Ο αόρατος στρατός δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν αποδράσει. Είναι μια επώδυνη απώλεια του λαού μας αλλά και μια "αόρατη δύναμη" που περιμένει βουβά...
Η Εκκλησία, και δίπλα της οι άνθρωποι, διατηρεί την συνήθεια να θυμάται και να τιμά τα πρόσωπα που έχουν φύγει από τη μάταιη ζωή μας. Βασική Χριστιανική διδασκαλία είναι ότι ὁ άνθρωπος αποτελείται από δύο συστατικά: ένα υλικό, φθαρτό και προσωρινό και ένα άυλο, άφθαρτο και αιώνιο.
Στα μνημόσυνα ο κόσμος αφήνει συνειδητά χώρο στο πλήθος, σαν φόρο τιμής, σε αυτούς που έφυγαν. Είναι ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού, αγάπης και στοργής. Κάτω από το στίγμα της πανδημίας, και κυρίως τώρα που λιγοστέψαμε, αφήνουμε πολύ χώρο, στο μυαλό και στην ψυχή μας, για τους πάνω από 11.300 θανάτους συνανθρώπων μας στη χώρα μας. Είναι ο «αόρατος στρατός», που κάνει μία θλιβερή παρέλαση δίπλα μας.
Και ενώ η ζωή συνεχίζεται μερικοί από εμάς, κουρασμένοι, απογοητευμένοι και αδύναμοι, λυγίζουν, και κάποιοι δραπετεύουν και φεύγουν. Ποιος ξέρει που μεταβαίνουν οι ψυχές μετά θάνατο; Ως άνθρωπος πονάς, θλίβεσαι και ενίοτε περιμένεις «σημάδια ζωής» από τον άλλο κόσμο. Η ψυχή σου κρέμεται από τα λόγια, τις πράξεις και τα μηνύματα που άφησαν πίσω τους, αυτοί που έφυγαν. Είναι οι ψυχές που παραμένουν δίπλα σου και σπάνια σου στέλνουν «δείγματα παρουσίας». Φυλάς τα αγαπημένα τους αντικείμενα. Περιμένεις πίσω από αυτά, δεσμεύεσαι και λαχταράς για μία ματιά ή ένα χαμόγελο. Συνομιλείς, θυμάσαι και χαμογελάς, συνεχίζοντας μία αγαπημένη συνήθεια που καθόρισε την σχέση σας. Μία φωτογραφία, ένα βίντεο ή έστω ένα γράμμα γεμίζει την ψυχή σου με όμορφες αναμνήσεις. Απαλύνουν τον πόνο που σπαράζει την καρδιά και παράλληλα σε προετοιμάζουν για την μελλοντική σας συνάντηση. Βγαίνουν στην επιφάνεια λεπτομέρειες που μετριάζουν τον πόνο σου.
Ο αόρατος στρατός δεν είναι μόνο αυτοί που έχουν αποδράσει. Είναι μία υπαρκτή και επώδυνη απώλεια του λαού μας αλλά και μία «αόρατη δύναμη» που περιμένει βουβά δίπλα μας. Μία υπενθύμιση ότι στο πρόγραμμα της ζωής, ενώ μετράμε πάντα τους ζωντανούς, επιβάλλεται και η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Να μην λησμονούμε αυτούς που έφυγαν και ας μην επιτρέψουμε η θυσία τους να είναι μάταιη αλλά να χρησιμεύσει για να συνεχίσει η ζωή το θαύμα της.
Η χαώδης και ασταθής πορεία της πανδημίας, σε όλο τον κόσμο δυστυχώς δεν μας αφήνει περιθώρια επιλογής. Σεβόμαστε, θρηνούμε και συμπονάμε. Μετράμε και ξαναμετράμε. Υπολογίζουμε το τίμημα της χαμένης ευκαιρίας της νίκης ενάντια στον θάνατο. Το κύμα της Covid-19 άφησε παντού τα μελανά του σημάδια. Ο «πόλεμος και η ειρήνη» εναλλάσσονται στην πορεία της Ελλάδας και πολλές φορές ο αριθμός των θυμάτων είναι αδικαιολόγητα μεγάλος σε σύγκριση με τα φανερά ή κρυφά γεγονότα. Το ταξίδι μας δεν σταματάει εδώ, αλλά ποιοι είμαστε εμείς να καθορίσουμε τους κανόνες του παιχνιδιού;
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω