Χαραδριός σε αναζήτηση τροφής με ιδιαίτερο τρόπο στο Δέλτα Έβρου (photos+video)

Ο Χαραδριός συλλαμβάνει την τροφή του κυρίως με τη χαρακτηριστική αλληλουχία κινήσεων των Χαραδριών «τρέχω, σταματώ, τσιμπώ, ξανατρέχω».

του Κώστα Παναγιωτίδη

Ο λόγος για τον ευρέως γνωστό ως Ποταμοσφυριχτή, που τρέφεται με ασπόνδυλα (έντομα, αράχνες, σκουλήκια, σαλιγκάρια, καρκινοειδή), αλλά και με σπονδυλωτά (ψαράκια, μικρά ερπετά και αμφίβια).

Εικόνα 1. Ενήλικος αρσενικός Ποταμοσφυριχτής, Δέλτα Έβρου 31-3-2015

Ως Χαραδριός συλλαμβάνει την τροφή του, από την επιφάνεια του εδάφους ή λίγο κάτω απ' αυτή, κυρίως με τη χαρακτηριστική αλληλουχία κινήσεων των Χαραδριών «τρέχω, σταματώ, τσιμπώ, ξανατρέχω».

Εικόνα 2. Νεαρός Ποταμοσφυριχτής, Δέλτα Έβρου 2-9-2014

Μερικές φορές όμως χρησιμοποιεί ένα ιδιαίτερο τρόπο. Τρεμουλιάζοντας το ένα του πόδι δημιουργεί ελαφρούς κτύπους στο έδαφος, οι οποίοι προκαλούν τη λεία του, που είναι κρυμμένη κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, να κινηθεί, οπότε την εντοπίζει και τη συλλαμβάνει αμέσως. Στο παρακάτω βιντεάκι το βλέπουμε από το 1:07 έως το 1;21, επιπλέον, βλέπουμε και τους άλλους τρόπους με τους οποίους αναζητά την τροφή του:


Μετά το φαγητό ακολουθεί η περιποίηση του πτερώματος και μετά ανάπαυση.

Η βιντεοσκόπηση έγινε κατά το χρονικό διάστημα από 25 Ιουλίου έως 17 Αυγούστου 2023 στο Δέλτα του ποταμού Έβρου.

Τον ίδιο τρόπο έχει παρατηρηθεί, στο Δέλτα του Έβρου, να χρησιμοποιεί μερικές φορές και ένας άλλος Χαραδριός, η Αγκαθοκαλημάνα (Vanellus spinosus).

Εικόνα 3. Ενήλικος θηλυκός Ποταμοσφυριχτής, Δέλτα Έβρου 27-7-2023

Το επιστημονικό του όνομα είναι Charadrius dubius και ανήκει στην Οικογένεια των Χαραδριών (Charadriidae), της Τάξης των Χαραδριόμορφων (Charadriformes). Οι υπόψιν ονομασίες προέρχονται από την ελληνική γλώσσα, από τη λέξη «χαράδρα» καθόσον πρώτος ο Αριστοτέλης περιέγραψε στα έργα του το πτηνό, που ονόμασε Χαραδριό, επειδή παρατηρήθηκε σε χαράδρες κοντά στις όχθες των ποταμών.

Είναι κοινό είδος, μικρού προς μετρίου μεγέθους, μήκους 17 περίπου εκατοστών (από τη μύτη του ράμφους μέχρι την άκρη της ουράς του) και πλάτους 34 περίπου εκατοστών (από τη μια άκρη της φτερούγας του μέχρι την άκρη της άλλης φτερούγας, με τις φτερούγες ανοιχτές).

Τα φύλα είναι όμοια. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα, ο κίτρινος δακτύλιος γύρω από τα μάτια του, που είναι πιο έντονος στον αρσενικό από τον θηλυκό, ενώ στο νεαρό είναι δυσδιάκριτος, καθόσον δεν έχει ακόμη πλήρως σχηματιστεί.

Εικόνα 4. Ενήλικος θηλυκός Ποταμοσφυριχτής, Δέλτα Έβρου 30-3-2013

Ο ενήλικος, αρσενικός (βλέπε Εικόνες 1 & 5) και θηλυκός (βλέπε Εικόνες 3 & 4) έχουν από πάνω γκρι-μπεζ πτέρωμα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ενώ κατά την αναπαραγωγική περίοδο αποκτούν μαύρες λωρίδες στο λαιμό και στο κεφάλι, οι οποίες είναι φαρδύτερες και εντονότερες στον αρσενικό.

Εικόνα 5. Ενήλικος αρσενικός Ποταμοσφυριχτής, Δέλτα Έβρου 31-3-2015

Ο νεαρός αναγνωρίζεται επίσης από τις ανοιχτόχρωμες απολήξεις στο γκρι-μπεζ πτέρωμά του και από την απουσία των μαύρων λωρίδων (Βλέπε Εικόνες 2 & 6). Έτσι, δεν διακρίνεται εύκολα στο περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται, γι’ αυτό και το πτέρωμά του χαρακτηρίζεται ως κρυπτικό, που του παρέχει προστασία από θηρευτές, ιδιαίτερα όταν δεν κινείται. Επί πλέον, μόλις εμφανιστεί κάποιος θηρευτής οι γονείς, που επιτηρούν συνεχώς τους νεοσσούς/νεαρούς, τους ενημερώνουν άμεσα για τον κίνδυνο, με χαρακτηριστικούς έντονους ήχους, ώστε να κρυφτούν αμέσως στη βλάστηση. Όταν απομακρυνθεί ο θηρευτής, ενημερώνονται εκ νέου με διαφορετικούς ήχους αυτή τη φορά.

Εικόνα 6. Νεαρός Ποταμοσφυριχτής, Δέλτα Έβρου 27-7-2023

Έχει μεγάλη εξάπλωση καθόσον παρατηρείται σε όλο τον κόσμο, εκτός των περιοχών πλησίον του αρκτικού κύκλου. Στην Ελλάδα και σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, παρατηρείται  σε μικρές κυρίως ομάδες, από το Μάρτιο έως τον Οκτώβριο, σε όχθες, λιμνών, λιμνοθαλασσών, ταμιευτήρων, ποταμών, στα Δέλτα ποταμών και σε ρηχά στάσιμα γλυκά νερά, όπου και αναπαράγεται. Αποφεύγει τις παραθαλάσσιες ακτές, Η φωλιά του είναι μια κοιλότητα στο έδαφος. Η επώαση των αυγών και η φροντίδα των νεοσσών γίνεται από αμφότερους τους γονείς. Οι νεοσσοί μετά από μια-δυο μέρες εγκαταλείπουν τη φωλιά και αρχίζουν να αναζητούν τροφή, υπό την επίβλεψη των γονέων τους φυσικά, για ένα περίπου μήνα.

Κατά τη μετανάστευση μπορεί να παρατηρηθεί και σε μεγάλες ομάδες. Οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί ξεχειμωνιάζουν στην υποσαχάρια Αφρική, όμως όλο και περισσότερα άτομα παραμένουν και το χειμώνα στην Ελλάδα. Προτιμούν βέβαια τις νότιες κυρίως περιοχές με υψηλή θερμοκρασία και λίγες βροχές.

➤ Δείτε επίσης: Αγκαθοκαλημάνα: Μια τυπική μέρα μιας νέας οικογένειας στο Δέλτα Έβρου

Βίντεο με πουλιά μπορείτε να βρείτε εδώ: www.youtube.com/c/Ornithofiloi

Φωτογραφίες με πουλιά εδώ: https://ornithofiloi.blogspot.com

Κώστας Παναγιωτίδης
Φωτογράφος Άγριας Ζωής
[post_ads]