Την ταινία του Βασίλη Δούβλη «18» θα προβάλει η Κινηματογραφική Λέσχη Αλεξανδρούπολης στις 15, 16 και 17 Ιανουαρίου.
Στην προβολή της ταινίας την Κυριακή 15 Ιανουαρίου θα παραβρεθεί, προσκεκλημένος της ΚΛΑ, ο σκηνοθέτης της ταινίας, Βασίλης Δούβλης.
Ημέρες και ώρες προβολών:
- Κυριακή 15/1 στις 20:00 παρουσία του σκηνοθέτη Βασίλη Δούβλη
- Δευτέρα 16/1 στις 20:15
- Τρίτη 17/1 στις 21:30
Ελλάδα, 2022
Σκηνοθεσία: Βασίλης Δούβλης
Φωτογραφία: Γιώργος Βαλσαμής
Πρωταγωνιστούν: Ιωσήφ Γαβριελάτος, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Αναστάσης Λαουλάκος, Κλέλια Ανδριολάτου, Μαρίνα Ανυφαντή, Βασίλης Ντάρμας, Αντώνης Τσαμουράς, Σταύρος Τσουμάνης, Γεωργία Ανέστη, Μαρίνα Ασλάνογλου, Νίκος Γεωργάκης, Μάριος Γκιοκουτάι, Δημήτρης Δρόσος, Κίμων Κουρής.
Διάρκεια: 95 λεπτά
Με φόντο το ναρκοπέδιο της κρίσης και της πανδημίας, το ρεαλιστικό, ανεπιτήδευτο και υπαινικτικό «18» του βραβευμένου Βασίλη Δούβλη («Η Επιστροφή») ακολουθεί την πορεία μιας παρέας εφήβων, που καταφεύγει στον φασισμό, γιατί μοιάζει να μην έχει πουθενά αλλού να στραφεί. Ο δημιουργός εμπνεύσθηκε από πραγματικά γεγονότα και μας φέρνει αντιμέτωπους με τους ανεπαρκείς οικογενειακούς δεσμούς, την υποβάθμιση της καθημερινότητας, την απαξίωση της ζωής, την παγίδα του νεοναζισμού και τη βία.
Μπορεί η πλοκή, που φέρει τον φορτισμένο τίτλο «18» (ενηλικίωση και ναζιστικό σύνθημα μαζί), να υφαίνεται γύρω από την επίθεση μιας ομάδας δεκαοχτάχρονων εναντίον ενός συμμαθητή τους, όμως η αφήγηση ξεπερνά τα όρια της σχολικής βίας και αποτυπώνει με καίριο, σκληρό, αλλά και τρυφερό συγχρόνως βλέμμα, τα πορτρέτα σημερινών αποκλεισμένων δεκαοχτάρηδων που, ενώ αναζητούν ελπίδα, κυριεύονται από θυμό και απελπισία μπροστά σε ένα μέλλον που διαγράφεται όχι μόνο αβέβαιο, αλλά και σκοτεινό.
Στην ταινία πρωταγωνιστούν επαγγελματίες και ερασιτέχνες νέοι ηθοποιοί, που καθηλώνουν με τις αβίαστες ερμηνείες τους, ενώ ο διευθυντής φωτογραφίας Γιώργος Βαλσαμής προσεγγίζει τους ήρωες με τόλμη, αλλά και τρυφερότητα.
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Το «18» είναι μια ταινία για τη ρατσιστική βία, τον σχολικό εκφοβισμό και τη δύσκολη εφηβεία στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία της οικονομικής κρίσης, της αναζωπύρωσης του φασισμού και της πανδημίας. Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, που ήταν ωστόσο απλώς η πρώτη ύλη, το σημείο εκκίνησης της ταινίας, καθώς τόσο η πλοκή, όσο και οι χαρακτήρες της είναι προϊόντα μυθοπλασίας.
Ο τίτλος της ταινίας, «18», είναι ηθελημένα αμφίσημος, παραπέμποντας τόσο στην ηλικία των πρωταγωνιστών και τη δύσκολη ενηλικίωσή τους, όσο και στο γνωστό ναζιστικό σύνθημα (1=A=Adolf, 8=H=Hitler).
Η δράση εκτυλίσσεται κυρίως στο σχολείο, αλλά και στο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον των βασικών χαρακτήρων, που είναι έφηβοι που ζουν δίπλα μας, τα παιδιά της διπλανής πόρτας που μεγαλώνουν μόνα τους, καθώς οι γονείς τους, χαμένοι στο κυνήγι της επιβίωσης, είναι ουσιαστικά απόντες. Θύτες και συγχρόνως θύματα ζουν καταγράφοντας τα πάντα με τα κινητά τους, καθώς ό,τι βιώνεται, την ίδια στιγμή γίνεται θέαμα.
Η αφηγηματική δομή της ταινίας βασίζεται σε μια σύνθετη, πολυφωνική αφήγηση με εσωτερική εστίαση, εναλλάσσοντας τις οπτικές γωνίες τριών βασικών χαρακτήρων, των δραστών, αλλά και του θύματος. Δεν ήθελα να κάνω μια ταινία μόνο από τη μεριά των θυμάτων. Αυτό που με ενδιέφερε κυρίως ήταν, χωρίς να δικαιολογώ, βεβαίως, τις πράξεις τους, να προσπαθήσω να ιχνηλατήσω τις διαφορετικές προσωπικές διαδρομές των μελών της ρατσιστικής ομάδας, να επιχειρήσω να ρίξω φως στη δράση τους, τις αντιφάσεις και τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, να φέρω στην επιφάνεια τα κίνητρά τους, καθώς είναι ακόμη παιδιά χωρίς συγκροτημένη προσωπικότητα, γεμάτα θυμό, που ψάχνουν εναγωνίως μια ταυτότητα και τη θέση τους σ’ έναν κόσμο εχθρικό, στον οποίο αισθάνονται ξένοι, αποκλεισμένοι, χωρίς ελπίδα για το μέλλον.
Σχετικά με τη φόρμα της ταινίας, το «18» ήθελα, σε ένα πρώτο επίπεδο, να έχει μια ντοκιμαντερίστικη διάσταση, την αλήθεια των προσώπων, των σωμάτων, των χώρων, και, συγχρόνως, μια γραφή αφτιασίδωτη, λιτή, με τη μεγαλύτερη δυνατή αφηγηματική οικονομία, σκληρή και τρυφερή μαζί, με την κάμερα, πάντοτε στο χέρι, να κινείται διαρκώς, ακολουθώντας τα πρόσωπα. Στόχος της ταινίας είναι να θέσει ερωτήματα κι όχι να δώσει έτοιμες απαντήσεις, μακριά από την εύκολη καταγγελία και το διδακτισμό, αφήνοντας χώρο στο θεατή, χωρίς να εκβιάζει τη συγκίνηση, δίνοντας βάρος στη δύναμη της εικόνας.
Δείτε το trailer της ταινίας:
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω