Η πάλλευκη εσθήτα της Νίκης...
Εισαγωγή
Είχε δίκαιο ο Καβάφης ότι οι εμπνεύσεις δεν είναι σαν τις πόρνες που έρχονται στο κρεββάτι σου, όποτε τις θελήσεις, αφού λόγου χάρη, η έμπνευση για την Ιθάκη, σχετίζεται με το κατεβατό της Ομήρου Οδύσσειας. Για τις εμπνεύσεις όμως, ισχύει και κάτι άλλο. Το ότι μια από τις πιο σημαντικές τους εκδοχές, αντλείται από την συγκατάθεση, αν όχι την αποδοχή των πολιτών, απέναντι σε προβαλλόμενες ιδέες. Σαν αυτές που είχαμε την τιμή να αναπτύξουμε όλο αυτό το τελευταίο διάστημα, για τα της χώρας μας. Από τα εθνικά έως τα αναπτυξιακά ζητήματα στη Θράκη και το Αιγαίο, έως την Ανατολική Μεσόγειο.
Το είδος αυτό της έμπνευσης ο Αλεξανδρινός ποιητής δεν το γνώριζε, ίσως γιατί τα ποιήματά του εκδίδονταν σε μερικές δεκάδες αντίτυπα, αν ήταν και τόσα, αυτό όμως δεν τα εμπόδισε να μείνουν στους αιώνες και να διαχυθούν σε όλη την υφήλιο, όταν δεν διδάσκονται σε τόσα και τόσα Πανεπιστήμια. Επίσης ούτε τα ολιγάριθμα γραπτά του για τα εθνικά ζητήματα, είναι ανάξια λόγου. Ίσα ίσα.
Όσον αφορά εμάς, τους επιγενόμενους, που δεν περνάμε από κοντά του, αφού η απόστασή μας από τον ίδιο, μπορεί να είναι κάποια έτη φωτός, δεν μας εμποδίζει να επιχειρήσουμε να καταγράψουμε και να αναπτύξουμε ιδέες, αρχίζοντας από την τακτοποίηση των προτάσεων σε μια σειρά προτεραιότητας. Αρχής γενομένης από τα καίρια, που όπως έλεγε ο Αισχύλος, αυτά οφείλουν να λένε οι πολίτες. Και τα οποία δεν είναι άλλα από τα εθνικά ζητήματα.
Κυρίως θέμα
Ναι μεν η Τουρκία κάθε τρεις και μια ανακηρύσσει νέες NAVTEX, όμως από ναύτες, δεν λέει και πολλά πράγματα. Και το γνωρίζει πολύ καλά αυτό, ακόμη από την εποχή του “Malta Yok”. Και άριστα, μετά το πρόσφατο αμφιλεγόμενο πραξικόπημα, και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Γι αυτό το πρώτο που απαιτείται απέναντι στις Τουρκικές απειλές είναι η χρήση λευκαντικού. Εξ ου και η ανάκληση στη μνήμη μας της γνωστής ρήσης του Αρχιμήδη, όταν ανακάλυψε την άνωση, αλλά και το ομώνυμο λευκαντικό “Εύρηκα”, γνωστό από τα παιδικά μας χρόνια, που όμως κυκλοφορεί μέχρι σήμερα.
Και σε ότι αφορά την άνωση, σε μια πολιτική Νεκρά θάλασσα σαν εκείνη στη χώρα μας, όπως η χθεσινή αλλά και η σημερινή, είναι αρκετά μεγάλη, αφού λόγω του δεκαπλάσιου ποσοστού σε άλας, ερμηνεύει καλύτερα από κάθε άλλον την επίπλευση και την μακροημέρευση των εκ της πολιτικής ημεδαπών προσώπων.
Τα δικά μας λευκαντικά όμως, επί του προκειμένου, τα τέσσερα “Εύρηκα” για το Αιγαίον ύδωρ, είναι εντελώς ξένα προς όλα αυτά.
Το πρώτο “Εύρηκα” αφορά στη λεύκανση ενός γκριζαρισμένου Πελάγους, από την εποχή ακόμη των Ιμίων, όταν δυο έστω μόνο Βουλευτές, από το λεγόμενο ΠΑΣΟΚ, δεν δώσαμε τότε ψήφο εμπιστοσύνης, στην Κυβέρνηση Σημίτη. Ο οποίος δεν δίστασε, μετά των άλλων φίλων του, να ολοκληρώσει το γκριζάρισμα, με τη Συμφωνία της Μαδρίτης.
Έτσι σήμερα η συνέχεια του πετυχημένου αμυντικά φράχτη του ποταμού Έβρου, ο φράχτης του θαλάσσιου Έβρου, πλάτους 12 μιλίων, μπορεί να διέρχεται από τα δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, από το Θρακικό πέλαγος μέχρι τη Ρόδο και το Καστελλόριζο. Αφήνοντας την Ανατολική πλευρά να μπει στη βάσανο της μέσης γραμμής. Είναι η ίδια περίπτωση φράχτη από τη νήσο Στρογγύλη έως την Παλαιόχωρα Χανίων, και εκείθεν μέχρι το ακρωτήριο Ταίναρο.
Αρκετοί λένε ότι έχουν βαρεθεί να διαβάζουν τα περί των 12 μιλίων γραπτά, προσφέροντας, εξ αντικειμένου καλές υπηρεσίες, τόσο στην κυβερνητική και αντιπολιτευτική Ελλάδα, όσο και στην ίδια την Τουρκία. Εμάς πάντως δεν μας κουράζει, το συγκεκριμένο ζήτημα. Τα 12 μίλια μας εμπνέουν περισσότερο, από κάθε άλλη πολιτική.
Υπάρχει άλλωστε ένα πακέτο από παρόμοια 12. Από τον αριθμό των μαθητών του Ιησού και τους ισάριθμους θεούς του Ολύμπου, μέχρι τους 12 επίσης μήνες που έχει ο χρόνος.
Αντίθετα η κόπωση από τις αναφορές στα 12 μίλια, παραπέμπει σε εκείνα τα ανεκδιήγητα του τύπου “η Κύπρος δεν πουλάει”. Με αποτέλεσμα να περάσει σε δεύτερη, αν όχι σε τρίτη μοίρα, το πρώτο εθνικό ζήτημα του Ελληνισμού. Αυτό θα το ήθελαν πολλοί να γίνει και με τα 12 μίλια. Λόγου χάρη, οι “δοσιστές”. Αυτοί που δίνουν το Καστελλόριζο, για να μας μείνει η Ρόδος.
Το δεύτερο “Εύρηκα” έχει να κάνει με τη δημοσιευμένη εχθές φαντασίωση [1]. Τόσο με την προμήθεια ενός ερευνητικού σεισμογραφικού σκάφους μετά γεωτρύπανου, που το έχουμε επαναλάβει αρκετές φορές, όσο και με την διενέργεια ερευνών σε απόσταση έξι μιλίων και κάτι, δυτικά της Ίμβρου και της Τενέδου. Όπως δηλαδή έχει ήδη εξαγγείλει ότι θα κάνει η Τουρκική εταιρία πετρελαίου δίπλα στη Ρόδο, την Κάρπαθο αλλά και στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή του Καστελόριζου.
Το τρίτο “Εύρηκα” σχετίζεται με την αίθουσα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που βρίσκεται στο Στρασβούργο. Έχουμε πει άλλωστε ότι η ειρήνη ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία περνάει από την έδρα αυτή του ΕΔΑΔ, που επίσης είναι και η έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η Ελλάδα λοιπόν οφείλει να διαμηνύσει προς τους υπ΄ ατμόν να διακινηθούν πρόσφυγες και μετανάστες από τον Υψηλό Τουρκικό Διακινητή προς την Ελλάδα, επικαλούμενοι υπαρκτούς κινδύνους για την υγεία τους, με τους πάμπολλους πνιγμούς, ώστε ευθύς μετά από τον ερχομό τους, να προσφύγουν στο ΕΔΑΔ. Με την υπόμνηση, ότι δεν χρειάζεται καν δικηγόρος.
Να υπάρξει βιομηχανία αποφάσεων του Δικαστηρίου που θα επιβάλει την άμεση εφαρμογή της απαγόρευσης κάθε διακίνησης. Για το λόγο αυτό η ίδια η χώρα μας, να προαναγγείλει και τις ανταμοιβές. Για μεν τους πρόσφυγες, το άμεσο πολιτικό άσυλο. Για δε τους μετανάστες, την επτάχρονη βίζα.
Αλήθεια, η ενδιαφέρουσα εκείνη πλατφόρμα του αλήστου μνήμης Σόιμπλε, που είναι σχεδόν η ίδια με την προηγηθείσα της δική μας, (βλέπε pdf "Εμείς και ο Ερντογάν") να μην υπάρξουν στο εξής δομές υποδοχής και ταυτοποίησης, στα Ευρωπαϊκά κράτη, τι απέγινε; Γιατί δε ερωτώνται επί όλων αυτών, τόσο οι κυβερνώντες, όσο και οι αντιπολιτευόμενοι; Και τι απαντούν σε εμάς που ήδη τους έχουμε, ρητορικά έστω, ερωτήσει;
Το τέταρτο “Εύρηκα” αφορά την οικονομία. Μπορεί μια Κυβέρνηση που έχει προτεραιότητες, να αφήσει ακόμη και τη Θράκη, και να μην προχωρήσει η νέα της Διακομματική αλλά να στρέψει όλη την προσοχή στο Αιγαίο. Στο Αιγαίον, για να θυμηθούμε και το όνομα καφενείου στην Κύπρο.
Συγκεκριμένα, προτείνουμε να διατεθεί ολόκληρο το ταμείο της ανάκαμψης, στην ανάπτυξη του Αρχιπελάγους. Μόνο τέτοια κίνηση θα φέρει αποτελέσματα. Και φυσικά θα υποχωρήσουν και οι όποιες Βρυξέλλες, απέναντι στην αδήριτη ανάγκη, να εξασφαλιστεί η εθνική ιστορική συνέχεια.
Επίλογος
Δεν θα μπορούσε να κλείσει η σημερινή εργασία αν δεν επισημαίναμε ότι χωρίς τα δώδεκα μίλια το Ελλαδικό σώμα είναι σώμα γυμνό. Αντίθετα η ύπαρξή τους συνιστά μια πάλλευκη και όμορφη εσθήτα. Κάτι σαν το φόρεμα της Νίκης της Σαμοθράκης, που βέβαια δεν μπορεί να αφήνει ακάλυπτα τα πάμπολλα ευαίσθητα σημεία του εθνικού σώματος.
Στα οποία πέραν ολόκληρης της μεθορίου του Έβρου και των νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, έχει προστεθεί, για πρώτη φορά, τόσο ανερυθρίαστα, η Ανατολική επίσης όσο και Νότια αμυντική θαλάσσια Ελλάδα. Συγκεκριμένα οι πέντε Ελληνίδες νήσοι. Από το Καστελλόριζο, τη Ρόδο, την Κάρπαθο και την Κάσο έως την Κρήτη. Με την πρότασή μας, τα δώδεκα μίλια να επεκτείνονται τόσο στο Νότο, όσο στο Βορά, όπου αυτό είναι δυνατόν, και φυσικά και στη Δύση. Μια έκταση περί τα 40.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το μισό περίπου της Ελλαδικής Ηπειρωτικής χώρας.
Απλά το Ανατολικό μέτωπο θα παραμείνει σε εκκρεμότητα, όχι βέβαια με Ελληνική υπαιτιότητα. Αν δε η Τουρκία παρατραβήξει το σχοινί, η Ελλάδα να απαντήσει ότι για λόγους εθνικής άμυνας και δικαίου της θάλασσας, επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 μίλια, καθ άπασα την Ηπειρωτική και νησιωτική επικράτεια.
Πάντως, αν στη θέση της Τουρκίας ήταν οποιαδήποτε άλλη χώρα, ακόμη και από τις πλέον δύστροπες του πλανήτη, η μέση γραμμή θα αποτελούσε το αυτονόητο όριο των χωρικών υδάτων, των δυο γειτονικών χωρών.
Το ότι η Ελλάδα είναι μια γλυκιά χώρα, δεν σημαίνει ότι έχει τόσο υπερβολικά υψηλό ζάχαρο, ώστε η ιστορική της συνέχεια να περνάει μέσα από ακρωτηριασμούς εθνικών μελών. Το δικό μας πρόταγμα για τη χώρα είναι: “ούτε πόλεμος ούτε ακρωτηριασμός”. Πολιτική και πάλι Πολιτική. Πόλεμος, χωρίς όμως τα άλλα μέσα, του Clausewitz.
Στα “ούτε” αυτά πρέπει να προσθέσουμε και το “ούτε λαγοτροφείo”. Δεν αναφερόμαστε βέβαια στις ομώνυμες ταβέρνες στο Σουφλί, στην Αμαλιάδα ή στον Όλυμπο αλλά στο Αθηναϊκό πολιτικό και επιστημονικό “λαγοτροφείο”, με τις αυτόχθονες ιδέες να λάμπουν δια της απουσίας τους. Και με τους εκφραστές “λαγούς” να αναμηρυκάζουν πότε ιδέες της Εσπερίας και πότε των ΗΠΑ. Κάποιοι δε, εμμέσως πλην σαφώς, να υπερασπίζονται ιδέες Τουρκικές. Δεν είναι μόνον δηλαδή οι εκ της Ευρώπης “λαγοί” που διατείνονται ότι οι Τουρκικές θέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο δεν είναι κακές.
[1] Κείμενο των συγγραφέων: Φανταζόμαστε ένα Ελληνικό ερευνητικό σεισμογραφικό, 6 μίλια δυτικά της Ίμβρου, και έναν Μπορέλ Καταλανό (πηγή: militaire.gr).
* Ο Χρήστος Κηπουρός διετέλεσε Βουλευτής Έβρου (1993-2000). Ο Πασχάλης Χριστοδούλου διετέλεσε Δήμαρχος Σουφλίου (1994-1998) και ταυτόχρονα Πρόεδρος της ΤΕΔΚ στο Νομό Έβρου.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω