Εγκύκλιος Πάσχα Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, προς τους ευλογημένους Χριστιανούς της Επαρχίας μας:

Ἀγαπητοί μου∙ Πατέρες, Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές μου.

Χριστὸς Ἀνέστη!

Γύρω μας ἐκρήγνυνται βόμβες ποὺ καταστρέφουν τὶς ζωές, τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὶς περιουσίες συνανθρώπων μας. Δίπλα μας ξεχειλίζει τὸ ἔγκλημα καὶ ἡ ἀνηθικότητα. Μέσα μας φουντώνει ἡ ἀβεβαιότητα καὶ ὁ φόβος. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότητα ποὺ ἐπικρατεῖ στὴ σημερινή, φωτισμένη πλευρὰ τοῦ πλανήτη μας. Ὅσα συμβαίνουν στὴ σκοτεινὴ πλευρά του, στὶς λεγόμενες «Τρίτες Χώρες», συνηθίσαμε πιὰ νὰ τὰ βλέπουμε στὶς τηλεοράσεις μας, τὰ προσπεράσαμε καὶ τὰ θεωροῦμε πλέον φυσιολογικά! Οἱ ἄνθρωποι τῶν ὑπανάπτυκτων Χωρῶν (ποὺ ἀπὸ αἰῶνες πεθαίνουν πνιγμένοι μέσα στὴ φτώχεια καὶ στὶς ἀρρώστειες τους), εἶναι ἀναλώσιμοι! προκειμένου νὰ τοὺς ἐκμεταλλεύεται ἡ Εὐρώπη καὶ ἡ Ἀμερική, ὥστε νὰ μὴν μειωθοῦν οἱ εὐκαιρίες πλουτισμοῦ καὶ ἡ χλιδάτη εὐμάρεια τῶν «δημοκρατικῶν» λαῶν.

Ἔτσι ἑρμηνεύεται ἡ ἀπορία ποὺ πολλὲς φορὲς ἐκφράστηκε στὶς ἡμέρες μας: «πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ζοῦμε πόλεμο καὶ νὰ βιώνουμε προσφυγιὰ... στὴν Εὐρώπη»!

Ἆρα, λοιπόν, «τὸ ἁλάτι τῆς γῆς», ἡ «πεμπτουσία» τοῦ πλανήτη εἴμαστε ἐμεῖς: οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ βορειο-Ἀμερικανοί. Ὁ ὑπόλοιπος κόσμος ἂς ὑφίσταται πολέμους καὶ κάθε ἄλλη ἐκμετάλλευση, ἠθικὴ καὶ οἰκονομική. Ἀρκεῖ «ἐμεῖς» νὰ μὴν κινδυνεύσουμε. Τὰ «δικά μας» ἀνθρώπινα δικαιώματα νὰ μὴν κλονιστοῦν, ἡ «μεταξύ μας» ἀλληλεγγύη νὰ μὴν ραγίσει. Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ αὐθάδης ποὺ τόλμησε νὰ ταράξει τὴ γαλήνια συνείδησή μας; καὶ παρανοϊκὰ εἰσέβαλε «στὸ σπίτι μας»; προσφυγο-ποίησε ἕναν ὁλόκληρο λαὸ καὶ ἀπείλησε μὲ πυρηνικὰ τοὺς ὑπολοίπους, τὶς Γηραιᾶς Ἠπείρου;

Φυσικὰ εἶναι ἐγκληματικὸς ὁ πόλεμος ποὺ σοβεῖ στὶς μέρες μας καὶ δὲν δικαιολογεῖται γιὰ κανένα λόγο, πνευματικὸ ἢ ἰδεολογικό.

Ὅμως, γύρω μας ὑπάρχουν κι «ἄλλοι πόλεμοι», δίπλα μας συντελοῦνται κι «ἄλλα ἐγκλήματα» ποὺ φουντώνουν μέσα μας τὴν ἀβεβαιότητα καὶ τὸ φόβο. Στὴν φωτισμένη πλευρὰ τοῦ πλανήτη μας, οἱ δημοκρατικὲς κοινωνίες μας, ὄζουν. Ἡ μείωση τῶν γενήσεων, ἡ διάλυση τῶν οἰκογενειῶν, ὁ βιολογικὸς καὶ συναισθηματικὸς μαρασμός, ἀλλὰ καὶ οἱ ἠθικὲς ἐκτροπὲς νέων καὶ ὡρίμων στὶς κοινωνίες μας, τί ἄλλο φανερώνουν ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀπουσία τοῦ Χριστοῦ; Διώξαμε τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὴ ζωή μας, τάχα γιὰ νὰ ζήσουμε ἐλεύθεροι, ὅμως τελικὰ σκοτώσαμε τὴν ὀμορφιά, τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἐλπίδα ἀπὸ τὴν καθημερινότητά μας. Κλείσαμε τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τάχα γιὰ νὰ ἐκσυγχρονιστοῦμε, ὅμως τελικὰ πνιγήκαμε στὴν τεχνολογικὴ μέγγενη, ποὺ στραγγίζει κάθε ἰκμάδα τῆς ζωῆς μας. Ἐγκαταλείψαμε τὴν Ἐκκλησία καὶ τὰ πνευματικά της Μυστήρια, ὅμως τελικὰ ἀρρωστήσαμε, μπερδευτήκαμε, φοβηθήκαμε, γι’αὐτὸ καὶ ζοῦμε τὸν κόσμο μας ὡς ἐχθρικό, γύρω μας.

Σ’ αὐτὴν τὴν κατάσταση βρισκόμαστε σήμερα, Ἀδελφοί μου καὶ Ἀδελφές μου. Ὅμως, παρ’ ὅλα αὐτά, ὁ Χριστὸς Ἀνέστη! Προηγήθηκαν, ἡ ἀγωνιώδης προσευχή Του στὸν κῆπο τῆς Γεσθημανή (ὅπου μᾶς φανέρωσε πόσο κοιμισμένο εἶναι τὸ πνεῦμα μας), ἡ ἐγκατάλειψή Του στὸν Γολγοθᾶ (ὅπου μᾶς ἔδειξε πόσο βασανισμένο εἶναι τὸ σῶμα μας), καὶ ἡ τριήμερη ταφή Του (ὅπου μᾶς ἀπέδειξε τὴν παντέρημη καὶ καταθλιπτικὴ μοναξιά μας). Ἔπειτα, Ἀναστήθηκε! πάτησε τὸν θάνατο! νίκησε τὸν Ἅδη! ἀκύρωσε τὴ δύναμή του καὶ μᾶς χάρισε ζωή, ἄπλετη ζωή, πλούσια σὲ ὀμορφιές, γεμάτη χαρὲς καὶ σταθερὲς ἐλπίδες, ποὺ δὲν μᾶς προδίδουν ποτέ! Ἀλήθεια, τὸ πιστεύουμε αὐτό; Ἂν δὲν τὸ πιστεύουμε, τότε ματαίως γιορτάζουμε τὸ Πάσχα καὶ τὴν Ἀνάσταση.

Ἂν θέλουμε νὰ τὸ πιστεύσουμε τότε ὁ τρόπος εἶναι ἕνας καὶ μοναδικός: νὰ Τὸν ἐμπιστευθοῦμε. Νὰ ἐμπιστευθοῦμε Αὐτὸν ποὺ μᾶς φώναξε: «ἐλᾶτε σὲ μένα οἱ φορτωμένοι καὶ οἱ κουρασμένοι καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ξεκουράσω». Νὰ ἀκούσουμε Αὐτὸν ποὺ μᾶς βεβαίωσε: «ἐγὼ ἦρθα γιὰ νὰ ζήσετε καὶ γιὰ νὰ χαίρεστε». Νὰ μπολιαστοῦμε στὸ Ἀναστημένο Σῶμα Του καὶ στὸ Αἷμα Του. Νὰ ἀναληφθοῦμε μαζί Του στὴ Βασιλεία Του ποὺ μᾶς χάρισε.

Λοιπόν, ὄχι μὲ ἄχυρα καὶ πλίνθες, ἀλλὰ μὲ πέτρα ἂς χτίσουμε τὶς ζωές μας, πάνω στὸν ἀκρογωνιαῖο λίθο τῆς πίστεώς μας. Ὁ Χριστὸς Ἀναστήθηκε καὶ ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι πρόταση ζωῆς καὶ σωτηρίας. Ἡ Ἀναστασή Του θὰ κρίνει καὶ τὶς κατεδαφισμένες καὶ πεθαμένες πράξεις μας. Ἂς μὴν χάσουμε τὴν εὐκαιρία, λοιπόν, ἔστω ἐφέτος.

Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές μου,

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος