Εκδήλωση τιμής και μνήμης διοργάνωσαν οργανώσεις του ΚΚΕ, της ΚΝΕ και της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, την Κυριακή 29 Αυγούστου, για την απελευθέρωση των Φερών.
Στην εκδήλωση χαιρέτισε η γραμματέας του Τομεακού Συμβουλίου Έβρου της ΚΝΕ Σωτηρία Δευτεραίου.
Την κεντρική ομιλία πραγματοποίησε ο Σταμάτης Γκατζίδης, στέλεχος της Τομεακής Επιτροπής Έβρου του ΚΚΕ και πρόεδρος του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Διδυμοτείχου - Ορεστιάδας, ο οποίος και τόνισε: «Όταν ο λαός πάρει την υπόθεση στα χέρια του μπορεί να τα καταφέρει. Αυτή είναι η αλήθεια. Το έπος της αντίστασης στη χώρα μας γράφτηκε με το ΚΚΕ μπροστά και το λαό μαζί του. Και η αλήθεια αυτή δεν αλλάζει όσο και αν προσπαθούν να ξαναγράψουν κάποιοι την ιστορία».
Αναλυτικά η ομιλία του Σταμάτη Γκατζίδη:
«Φίλοι και σύντροφοι, είναι πολύ δύσκολο σε μια σύντομη ομιλία να περιγράψεις τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στον Έβρο από την 7 Απρίλη 1941 μέχρι τον Αύγουστο του 1944, περίοδος κατά την οποία οι Εβρίτες ήταν κάτω από τη μπότα των ναζί Γερμανών και των Βουλγάρων φασιστών. Και είναι πραγματικά δύσκολο να χωρέσεις σε λίγες σελίδες μάχες, σαμποτάζ, εκτελέσεις, φυλακίσεις, τρομοκρατία, θυσίες και ηρωισμούς.
Γι’ αυτό θα προσπαθήσουμε συνοπτικά να σταθούμε στους πιο σημαντικούς σταθμούς αυτού του ηρωικού αγώνα της μεγάλης πλειοψηφίας των Εβριτών, ενάντια στους καταχτητές.
Ένας τέτοιος σημαντικός σταθμός ήταν η 28η Αυγούστου του 1944, ημέρα που οι κάτοικοι των Φερών και της γύρω περιοχής σε συνεργασία με το 81 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με ένα τεράστιο συλλαλητήριο που οργάνωσε το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ και στο οποίο συμμετείχαν οι Φεριώτες, άντρες και γυναίκες, οι κάτοικοι των γύρω χωριών, οι νέοι, οι μαθητές με τους καθηγητές τους, περικύκλωσαν με απίστευτη γενναιότητα το στρατόπεδο των Γερμανών που με το χέρι στη σκανδάλη τους σημάδευαν και απαίτησαν να φύγουν και να τους παραδώσουν την πόλη. Οι Γερμανοί βλέποντας την αποφασιστικότητα των συγκεντρωμένων και με το ηθικό τους πεσμένο στα τάρταρα, μαθαίνοντας τα νέα από το ανατολικό μέτωπο, ιδιαίτερα μετά τις νίκες του Κόκκινου Στρατού στο Στάλινγκραντ και στο Κουρκς, όπου στο μεν Στάλινγκραντ αιχμαλωτίστηκε ολόκληρη στρατιά με 92 χιλιάδες στρατιώτες, αιχμάλωτος και ο ίδιος ο στρατάρχης Φον Πάουλους μαζί με 22 στρατηγούς. Στο δε Κουρκς ο Σοβιετικός στρατός κατέστρεψε 6 χιλιάδες γερμανικά τανκς. Ήταν οι μάχες που έκριναν τον πόλεμο.
Κάτω από αυτό το κλίμα ο Γερμανός Διοικητής των κατοχικών δυνάμεων βλέποντας το τεράστιο πλήθος να περικυκλώνει το στρατόπεδο τους, κάλεσε τον Αθηνόδωρο Κατσαβουνίδη που ήταν ο Διοικητής των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στον Έβρο και παρέδωσε την πόλη. (Ο Γερμανός Διοικητής εκτελέστηκε αργότερα από τους Γερμανούς για προδοσία).
Το βράδυ οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της Μόσχας και του Λονδίνου μετέδιδαν "Σήμερον 28 Αυγούστου 1944 το 81 σύνταγμα πεζικού του ΕΛΑΣ εισήλθεν εις Φέρες και απελευθέρωσε την πόλη" και ενημέρωναν όλο τον κόσμο για τις εξελίξεις του πολέμου στην Ελλάδα. Έχουμε λοιπόν μπροστά μας κλασική περίπτωση, που μας δείχνει πως όταν ο λαός πάρει την υπόθεση στα χέρια του, μπορεί να νικήσει και τον πιο δύσκολο αντίπαλο.
Φίλοι και σύντροφοι πέρασαν από τότε 77 χρόνια και για την απελευθέρωση των Φερών γράφτηκαν αρκετά, σε αρκετές περιπτώσεις πολλές φορές υπερτονίζεται ο ρόλος κάποιων από τους πρωταγωνιστές. Να τελειώνουμε με αυτό. ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΗΡΩΑΣ ΗΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΤΩΝ ΦΕΡΩΝ, ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΧΩΡΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ, ΤΟ ΕΑΜ, Η ΕΠΟΝ, Ο ΕΛΑΣ.
Πως όμως φτάσαμε στην 28η Αυγούστου και την απελευθέρωση των Φερών; Αξίζει να θυμηθούμε φίλοι και σύντροφοι τα πιο σημαντικά γεγονότα της τετράχρονης κατοχής. Το οφείλουμε στους 5 εκτελεσμένους των Φερών, στους 12 εκτελεσμένους του Διδυμοτείχου, στους 8 εκτελεσμένους του Σουφλίου, στους 7 εκτελεσμένους νέους του Ποιμενικού. Το οφείλουμε σε όλους όσους, σήκωσαν το μπόι τους και συγκρούστηκαν με τους Ναζί καταχτητές και τους Βουλγάρους φασίστες.
Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. 7 Απρίλη 1941 οι Γερμανοί μπαίνουν στον Έβρο. Παραδίδουν την Αλεξανδρούπολη στην Φασιστική Βουλγαρική Κυβέρνηση και οι ίδιοι μεταφέρουν την πρωτεύουσα του Νομού στο Διδυμότειχο και κρατούν στον έλεγχό τους το υπόλοιπο τμήμα του νομού Έβρου από τα Λουτρά μέχρι τα Δίκαια.
Και να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή ότι, είναι μεγάλο ψέμα όταν λένε ότι όλος ο ελληνικός λαός και όλα τα κόμματα ήταν με την αντίσταση. Όχι, πρώτα - πρώτα οι ναζί Γερμανοί βρήκαν εδώ στην Ελλάδα τους ομοϊδεάτες τους, τους ακροδεξιούς φασίστες του καθεστώτος Μεταξά, που όχι μόνο δεν πήραν μέρος στην αντίσταση, αλλά αντίθετα πολέμησαν στο πλευρό των κατακτητών και στήριξαν την προσπάθεια για την επιβολή της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων του Γ΄ Ράιχ. Το βιβλίο του Χίτλερ "Ο Αγών μου" ήταν το ευαγγέλιο τους. Ακόμα οι πολιτικοί των αστικών κομμάτων απέρριψαν την πρόταση του ΚΚΕ για πανεθνική αντίσταση και αναχώρησαν μαζί με τα υπάρχοντά τους για πιο ασφαλείς προορισμούς όπως το Κάιρο, το Λονδίνο κλπ.
Είναι χαρακτηριστικό δε το τηλεγράφημα που έστειλαν από εδώ την Αλεξανδρούπολη στον Χίτλερ ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης μαζί με τον αναπληρωτή Μητροπολίτη Μελέτιο: "Ο λαός Αλεξανδρουπόλεως, τελούσης από τριημέρου υπό κατοχήν ενδόξων Γερμανικών Στρατευμάτων συνελθών όλως αυθορμήτως σήμερον εις πάνδημον συνέλευσιν, ησθάνθη επιτακτικήν την υποχρέωσιν όπως διαδηλώση προς Υμάς τον ύπατον αρχηγόν του ευκλεούς Γερμανικού στρατού τας ολοψύχους αυτού ευχαριστίας. κτλ. κτλ".
Και αξίζει να θυμίσουμε ότι μια μέρα πριν φτάσουν οι Γερμανοί στην Αλεξανδρούπολη, με το πλοίο «ΕΣΠΕΡΟΣ» οι αρχές της πόλης αναχώρησαν για τη Σαμοθράκη και αργότερα για τη Μέση Ανατολή, εγκαταλείποντας το λαό στην τύχη του.
Ακόμα υπήρχαν και αστοί πολιτικοί (Γονατάς, Πλαστήρας, Τσακαλώτος), που δημόσια απειλούσαν το ΚΚΕ πως αν οργανώσει αντίσταση θα τους βρει απέναντί τους. Οι δε στρατηγοί του Μετώπου που υπέγραψαν παράνομα την συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς (Τσολάκογλου, Δεμέστιχας, Κατσιμήτρος, Μπάκος, Πολύζος κ.α.) έσπευσαν να συνεργαστούν με τους Ναζί και έγιναν Υπουργοί στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση.
Από την άλλη μεριά το ΚΚΕ στη γραμμή που χάραξε με το πρώτο γράμμα του ο Γραμματέας Νίκος Ζαχαριάδης: "Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ".
Στο κάλεσμα αυτό του ΚΚΕ ανταποκρίθηκε η μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού και στρατεύθηκε στο ΕΑΜ, την ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ.
Στον Έβρο όμως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Ο νομός περικυκλωμένος από τη Φασιστική τότε Βουλγαρία και την Τουρκία, που δήλωνε μεν ουδετερότητα, αλλά συνεργάζονταν με την Γερμανία και τον Χίτλερ και από την άλλη το προξενείο μας στην Αδριανούπολη, που έγινε σφηκοφωλιά των Άγγλων και Αμερικανών πρακτόρων (Γεωργιάδης, Σταθάτος, Βασιλειάδης κλπ) είχαν ως αποστολή τους, να εμποδίσουν την ανάπτυξη αντιστασιακού κινήματος στην επιρροή του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Επιδίωξή τους ήταν να αναπτυχθεί αντίσταση υπό τον έλεγχο των Άγγλων. Όμως ο λαός του Έβρου τους γύρισε την πλάτη.
Έτσι τον Οκτώβρη του 1941, απεσταλμένος του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ έρχεται από την Καβάλα στον Έβρο, ο Αργύρης Δαλκαράνης (με το ψευδώνυμο Άρης) καπνεργάτης από τον Λαγκαδά στέλεχος του ΚΚΕ, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη της Αντίστασης. Περπάτησε όλο τον Έβρο, συναντήθηκε με όλες τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ, πήρε μέρος σε πολλές συσκέψεις, όμως ιδιαίτερα οι λεγόμενοι "Δημοκρατικοί" που ήταν από την αρχή διστακτικοί στη ένοπλη σύγκρουση με τους κατακτητές και με δικαιολογία ότι δεν είχε μαζί του "χαρτιά" με σφραγίδες και υπογραφές που να βεβαιώνουν ότι είναι αποσταλμένος του ΚΚΕ, τον αμφισβήτησαν. Παρ’ όλα αυτά ο Άρης συγκέντρωσε την πρώτη ομάδα αποφασισμένων και με χτυπήματα στα αστυνομικά τμήματα Χειμωνίου, Μεταξάδων, Τυχερού, εξασφάλισε τον πρώτο εξοπλισμό της και άρχισαν τα πρώτα χτυπήματα στους κατακτητές. Ακόμα αναγκάστηκε να πάρει σκληρά μέτρα εναντίον εκείνων που με ενθουσιασμό υποδέχτηκαν τους κατακτητές και έτρεξαν από θέσεις ευθύνης να υπηρετήσουν το 3ο Ράιχ. Ο Άρης τους έστειλε το αυστηρό μήνυμα του Κολοκοτρώνη "φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους". Τη συνεργασία τους με τους Ναζί πλήρωσαν ακριβά ο Γερμανομαθής και διορισμένος Νομάρχης Φραγκούλης και ο Δήμαρχος Σουφλίου Νάνος που οργάνωνε εκδηλώσεις για την υποδοχή των Γερμανικών δυνάμεων.
Όμως η αμφισβήτηση στο πρόσωπο του Άρη συνεχίστηκε, έτσι αναγκάστηκε να ταξιδέψει στην Καβάλα για να τους φέρει πειστήρια ότι είναι απεσταλμένος του ΚΚΕ. Το ταξίδι όμως ήταν άκρως επικίνδυνο. Και η στραβή έγινε στην Κομοτηνή όπου πιάστηκε από τους Βουλγάρους και αναγνωρίστηκε ποιος ήταν. Παραδόθηκε στους Γερμανούς, αυτοί τον έφεραν στο Διδυμότειχο, τον βασάνισαν σκληρά, αυτός όμως με γενναιότητα αρνήθηκε να τους δώσει τις πληροφορίες που ήθελαν, τον καταδίκασαν σε θάνατο και τον εκτέλεσαν. Όσοι τον γνώρισαν από κοντά υποστηρίζουν ότι ο «Άρης» ήταν παλικάρι, ενθουσιώδης και αδιάλλακτος κομμουνιστής, που έδωσε τη ζωή του στον αντιφασιστικό αγώνα.
Το κενό που άφησε ο «Άρης» ήρθε να καλύψει ο Γιάννης Γαλεάδης, με το ψευδώνυμο «Οδυσσέας» από τη Νιγρίτα, 2ος Γραμματέας της οργάνωσης Ξάνθης του ΚΚΕ. Ο Οδυσσέας από την άνοιξη του 1943 έδωσε νέα ορμή στον αγώνα. Χτύπησε αλύπητα τους μαυραγορίτες, τους ζωοκλέφτες που κυριολεκτικά αλώνιζαν και περιόρισε τη δράση των Άγγλων πρακτόρων που προσπαθούσαν να σύρουν το κίνημα στα δικά τους νερά. Οι πράκτορες των Άγγλων δολοπλόκησαν πολλές φορές για να τον βγάλουν από τη μέση. Τελικά την άνοιξη του 1944 δυστυχώς το κατάφεραν.
Ο τρίτος αποσταλμένος του Μακεδονικού Γραφείου ήταν ο Αθηνόδωρος Κατσαβουνίδης για να αντικαταστήσει τον Οδυσσέα. Καταγόταν από τη Βιζύη. Ορφάνεψε νωρίς και ο θείος του που ήταν ευκατάστατος τον έστειλε να σπουδάσει στη Γαλλία οικονομικές και πολιτικές επιστήμες. Επέστρεψε στις Φέρες και έζησε αρκετά χρόνια εργαζόμενος σε τοπικό ποτοποιείο. Από νωρίς εντάχθηκε στο ΚΚΕ, αναδείχτηκε σε στέλεχος της περιοχής και στη δικτατορία του Μεταξά φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία.
Τα πράγματα όμως όταν ήρθε ο Αθηνόδωρος και ανέλαβε την ηγεσία του ΕΛΑΣ ήταν διαφορετικά. Ιδιαίτερα μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ και την αρματομαχία στο Κουρκς, ο πόλεμος είχε κριθεί. Οι Ναζί οπισθοχωρούσαν παντού. Ο κόκκινος στρατός προχωρούσε ακάθεκτος για το Βερολίνο. Το μήνυμα της νίκης που πλησιάζει, έφτανε παντού. Η αντίσταση θεριεύει και στον Έβρο. Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού στρατεύεται με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ.
Έτσι φτάνουμε στην 28η Αυγούστου 1944. Ήταν Δευτέρα, μέρα που γίνεται η λαϊκή των Φερών. Όλοι γνώριζαν ότι οι Γερμανοί σκόπευαν να αποσύρουν από την Ελλάδα τις 10 Μεραρχίες που διέθεταν στη χώρα μας και να τις μεταφέρουν στο Ανατολικό μέτωπο, με την ελπίδα να ανακόψουν το Σοβιετικό Στρατό.
Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να επιτρέψει την ομαλή σύμπτυξη και μεταφορά στρατευμάτων των Ναζί. Έτσι σχεδίασε να τους εμποδίσουν με κάθε θυσία. Με ένα λοιπόν παλλαϊκό συλλαλητήριο στο οποίο συμμετείχε η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής, με τη νεολαία μπροστά και την συνδρομή του ΕΛΑΣ περικύκλωσαν το στρατόπεδο των Γερμανών και απαίτησαν την παράδοση τους. Οι Γερμανοί που το ηθικό τους ήταν στα τάρταρα, ζύγισαν τα πράγματα, είδαν μπροστά τους ένα τεράστιο πλήθος να τους περικυκλώνει και ζήτησαν τον αρχηγό του ΕΛΑΣ να διαπραγματευτούν μαζί του. Σε λίγο ήρθε ο Αθηνόδωρος και με σύντομες διαδικασίες οι Γερμανοί άνευ όρων παρέδωσαν την πόλη με αντάλλαγμα να εγγυηθούν τη ζωή τους και να τους αφήσουν να υποχωρήσουν στην Αλεξανδρούπολη, αφήνοντας πίσω τον εξοπλισμό στα χέρια των μαχητών του ΕΛΑΣ. Αξίζει να σημειώσουμε τον σημαντικό ρόλο που έπαιξε ο καθηγητής τότε του Γυμνασίου Φερών και στέλεχος του ΕΑΜ, Νίκος Κυτόπουλος που ξεσήκωσε όλους τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους κάλεσε να μπουν στην πρώτη γραμμή του συλλαλητηρίου.
Αυτή είναι η αλήθεια, οι κάτοικοι των Φερών απελευθέρωσαν την πόλη τους, με τη συνδρομή των μαχητών του ΕΛΑΣ, χωρίς να χυθεί ούτε μια σταγόνα αίμα.
Οι Φεριώτες ήταν οι πρώτοι στη Ελλάδα που με παρελάσεις, τραγούδια και χορούς, γιόρτασαν την απελευθέρωσή τους. Το βράδυ στην κατάμεστη κεντρική πλατεία μίλησε ο Αθηνόδωρος και όλοι, άνδρες και γυναίκες, ήρθαν να ακούσουν το δικό τους παιδί.
Την ίδια ακριβώς ώρα μόλις έπεφτε η νύχτα ξεκίνησε και η μάχη του Διδυμοτείχου. Εδώ ο Γερμανός Διοικητής Φον Κλάους αρνήθηκε να παραδώσει την πόλη. Οι μαχητές του ΕΛΑΣ ύστερα από ολονύχτια σκληρή μάχη κατάφεραν με το ξημέρωμα να πετάξουν τους Γερμανούς στον Έβρο όπου και βρήκαν "κακήν κακώς" καταφύγιο στην Τουρκία. Πολλοί όμως Γερμανοί προτίμησαν να παραδοθούν. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο ΕΛΑΣ σεβάστηκε τους αιχμαλώτους και δεν πείραξε κανέναν.
ΝΑΙ σύντροφοι και φίλοι, είναι απόλυτα σωστό το σύνθημά μας "ΜΑΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΣ, ΛΕΥΤΕΡΩΣΑΝ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ".
ΝΑΙ, ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΚΟΚΛΑΔΕΣ, ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ.
Τις επόμενες μέρες οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Ορεστιάδα, το Σουφλί και παρέδωσαν στον ΕΛΑΣ και την Αλεξανδρούπολη.
Ακολούθησαν 7 μήνες όπου η Διοίκηση του Έβρου ήταν στην ευθύνη της Τοπικής Λαϊκής Αυτοδιοίκησης, μια πρωτοβουλία του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, σε μια προσπάθεια ανασυγκρότησης του Νομού και επούλωσης των πληγών του πολέμου. Χρειάζεται όμως μια άλλη ομιλία για το έργο που πραγματοποίησε η Τοπική Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, με το λαό πραγματικά στην εξουσία.
Σύντροφοι και φίλοι, η σημερινή εκδήλωση δεν είναι και δεν θέλουμε να είναι ένα μνημόσυνο. Ήρθαμε εδώ για να ανανεώσουμε την υπόσχεση ότι ναι πήραμε από τα χέρια των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης τα λάβαρα, αντλούμε από την ιστορία διδάγματα και συνεχίζουμε τον αγώνα. Βρισκόμαστε μπροστά σε νέα δύσκολα καθήκοντα και πρέπει να ανταποκριθούμε:
✓ Πρώτα - πρώτα να δυναμώσουμε τον αγώνα για να πληρώσουν οι Γερμανοί τις αποζημιώσεις, που ακόμα χρωστάνε.
✓ Να μην αφήσουμε να περάσουν οι ανιστόρητες θεωρίες της ΕΕ που ταυτίζουν το φασισμό με τον κομμουνισμό, το θύτη με το θύμα. Η Ιστορία έχει γραφτεί με το αίμα των λαών - πρώτ και κύρια της Σοβιετικής Ένωσης, του Κόκκινου Στρατού με τα 22 εκατομμύρια των νεκρών, αλλά και των αντιστασιακών όλης της Ευρώπης.
✓ Να ενημερώσουμε και να καλέσουμε όλους τους εκπαιδευτικούς να αρνηθούν να διδάξουν το καινούργιο πρόγραμμα με την ονομασία «ΜΝΗΜΕΣ ΚΑΤΟΧΗΣ» που χρηματοδοτεί το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας, το Ίδρυμα Λάτση, το υπουργείο Παιδείας της χώρας μας και διάφορες ΜΚΟ και θέλει να περάσει στα παιδιά ότι για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ευθύνεται μόνο η Γερμανία αλλά και η Σοβιετική Ένωση. Δεν σκότωναν λένε μόνο οι Ναζί αλλά και οι άλλοι, ενοχοποιώντας έτσι και τους λαούς που αντιστάθηκαν στην υποδούλωση. Θέλουν δηλαδή να δεχτούμε ότι ένοχος είναι και εκείνος που αμύνεται και υπερασπίζεται τη ανεξαρτησία της χώρας του.
✓ Να καλέσουμε τις Δημοτικές αρχές του Έβρου να τιμήσουν την Εθνική Αντίσταση. Είναι πρόκληση που στο Διδυμότειχο, με την πλούσια ιστορία του, να φιγουράρει σε κεντρικό σημείο η προτομή του διορισμένου από τους Ναζί Νομάρχη και ένθερμο οπαδό του Γ΄ Ράιχ, Φραγκούλη. Ή του Σταθάτου στην Ορεστιάδα που απεσταλμένος από τους Άγγλους προσπαθούσε να εμποδίσει την ανάπτυξη του Εαμικού κινήματος στον Έβρο.
✓ Να δυναμώσουμε τον αγώνα για να μην μετατραπεί η όμορφη Αλεξανδρούπολη σε βάση των ΗΠΑ και ορμητήριο για τους πολεμοκάπηλους σχεδιασμούς τους. Βάζοντας όμως σε κίνδυνο όλους μας, αφού σε περίπτωση πολέμου θα είμαστε ο πρώτος στόχος. Μπορούμε να τους χαλάσουμε τα σχέδια, αρκεί να το αποφασίσει ο λαός της Αλεξανδρούπολης. Η απελευθέρωση των Φερών μας δείχνει το δρόμο.
✓ Να δυναμώσουμε την αντίσταση στην κυριαρχία της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, που θέλει τους εργαζόμενους με σκυμμένο το κεφάλι, να δουλεύουν 12ωρο, χωρίς δικαιώματα, για να εξασφαλίζεται έτσι η κερδοφορία των καπιταλιστών
✓ Να δυναμώσουμε τον αγώνα για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του λαού μας.
Σύντροφοι έχουμε να διδαχτούμε πολλά από την απελευθέρωση των Φερών και του Έβρου.
Όταν ο λαός πάρει την υπόθεση στα χέρια του μπορεί να τα καταφέρει.
Αυτή είναι η αλήθεια. Το έπος της αντίστασης στη χώρα μας γράφτηκε με το ΚΚΕ μπροστά και το λαό μαζί του. Και η αλήθεια αυτή δεν αλλάζει όσο και αν προσπαθούν να ξαναγράψουν κάποιοι την ιστορία.
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΝΙΚΗΣ».
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω