Δημήτρης Αδαμίδης για Νοσηλευτική Σχολή Διδυμοτείχου: Όραμα και δουλειά αντί για γκρίνια

Χρειάζεται όραμα και δουλειά για τη Νοσηλευτική Σχολή Διδυμοτείχου. Το ερώτημα είναι ποιος από τους τοπικούς παράγοντες μοιράζεται το όραμα και έχει όρεξη για δουλειά, τώρα πριν να είναι αργά!

Το τελευταίο 6μηνο είχα την υπέροχη εμπειρία να διδάξω τους φοιτητές της Νοσηλευτικής Σχολής Διδυμοτείχου (πρώην Τ.Ε.Ι. νυν Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας) 3 μαθήματα. Οι φοιτητές μου διέψευσαν έμπρακτα την παραφιλολογία ότι είναι αδιάφοροι και απρόθυμοι, ότι τους νοιάζει μόνο το χαρτί και όχι η μάθηση. Απέδειξαν ότι αν τους προσφέρεις ποιοτική εκπαίδευση, ότι αν ενθαρρύνεις το διάλογο, τους προβληματισμούς και ενδιαφέρον δείχνουν και συμμετέχουν και διαπρέπουν: επιμελέστατες εργασίες, συμμετοχή στις ασκήσεις, εικονικές δίκες, συζητήσεις περιπτώσεων και πειραμάτων και προπάντων διάλογος και στο τέλος επιτυχία στις εξετάσεις.

Όλα αυτά ενώ χάσανε ένα 6μηνο γιατί δεν υπήρχαν διδάσκοντες, ακολούθησε ο κορονοϊός με την εκ του μακρόθεν «ψυχρή» διαδικτυακή διδασκαλία, τη στιγμή που δεν είχαν όλοι Η/Υ, φτωχά παιδιά, εργαζόμενοι σε διάφορες δουλειές… Τα ξεπεράσαμε με υπομονή, επιμονή, πρωτοβουλίες και όραμα.

Προχθές ανακοινώθηκε επίσημα ότι η Νοσηλευτική Σχολή Διδυμοτείχου κλείνει και μεταφέρεται στην Αλεξανδρούπολη. Θρήνος από τοπικούς παράγοντες… χάνονται 300 νύφες (!) μου είπε κάποιος τοπικός παράγοντας, απαιτούμε τη σχολή να μείνει εδώ (!) είπαν άλλοι, θα δώσουμε 1 τμήμα, αλλά θα φέρουμε 2 είπαν θριαμβολογώντας κάποιοι άλλοι!

Ας δούμε όμως τι κάναμε όλοι:

Γιατί δεν έγινε καμία προκήρυξη μελών Δ.Ε.Π. πριν την έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς; Γιατί δεν αναζητήθηκαν έγκαιρα γιατροί και νοσηλευτές με διδακτορικό για να διδάξουν; Γιατί δεν απευθύνθηκαν οι υπεύθυνοι στους ιατρικούς συλλόγους της Θράκης με πρόσκληση; Γιατί η σχολή δεν έχει επαρκείς αίθουσες διδασκαλίας, δικό της αμφιθέατρο, επαρκή εξοπλισμό; Γιατί κεντρικά το ΔΙ.ΠΑ.Ε. δεν ενίσχυσε τη Νοσηλευτική Σχολή Διδυμοτείχου; Αυτά τα ερωτήματα, το ξέρω κανείς δεν θέλει να τα απαντήσει!

Χρειάζεται Όραμα και Δουλειά:

1. Κτιριακή επέκταση και αναβάθμιση της σχολής.
2. Σύγχρονος εξοπλισμός: προπλάσματα και εξομοιωτές για σύγχρονη εκπαίδευση.
3. Προκήρυξη (και διαφήμισή της, όχι εν κρυπτώ) θέσεων ΔΕΠ.
4. Φοιτητική Εστία ώστε να εξασφαλίζεται η με μικρό τίμημα η διαμονή των φοιτητών, αλλά και επιστημόνων που διδάσκουν. Θέμα που ο Δήμος αποφεύγει να θίξει για να μην πέσουν τα υπερτιμημένα νοίκια των κακών προς ενοικίαση καταλυμάτων.
5. Δημιουργία γηροκομείου όπου και θέσεις εργασίας στους αποφοίτους μας θα προσφέρει και θα μπορεί να εκπαιδεύει φοιτητές.
6. Δημιουργία ξενώνα κακοποιημένων γυναικών, που δεν υπάρχει στον Έβρο παρά το έντονο πρόβλημα, όπου επίσης θα συνδυάζεται η εκπαίδευση με τη μελλοντική προσφορά εργασίας.
7. Δημιουργία κέντρου ημέρας για ΑΜΕΑ, ώστε να μπορούν οι οικογένειες να αφήσουν τον άνθρωπό τους έως 12 ώρες, ώστε να μπορούν να πάνε για δουλειές στην Αλεξανδρούπολη ή Θεσσαλονίκη. Και σε αυτή θα συνδυαστεί εκπαίδευση και εργασία.
8. Συμφωνία με άλλες δομές υγείας της περιοχής να εκπαιδεύουν για μικρά χρονικά διαστήματα επί κλίνης τους φοιτητές μας.
9. Συμμετοχή των φοιτητών σε προγράμματα κοινοτικής και προληπτικής ιατρικής που έχει ανάγκη η περιοχή.
10. Εμπνευσμένη διδασκαλία με ενεργό συμμετοχή του φοιτητή (ασκήσεις, εξομοιώσεις, συζήτηση περιστατικών, συζήτηση βίντεο, εικονικές δίκες, συμμετοχή σε προγράμματα, επισκέψεις σε άλλες μονάδες).

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΩΡΑ ΠΡΙΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ!

Δρ. Δημήτρης Αδαμίδης
Παιδίατρος Διευθυντής ΕΣΥ
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Μεταπτυχιακός Υπότροφος ΔΙΠΑΕ
Διδάσκων στη Νοσηλευτική Διδυμοτείχου