Με τη μαζική τους παρουσία στην απεργιακή συγκέντρωση οι εργαζόμενοι απέρριψαν στην πράξη το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης.
Στη μαχητική απεργιακή συγκέντρωση, χαιρετισμό απηύθυναν ο πρόεδρος της Ένωσης Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Αλεξανδρούπολης και Περιφέρειας Αναστάσης Γεωργιάδης, η αντιπρόεδρος του Σωματείου Τουριστικών Επαγγελμάτων Ν. Έβρου Δώρα Παλάζη, εκ μέρους αναπληρωτών δασκάλων η Εύη Λεμονή, καθώς και η εργαζόμενη στο Δήμο Αναστασία Λουδάρου, υποψηφία με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο πρόεδρος του Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αλεξανδρούπολης Δημήτρης Γιαννούδης.
Μετά την συγκέντρωση ακολούθησε πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης.
Το πρωί προηγήθηκαν εξορμήσεις για ενημέρωση των εργαζόμενων στην Βιομηχανική Περιοχή Αλεξανδρούπολης και σε σούπερ μάρκετ.
Η κεντρική ομιλία του Δημήτρη Γιαννούδη:
Σήμερα εδώ από την πόλη μας, τα εργατικά σωματεία που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα για την απεργιακή συγκέντρωση, είμαστε εδώ για να πούμε ότι αυτό το νομοσχέδιο που έφερε στη βουλή η κυβέρνηση δεν διορθώνεται. Αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να πεταχθεί στα σκουπίδια από του ίδιους τους εργαζόμενους. Να γίνει ένα παλιόχαρτο μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στις βιομηχανίες, στα εργοτάξια, μέσα στα σούπερ μάρκετ, στο εμπόριο, παντού.
Αυτό το νομοσχέδιο μόνο χειρότερο μπορεί να γίνει και αυτό το απέδειξαν οι ίδιοι οι μεγαλοεπιχειρηματίες, η ίδια η κυβέρνηση, με τις προτάσεις και αλλαγές που έγιναν, ακόμα και από την ΓΣΕΕ, όσο αυτό ήταν στη διαβούλευση. Αλλαγές προς το χειρότερο.
Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο φέρνει τις ανατροπές του αιώνα.
• Με τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, καταργείται το 8ωρο. Επιβάλλεται 10ωρο με τις δύο επιπλέον ώρες εργασίας να είναι χωρίς αμοιβή. Η υπερωριακή αυτή εργασία θα «ανταλλάσσεται» με ρεπό σε χρονική στιγμή που βολεύει την επιχείρηση. Το νέο καθεστώς θα επιβάλλεται με ατομική σύμβαση, ακόμα κι αν το συνδικάτο του χώρου διαφωνεί και δεν υπάρχει συλλογική συμφωνία.
• Επιβάλλεται πρόσθετη απασχόληση και στους μερικώς απασχολούμενους, που όχι μόνο πρέπει να την παρέχουν αν τους ζητηθεί από την επιχείρηση, αλλά θα μπορεί να γίνει όχι συνεχόμενα στη βάρδια τους, αλλά αφού μεσολαβήσει κενό. Έτσι, ο εργαζόμενος θα προσλαμβάνεται για 4ωρο με αμοιβή ένα ξεροκόμματο και θα είναι αναγκασμένος να βρίσκεται στο δρόμο όλη μέρα με διακεκομμένες «υπερωρίες».
• Παράλληλα, ορίζεται ρητά ότι «το διάλειμμα δεν αποτελεί χρόνο εργασίας», ενώ την ίδια στιγμή και με το νόμο δεν επιτρέπεται να είναι μεγαλύτερο από τα 30 λεπτά.
• Ξηλώνεται παραπέρα το δικαίωμα στην κυριακάτικη αργία, αφού δεκάδες κλάδοι και χιλιάδες εργαζόμενοι θα υποχρεώνονται να εργάζονται και αυτή τη μέρα, δίπλα σε όσους ήδη ισχύει.
• Οι υπερωρίες αυξάνονται σε 150 ετησίως τις οποίες μονομερώς θα μπορούν να επιβάλλουν οι επιχειρήσεις. Όμως και αυτό το όριο μπορεί να ξεπερνιέται όταν επικαλούνται «επείγουσας φύσης εργασία». Μάλιστα, η αύξηση των υπερωριών θα έρχεται στους εργοδότες και πιο φθηνά, μειώνοντας την προσαύξηση στην αμοιβή τους. Ταυτόχρονα τίθεται ως ημερήσιο όριο νόμιμης υπερωρίας οι 3 ώρες, που αθροιζόμενο με τη 1 υποχρεωτική ώρα υπερεργασίας και το 8ωρο, θα οδηγήσει σε 12ωρη εργάσιμη μέρα.
• Κατοχυρώνεται η ασυδοσία στις επιχειρήσεις να απολύουν κατά το δοκούν και πιο φθηνά. Ακόμα και στην περίπτωση που ο απολυμένος δικαιωθεί από τα δικαστήρια, δίνεται στον εργοδότη η δυνατότητα, έναντι κάποιου μικρού αντιτίμου, να μην επαναπροσλάβει τον απολυμένο. Σε πιο φθηνές απολύσεις για τις επιχειρήσεις οδηγεί και η διάταξη με την «προ μήνυση καταγγελίας» της σύμβασης.
• «Ψαλιδίζει» και τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Δίνεται όπλο στους εργοδότες να θέσουν υπό αμφισβήτηση οποιοδήποτε όρο εργασίας είχαν κατακτήσει οι εργαζόμενοι στην πορεία χρόνων.
• Βαθιά αντεργατικές είναι και οι διατάξεις για την τηλεργασία, σβήνοντας τα όρια μεταξύ εργάσιμου και μη εργάσιμου χρόνου. Μάλιστα, το νομοσχέδιο δεν κατοχυρώνει την υποχρέωση του εργοδότη να παρέχει τον εξοπλισμό. Επιπλέον, πρόβλημα υπάρχει και με τον ασαφή όρο περί «τηλ ετοιμότητας» του εργαζόμενου, ενώ με μια πρωτοφανή διάταξη αφαιρείται από τον εργοδότη η ευθύνη για την προστασία της Υγείας και της επαγγελματικής ασφάλειας του εργαζόμενου.
• Καταργεί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και στη θέση του συγκροτεί μια «Ανεξάρτητη Αρχή» ώστε οι κυβερνήσεις να μην είναι υπόλογες για τις πράξεις και τις παραλείψεις της, την ίδια στιγμή που η εργοδοσία έχει απεριόριστες προσβάσεις σε τέτοιου είδους κρατικούς μηχανισμούς.
• Προωθείται το ηλεκτρονικό φακέλωμα των συνδικάτων μέσα από το «Ηλεκτρονικό Μητρώο» που θα τηρείται με ευθύνη του υπουργείου Εργασίας.
• Υπονομεύεται η ζωντανή διαδικασία των σωματείων, η Γενική Συνέλευση και η συζήτηση ανάμεσα στους εργαζόμενους με τη θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, ενώ παράλληλα ανοίγει και ο δρόμος για την πιο άμεση παρέμβαση της εργοδοσίας στη λειτουργία των σωματείων.
Η όρεξη των εργοδοτών άνοιξε. Ζήτησαν επιπλέον αλλαγές με πληθώρα παρεμβάσεων πριν το νομοσχέδιο φτάσει στη βουλή.
Την αρχή έκανε ο σύνδεσμος Ελλήνων βιομηχάνων, που με ανακοίνωσή του χειροκρότησε το νομοσχέδιο και έριξε επιπλέον ιδέες για την παραπέρα ενίσχυση του. Σχολιάζοντας την κάρτα εργασίας προτείνει την απαλλαγή των επιχειρήσεων από το γραφειοκρατικό και διοικητικό βάρος που προκαλεί το υφιστάμενο πλαίσιο όπως είπαν.
Δεν έχουμε αυταπάτες συνάδελφοι για την περιβόητη κάρτα εργασίας. Ξέρουμε ότι είναι προκάλυμμα καπνού για όλα τα υπόλοιπα που περιέχει αυτό το νομοσχέδιο - έκτρωμα, αλλά ακόμα και αυτό θέλουν να το αλλάξουν.
Παίρνοντας φόρα από τις διατάξεις για τη 10ωρη απλήρωτη δουλειά, διεκδίκησε το απόλυτο διευθυντικό δικαίωμα στη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, απαιτώντας ακόμα και την τυπική απάλειψη της αναφοράς στο νομοσχέδιο για την συμφωνία του εργαζόμενου.
Περισσότερο αντιδραστικές αλλαγές ζήτησαν οι μεγαλοξενοδόχοι, επικαλούμενοι τις ανάγκες, όπως λένε του κλάδου τους. Ζήτησαν τζάμπα υπερωρίες ακόμα και από τους εργαζόμενους που δεν δουλεύουν 8ωρο.
Εκεί που γίνετε ολοφάνερη η επιθετικότητα της εργοδοσίας είναι στις αναφορές που έγιναν για το 3ωρο ανάπαυσης για τους εργαζόμενους με σπαστό ωράριο. Η εργοδοσία λοιπόν προτείνει στις ώρες αυτές να συνυπολογίζεται και ο χρόνος του διαλείμματος, απαιτώντας ο εργαζόμενος να είναι όλη μέρα στη δουλειά.
Αλλά και η ίδια η κυβέρνηση πρότεινε αλλαγές στο νομοσχέδιο της, προφανώς κατ’ εντολή των επιχειρηματικών ομίλων, ανακοινώνοντας ότι θα θεσπίσει την τελεσίδικη απαγόρευση μιας απεργίας όταν αυτή κριθεί παράνομη, ώστε να μην επαναπροκηρύσσεται από δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα. Με δεδομένο ότι 9 στις 10 απεργίες κρίνονται παράνομες από τα ανεξάρτητη δικαιοσύνη, καταλαβαίνουμε όλοι μας ποιος είναι ο λόγος αυτής της αλλαγής στο νομοσχέδιο.
Η όρεξη των εργοδοτών άνοιξε πριν καν ψηφιστεί το νομοσχέδιο. Προχθές την Τρίτη ο σύνδεσμος επιχειρήσεων επιβατηγού ναυτιλίας κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα κατά των ναυτεργατικών σωματείων και της απόφασής τους για την πανελλαδική απεργία σήμερα.
Αλλά άνοιξε και η όρεξη των τοπικών παραρτημάτων τους. Η Δημοτική Αρχή της πόλης μας συνεχίζει την προσπάθεια να εξαφανίσει κάθε φωνή που δεν συμφωνεί με την πολιτική της. Κατέβασε μέσα σε λίγες ώρες το πανό των εργατικών σωματείων, που προπαγάνδιζε την σημερινή απεργιακή συγκέντρωση. Η κίνηση αυτή έρχεται σε συνέχεια και άλλων παρόμοιων πρακτικών με πανό των σωματείων παλαιότερα ενάντια στη βάση του ΝΑΤΟ στο λιμάνι αλλά και την άρνηση της παραχώρησης δημοτικού πάρκου για την πραγματοποίηση συγκέντρωσης στην οποία συμμετείχαν σωματεία από την περιοχή μας.
Η κατά τα άλλα ευαίσθητη Δημοτική Αρχή δεν έχει πρόβλημα με τις πρόβες πολέμου των αμερικανονατοϊκών, που βάζουν σε κίνδυνο την πόλη μας και τις οικογένειές μας, ούτε με την κατάργηση του 8ωρου, τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση της Κυριακής αργίας και όλα τα άλλα μέτρα που φέρνει αυτό το νομοσχέδιο. Γιατί πως αλλιώς να εκληφθεί αυτή η βιασύνη της να μην ακουστεί κάτι για την απεργία και την σημερινή συγκέντρωση.
Εξάλλου, οι εργαζόμενοι στα ΕΣΠΑ στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς , οι εργαζόμενοι στα κοινωφελή προγράμματα του Δήμου, οι συμβασιούχοι στην καθαριότητα, οι σχολικές καθαρίστριες, έχουν γνωρίσει από πρώτο χέρι αυτές τις ευαισθησίες της Δημοτικής Αρχής, με την καταστρατήγηση του ωραρίου, την άρνηση της στο αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, τη διαιώνιση της ομηρίας και της ανασφάλειας για τους εργαζόμενους. Αποτελεί ένθερμο υποστηρικτή και συνοδοιπόρο στη διάλυση της σταθερής εργασίας και του εργάσιμου χρόνου, που διαμόρφωσαν η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Δυστυχώς όμως συνάδελφοι το μέτωπο είναι διπλό και όχι ξεκάθαρο πολλές φορές. Και αυτό γιατί δεν έχουμε απέναντι μας μόνο την εργοδοσία, τις κυβερνήσεις και τοπικούς παράγοντες.
Έχουμε απέναντι μας και την εκφυλισμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ αλλά και πολλούς άλλους εργατοπατέρες, προέδρους εργατικών κέντρων, ομοσπονδιών, πολλές φορές μάλιστα ανθρώπων με επιχειρηματική δράση, είτε φανερή είτε καλυμμένη, που φορώντας τον φιλεργατικό μανδύα κάνουν την πιο βρόμικη δουλειά.
Είναι η ηγεσία της ΓΣΕΕ αυτή που χαρακτήρισε γελοιότητα την απεργία της 26 Νοέμβρη που προκήρυξαν 100άδες σωματεία, ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα για τον ίδιο ακριβώς λόγο όπως και τώρα, δηλαδή για την κατάργηση του 8ωρου και την προστασία της υγείας των εργαζομένων.
Ήταν αυτοί που μας κατηγόρησαν ότι εμείς με την συνδικαλιστική δράση διασπείρουμε τον κορονοϊό ενώ την ίδια ώρα βγαζαν τον σκασμό για τα ελλειπή μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα ΜΜΕ.
Είναι αυτοί που σε όλη την διάρκεια της πανδημίας δεν έκαναν τίποτα απολύτως, δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση αλλά αντιθέτως ήταν ιδιαίτερα δραστήριοι και συνεπείς όσον αφορά τις συναντήσεις τους με τον ΣΕΒ και τον υπουργό εργασίας.
Όλα τα παραπάνω συνάδελφοι δείχνουν προς τα πού πρέπει να κατευθυνθεί η πάλη των εργαζομένων. Γίνεται καθαρό ότι οι εργαζόμενοι μία επιλογή έχουμε: Να οργανωθούμε στα ταξικά σωματεία και να μπούμε ορμητικά στον αγώνα για την απόσυρση αυτού του αίσχους, που ανοίγει την πόρτα σε ακόμα χειρότερα. Να απαιτήσουμε το ξήλωμα όλου του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου που έχει στα χέρια της η εργοδοσία και χρόνια τώρα, βήμα - βήμα, διαμορφώνει τους όρους ζωής και δουλειάς – λάστιχο.
Βέβαια δεν είναι αυτή η αρχή του ξηλώματος των εργατικών δικαιωμάτων. Αν ανατρέξουμε λίγα μόλις χρόνια πίσω θα βρούμε προηγούμενες κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις να έχουν φέρει νόμους για την απελευθέρωση των απολύσεων, την μείωση των αποζημιώσεων, την αύξηση των υπερωριών, την επέκταση της μερικής απασχόλησης, εμπόδια στην απεργία, διάλυση των ΣΣΕ, μειώσεις μισθών και άλλα. Ποιος από εμάς άλλωστε δεν ένιωσε αλλαγή στην εργασιακή του ζωή και μείωση του εισοδήματος του τα τελευταία χρόνια.
Δεν ξεχνάμε ότι όλες οι κυβερνήσεις συνέβαλαν κάθε μια με τον δικό της τρόπο και όσο μπορούσε, ανάλογα με τον εκάστοτε συσχετισμό δυνάμεων που διαμορφωνόταν από την ζωντάνια και τη δράση του εργατικού κινήματος.
Δεν ξεχνάμε για παράδειγμα ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας για πρώτη φορά ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2011 ενσωματώνοντας οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ, με προϋπόθεση όμως τότε την ύπαρξη συλλογικής σύμβασης και τη συμφωνία εργοδοσίας - σωματείων για να συμβεί αυτό. Στην ουσία δηλαδή ο τότε συσχετισμός δυνάμεων του κινήματος δεν επέτρεψε στην πράξη την εφαρμογή αυτού του αντεργατικού νόμου.
Δεν ξεχνάμε τον ΣΥΡΙΖΑ που ως κυβέρνηση, πήρε και εμπλούτισε αυτόν τον νομό του ΠΑΣΟΚ για την διευθέτηση του εργασιακού χρόνου, καθιερώνοντας την 12ωρη εργασία στους νοσοκομειακούς γιατρούς.
Πάνω σε αυτούς του 2 νόμους πάτησε και η σημερινή κυβέρνηση και έφερε αυτό το νομοσχέδιο στη βουλή, πυρήνας του οποίου είναι η περιβόητη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Το νομοσχέδιο που έχει φέρει στη βουλή η κυβέρνηση αποτελεί τον βασικό όρο της οικονομικής ανάκαμψης που επιθυμούν κεφάλαιο και ΕΕ, για ακόμη φτηνότερη εργατική δύναμη. Αποτελεί συνέχεια της εκταμίευσης των δεκάδων δις ευρώ που έρχονται στην χώρα μας, σε μορφή επιδοτήσεων τα περισσότερα, για τους ομίλους της πράσινης επιχειρηματικότητας και του ψηφιακού μετασχηματισμού.
Αποτελεί ένα νέο μνημόνιο, θωράκιση των επιχειρηματικών ομίλων μπροστά στην νέα οικονομική κρίση, στην οποία η χώρα μας μπήκε λίγους μήνες πριν το ξέσπασμα της πανδημίας.
Γι' αυτό και σήμερα αποκτά τεράστια σημασία η διαμόρφωση ενιαίου εργατικού μετώπου. Γιαυτό κάναμε και την προσπάθεια να έρθουμε σε επαφή με όλα τα ζωντανά σωματεία της περιοχής μας, με τις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις που έχουν ξεκάθαρο ότι οι εργαζόμενοι δεν θα κάνουν βήμα πίσω, δεν συζητούν το νομοσχέδιο, δεν διαπραγματεύονται τους όρους σφαγής τους.
Από αυτήν τη σκοπιά αποτελεί κριτήριο η στάση κάθε συνδικαλιστικής οργάνωσης απέναντι στις ανατροπές του αιώνα, απέναντι στην επέκταση της απλήρωτης δουλειάς, στο νέο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και την υπονόμευση της συλλογικής οργανωμένης δράσης των εργαζομένων.
Καλούμε και πάλι όλα τα ζωντανά σωματεία να συστρατευτουμε σε αυτήν την προσπάθεια που τώρα αρχίζει και που θα πρέπει να μεγαλώσει στην περίπτωση που το νομοσχέδιο περάσει από τη βουλή.
Καλούμε και όλους τους εργαζόμενους να οργανωθούν στα σωματεία της επιχείρησης τους και του κλάδου τους. Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι είναι τεράστια η δύναμη που βγαίνει μέσα από την οργανωμένη δράση. Είναι η δύναμη που φοβάται η εργοδοσία, είναι ο λόγος που τρέμουν τα πόδια τους. Γιαυτό και μέσα σε αυτό το νομοσχέδιο υπάρχει πληθώρα μέτρων για το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης.
Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι με την αδράνεια και την ηττοπάθεια δεν θα γίνει τίποτα. Το έχουμε δοκιμάσει επανειλημμένα.
Οι εργαζόμενοι βιώνουμε από πρώτο χέρι τις συνέπειες αυτών των μέτρων στη δουλειά και τη ζωή μας. Γιαυτό και οι καταγγελίες προς το σωματείο μας έχουν πυκνώσει τον τελευταίο χρόνο. Καταγγελίες για αδήλωτη εργασία, για παράνομες απολύσεις, για τα αδήλωτα εργατικά ατυχήματα, για την εντατικοποίηση στα σούπερ μάρκετ. Γιατί για παράδειγμα ποια μάνα και ποιος πατέρας μπορεί να μεγαλώνει σωστά το παιδί του όταν για 4 μέρες θα βαράει 10ωρα και θα ξεθεώνεται, θα γυρνά στο σπίτι όταν το παιδί κοιμάται και από την Κυριακή που θα το έχει δει τελευταία φορά θα το ξαναδεί την επόμενη Παρασκευή το μεσημέρι, με την ψυχή στο στόμα γιατί στο μεταξύ θα πρέπει να πάει σούπερ μάρκετ, να πληρώσει λογαριασμούς, να καθαρίσει το σπίτι, να ετοιμάσει το φαγητό για τις επόμενες μέρες. Κυριολεκτικά ζωή λάστιχο.
Συνάδελφοι, η κυβέρνηση σε λίγες μέρες θα προσπαθήσει να ψηφίσει το νομοσχέδιο. Εμείς πρέπει με σχέδιο, μέσα από τα σωματεία, οργανωμένα, να δώσουμε την απάντηση μας.
Πράξη αντίστασης στο νομοσχέδιο είναι η δυνάμωση των σωματείων με εκατοντάδες νέες εγγραφές από όλους τους μεγάλους χώρους δουλειάς, με μεγάλη συμμετοχή στις αρχαιρεσίες των συνδικάτων στο επόμενο διάστημα όπως των Ιδιωτικών υπαλλήλων που θα έχουμε μέσα στον Ιούλη.
Το επόμενο διάστημα είμαστε σε ετοιμότητα. Κλιμακώνουμε την πάλη μας έτσι ώστε:
Αυτό το νομοσχέδιο - έκτρωμα να μείνει στα χαρτιά. Να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι και των τριών μνημονίων που έχουν επιβάλει για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Να δυναμώσει ο αγώνας για τις σύγχρονες ανάγκες μας, για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, για αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές παροχές, για 7ωρο 7 Πενθήμερο - 35ωρο.
Ετοιμαζόμαστε για νέα απεργιακή απάντηση την παραμονή της ψήφισης του νομοσχεδίου.
Οργανώνουμε συλλαλητήριο το απόγευμα ανήμερα της ψήφισης από τη βουλή.
Αγωνιζόμαστε να μην περάσει το νομοσχέδιο στη βουλή, αλλά κυρίως να μην εφαρμοστεί μέσα στους χώρους δουλειάς, γιατί εκεί τελικά θα κριθούν όλα.
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω