Η Ίμβρος είναι ένα Αιγαιοπελαγίτικο νησί με έκταση 280 τ.χλμ που απέχει 13 ναυτικά μίλια από τη Λήμνο και 15 από τη Σαμοθράκη. Ας γνωρίσουμε την Ίμβρο
Η Ίμβρος (Imbros ή İmroz και Γκιοκτσέαντα Gökçeada από τον Ιούλιο του 1970 με απόφαση της Τουρκικής κυβέρνησης) είναι ένα Αιγαιοπελαγίτικο νησί με έκταση 280 km2. Απέχει 13 ναυτικά μίλια από τη Λήμνο και 15 από τη Σαμοθράκη. Είναι καλυμμένη από χαμηλά βουνά, μικρές κοιλάδες και άφθονα τρεχούμενα νερά. Έχει πληθυσμό 10.106 κατοίκων (απογραφή 2020), από τους οποίους οι Έλληνες αριθμούν περίπου τους 700.
Από την αρχαιότητα μέχρι τη δεκαετία του 1960, κατοικείτο κυρίως από Έλληνες. Μετά το 1960 πολλοί Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα, τη Δυτική Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Αυστραλία, εξαιτίας των τουρκικών διακρίσεων εις βάρος τους και την εγκατάσταση αποίκων από την ηπειρωτική Τουρκία. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1964 στο νησί ζούσαν 6.500 Έλληνες και μόνο 200 Τούρκοι ενώ λειτουργούσαν επτά ελληνικά σχολεία και τρία νηπιαγωγεία.
Η Ελληνική Ίμβρος απελευθερώθηκε κατά τους Βαλκανικούς πολέμους (1912-3) και με τη Συνθήκη των Σεβρών (1920) επικυρώθηκε - χωρίς να υλοποιηθεί - η ένωσή της με την Ελλάδα. Από το Νοέμβριο του 1912 μέχρι το Σεπτέμβριο του 1923, με πληθυσμό εξ ολοκλήρου ελληνικό, βρισκόταν υπό τη διοίκηση του Ελληνικού Ναυτικού. Με τη συνθήκη της Λωζάννης (1923) παραχωρήθηκε στην Τουρκία χωρίς να μπει στο καθεστώς ανταλλαγής πληθυσμών, όπως έγινε με τη Θράκη, αλλά με ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης, το οποίο θα διασφάλιζε στους Έλληνες κατοίκους της, προστασία ζωής, περιουσίας και θρησκευτικής ελευθερίας.
Το ειδικό καθεστώς αυτοδιοίκησης δεν εφαρμόστηκε και συγχρόνως άρχισε ο συστηματικός αφελληνισμός του νησιού, που κορυφώθηκε μετά τα ανθελληνικά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη το 1953 και την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Το 1961, η Τουρκική Κυβέρνηση έκλεισε τα ελληνικά σχολεία στο νησί και το χαρακτήρισε "εποπτευόμενη ζώνη", με αποτέλεσμα οι ομογενείς να μη μπορούν να το επισκεφθούν χωρίς ειδική άδεια.
Για τους λιγοστούς Έλληνες της Ίμβρου, και αφού τα πράγματα είχαν φτάσει σε οριακό σημείο, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει προς το καλύτερο από το 2005 λόγω έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για να μπει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα μικρά θετικά "βήματα" που έγιναν από την τουρκική κυβέρνηση δεν ήταν αποτέλεσμα μόνο των τότε ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Ήταν και οι άοκνες προσπάθειες του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου για την πατρίδα του, τη γενέτειρά του, την Ίμβρο.
Σήμερα η Μητρόπολη Ίμβρου και Τενέδου είναι η τρίτη κατά τάξη Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου, εντός Τουρκίας.
Ο Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου, Υπέρτιμος και Έξαρχος Αιγαίου Πελάγους κ.κ. Κύριλλος (από 9 Μαρτίου 2012), έχει την έδρα του στην Κοινότητα της Παναγίας.
Στην Ιερά Μητρόπολη ανήκουν συνολικά επτά Κοινότητες. Της Παναγίας, των Αγίων Θεοδώρων, του Σχοινουδίου, των Αγριδίων, του Γλυκέος, του Αγίου Ευλαμπίου και του Κάστρου. Οι Κυριακές στο νησί έχουν σημείο αναφοράς τις εκκλησίες που λειτουργούν σε όλα τα χωριά ως συνεκτικός κρίκος για την ελληνική κοινότητα.
Για τους Ιμβρίους δεν είναι παράξενο να συναντήσουν τον Πατριάρχη να περπατά στα καλντερίμια του νησιού ή να πίνει τσάι σε ελληνικό καφενείο στο Γλυκύ ή να ανεβαίνει με τα πόδια στην Αρασιά στα ριζά της οποίας βρίσκεται το χωριό του. «Όταν βρίσκεται εκεί γίνεται και πάλι παιδί» λένε οι συντοπίτες του που τον βλέπουν να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, να περπατάει στα σοκάκια, να αγναντεύει το ηλιοβασίλεμα και να μυρίζει τα λουλούδια στις αυλές. Μεγάλη Παρασκευή και Πάσχα 2023 ήταν και πάλι στην Ίμβρο.
Με ευθύνη και πρωτοβουλία του έχει αναστηλωθεί το 1/3 των 314 εξωκλησιών που έχει συνολικά το νησί. Παράλληλα με τον αγώνα που έκανε για το άνοιγμα των ελληνικών σχολείων και τα κατάφερε (επαναλειτουργία του Δημοτικού Σχολείου το 2013 και πλήρης πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ελληνική εκπαίδευση από το σχολικό έτος 2015-2016), προσπαθεί με τον ίδιο ζήλο να αναστηλώνει τα εξωκλήσια του νησιού για να αποκτήσει η Ίμβρος ξανά τον χαρακτήρα της: Σχολεία και εκκλησίες, γράμματα και ακολουθίες παντού στο νησί.
Τα τελευταία μάλιστα χρόνια, άρχισαν όχι μόνο να το επισκέπτονται όλο και περισσότεροι αλλά και να εγκαθίστανται σε αυτό, ακολουθώντας την συμβουλή κι επιθυμία του Πατριάρχη ο οποίος έχει πάντα την Ίμβρο στις βασικές του προτεραιότητες.
Το 2012, ένα πάγιο αίτημα των Ελλήνων αλλά και του Πατριαρχείου που ήταν η ίδρυση Τελωνειακών Αρχών στην Ίμβρο και Τένεδο ώστε τα νησιά αυτά να χαρακτηριστούν σημεία εισόδου - εξόδου της Τουρκίας, εκδόθηκε απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης αλλά μέχρι σήμερα δεν υλοποιήθηκε.
Από ελληνικής πλευράς, κατά καιρούς (2006, 2013 και 2015) έγιναν κινήσεις για την ακτοπλοϊκή σύνδεση των νησιών αυτών με Αλεξανδρούπολη και Σαμοθράκη, στα πλαίσια της Διακρατικής Συμφωνίας Ελλάδας Τουρκίας - περί «Κύρωσης Συμφωνίας Ελλάδος - Τουρκίας για τις θαλάσσιες μεταφορές» Ν.2900/2001(ΦΕΚ75Α/2001), αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α)
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω