Διακινητή προσφύγων και μεταναστών με την άφιξη και την παρουσία τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα, και με εξαγγελθέντα σκοπό τη μαζική, ήπια μεν, εισβολή δε. Η οποία αποκρούστηκε, και μπράβο στην ένστολη και κοινωνική Ελλάδα του Έβρου, που το επέτυχαν.
Είδαμε βέβαια στη συνέχεια δημοσιεύματα από τρεις τουλάχιστον διαφορετικές επίσημες πολιτικές και κυβερνητικές πηγές, να υιοθετούν τα περί των επικείμενων αποσταθεροποιητικών κινήσεων εις βάρος της χώρας, και από δω και πέρα διαμέσου νέου κύματος προσφύγων και μεταναστών μετά κορωνοϊού, στη συνέχεια να τα παίρνουν όλα αυτά λίγο πίσω, κατόπιν να τα επαναφέρουν κλπ.
Και ναι μεν θα αντιτείνει κανείς ότι η χώρα επαφίεται στη φύλαξη των συνόρων του Έβρου, όσο και τη φύλαξη από τη λιμενική και ναυτική Ελλάδα στο Ανατολικό Αιγαίο, από τη Σαμοθράκη έως το Καστελόριζο, όμως αυτό, όπως πολύ εύκολα κανείς μπορεί να το διαπιστώσει, δεν είναι αρκετό.
Γι αυτό και η πρόληψη από τέτοιες ανεπιθύμητες τουρκικές δράσεις επιβάλει τη δικαστική λήψη των αναγκαίων ασφαλιστικών μέτρων. Επιβάλλεται λοιπόν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κυβέρνηση, αντί να τιτιβίζει περί των κινδύνων που βρίσκονται πίσω από τέτοιου τύπου παρόμοιες αποσταθεροποιητικές τουρκικές κινήσεις, να πράξει τα δέοντα.
Τουτέστιν να καταθέσει άμεσα στο αρμόδιο Ευρωπαϊκό δικαστήριο την αίτηση για τη λήψη των εν λόγω ασφαλιστικών μέτρων. Τα άλλα που λέγαμε περί του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου φυσικά και δεν εγκαταλείπονται. Απεναντίας η προσφυγή σε αυτό θα ξεκινήσει από καλύτερες θέσεις. Άλλωστε θα πρόκειται τότε για την κύρια δίκη παραπομπής της Τουρκίας.
Αν μη τι άλλο η προστασία της Ελλάδας και της υπόλοιπης Γηραιάς Ηπείρου απέναντι στις καθόλα παράνομες προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, μετά των αντίστοιχων κορωνοϊκών ροών. θα συναντηθεί, όχι μόνο με την Ευρωπαϊκή και τη διεθνή πολιτική και δικαστική ομοφωνία αλλά θα αποτελεί και ιστορικό προηγούμενο, εφάμιλλο, αν όχι ανώτερο, της επιτυχούς άμυνας του Έβρου.
Ας μην επεκταθούμε τώρα στην εξασφάλιση καλύτερων θέσεων και στα υπόλοιπα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος και επόμενα την αλλαγή της συμφωνίας της Ε. Ε. με την Τουρκία, σχετικά με την κατασκευή hotspots επί του τουρκικού εδάφους, αρχής γενομένης από το Παζάρ Κουλέ και βέβαια την Ιωνία.
Τώρα όσον αφορά σε ποιο δικαστήριο πρόκειται να υποβληθεί η αίτηση για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων, κατά της Τουρκίας, αυτό είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Δ.Δ.Α.), σχετικά με την προάσπιση του Ανθρώπινου Δικαιώματος στην Υγεία των Ελλήνων αλλά και όλων των Ευρωπαίων, καθώς και στην πρόληψη απέναντι στις μολυσματικές δράσεις.
Μια βαλίτσα που θα μπορούσε να πάει και πιο μακριά ακόμη, και μέχρι τις αίθουσες του ίδιου του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αν το ζήτημα της πανδημίας του κορωνοϊού αξιολογηθεί ως όντως αυτό που είναι. Σαν μείζων απειλή για όλη την ανθρωπότητα. Και δεν εμποδίζει καθόλου το ότι η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, αφού μπορεί να γίνει και μια δίκη ηθική.
Κατά τα άλλα, ο Ερντογάν ακόμη από το 2004 είχε δεσμευθεί ότι θα αναγνωρίσει τη Συνθήκη της Ρώμης, επόμενα το ίδιο το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Κάτι φυσικά που δεν έπραξε ποτέ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως μια απόφαση του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, αν και όταν η Τουρκία το αναγνωρίσει, δεν θα στρέφεται κατά της Τουρκίας ως χώρας αλλά κατά συγκεκριμένων προσώπων της, όπως είναι ο Ερντογάν, που πιάστηκαν, κατά το κοινώς λεγόμενο, με τη γίδα στην πλάτη, όταν έχει ήδη προαναγγείλει, προπαγανδίσει και απειλήσει εκατό φορές μέχρι σήμερα, τις διακινήσεις και τις εξαγωγές των προσφύγων και των μεταναστών. Μάλιστα συστηματικά. Όταν προβαίνει στις διακινήσεις προς τον Έβρο, τότε διακόπτει τις αντίστοιχες προς το Ανατολικό Αιγαίο και αντιστρόφως. Όταν πάλι αποσύρει τους πρόσφυγες από τον Έβρο να τους συγκεντρώνει στα Μικρασιατικά παράλια. Λίγο πριν δώσει το πράσινο φως για νέες ήπιες εισβολές.
Ίσως γιατί, μετά από την επιστροφή στην εξέταση και πάλι παροχής ασύλου από την Ελλάδα, που είχε ανασταλεί για ένα περίπου μήνα, προσδοκά σε υγειονομικές δολιοφθορές στις διάφορες, ανά την Ελλάδα μικρές και μεγάλες Μόριες. Και από πάνω να καταγγέλλει την Ελλάδα μετά των ημεδαπών του θιασωτών, για μύρια όσα εγκλήματα, προσποιούμενος τον Υψηλό Προστάτη του προσφυγισμού. Θυμίζοντας το λύκο που φυλάει τα πρόβατα. Μόνο που η τουρκοσύνη, ή πιο σωστά η λυκοσύνη, ενδύεται με το γκρίζο χρώμα, εξ ου και η γενικότερη προτίμησή του στο συγκεκριμένο χρώμα για τη Ελληνική Ελληνικότατη θαλάσσια Ελλάδα. Ένα χρώμα θανάτου, χειρότερο ακόμη και από το μαύρο των μελανοχιτώνων φίλων του, όπως εκείνων εκ του πρώην Ισλαμικού κράτους.
Θα λέγαμε λοιπόν προς τους διάφορους Ακάρ να μιλούν για γκρίζα πατρίδα. Γιατί η γαλάζια είναι η πατρίδα, στην από εδώ μεριά, από πολλών χιλιετιών. Και όχι μόνον ως προς το χρώμα της σημαίας.
Το αίτημα πάντως προς το Ε.Δ.Δ.Α. αφορά στην προσωρινή απαγόρευση της κάθε διακίνησης και εξαγωγής προσφύγων και μεταναστών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Κάτι που δεκάδες φορές εδώ και καιρό και με τον πιο επίσημο τρόπο διακηρύσσει ο Τούρκος Πρόεδρος.
Τέλος αν η επίσημη κυβερνητική Ελλάδα ντρέπεται ή φοβάται να κάνει το συγκεκριμένο βήμα, και οι αντιπολιτεύσεις έχουν ήδη αποδεχθεί την καληνύχτα από εμάς, θα υπάρξουν πολλοί Έλληνες, και όχι μόνο, Δικηγόροι ώστε να το πράξουν. Και πέραν της προστασίας της υγείας των Ευρωπαίων πολιτών να προσθέσουν και τα τουρκικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που αφορούν στο ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή που κινδυνεύει άμεσα από τους πνιγμούς και τους καταποντισμούς των προσφύγων και των μεταναστών κατά τη διατεταγμένη τους διακίνηση. Ένα πεδίο δόξης λαμπρό και για όλους εκείνους τους Ακαδημαϊκούς Νομικούς οι οποίοι τυρβάζουν περί άλλων, όταν δεν κλέπτουν οπώρες διανοητικές. Μηδέ εξαιρουμένης και της Κυβερνητικής Ελλάδας.
Πέραν λοιπόν από την προσδοκία για την, ενώπιον του Ε.Δ.Δ.Α., μαρτυρική κατάθεση της ηγεσίας της Ε.Ε., όπως παρέστη και στις Καστανιές, η ίδια, στα πλαίσια μιας έμπρακτης αυτοκριτικής, οφείλει να θέσει, προ των ευθυνών της και την τουρκική στάση που προσβάλει όλες τις αρχές του ανθρωπισμού, την ίση μεταχείριση και τα δικαιώματα των προσφύγων, όπως ορίζονται από τη συνθήκη της Γενεύης, καθώς και το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ένωσης, και να απαιτήσει τη συμμόρφωση. Σε ότι μας αφορά, μπορούμε να πούμε και το εξής. Αν η ρήση “τα πάντα ρει” ισχύει, που ισχύει, η Ελλάδα μπορεί. Αντί να παραδίδει λευκή κόλλα στην Τουρκία, να την τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί.
[*] Ο πρώτος διετέλεσε Βουλευτής Έβρου (1993-2000). Ο δεύτερος υπήρξε Δήμαρχος Σουφλίου (1994-1998).
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω