Η ρομαντική κομεντί με την Όντρεϊ Χέπμπορν "Πρόγευμα στο Τίφανις" και η ταινία "Γυμνοί στον Ήλιο" με τον Αλέν Ντελόν, είναι οι νέες προτάσεις της ΚΛΑ.
Δευτέρα 16 έως και Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου, ώρα 21:00
ΗΠΑ, 1961
Σκηνοθεσία: Μπλέικ Έντουαρντς
Σενάριο: Τρούμαν Καπότε, Τζορτζ Άξελροντ, Μορίς Γκριφ.
Πρωταγωνιστούν: Όντρεϊ Χέπμπορν, Τζορτζ Πέπαρντ, Πατρίτσια Νιλ, Μπάντι Έμπσεν, Μάρτιν Μπάλσαμ, Χοσέ Λουίς ντι Βιλαγιόνγκα.
Διάρκεια: 115 λεπτά
63 χρόνια τώρα αγαπάμε αυτή την ταινία ως την πιο iconic, λαμπερή ρομαντική κομεντί. Κάνουμε λάθος. Είναι πολλά περισσότερα.
Αυτό το εν δυνάμει ρομάντζο είναι το στοιχείο που συγκρατεί και χειρίζεται ως άξονα της ιστορίας ο σεναριογράφος Τζορτζ Άξελορντ, μεταφέροντας το πικρό, σκοτεινό, χωρίς καμία ελπίδα για χάπι εντ ομότιτλο διήγημα του Τρούμαν Καπότε στην μεγάλη οθόνη. Ο Καπότε έγραψε μια νουβέλα χρησιμοποιώντας τη Χόλι Γκολάιτλι ως παράδειγμα τόσων και τόσων κοριτσιών που κατέφευγαν στην μαγική Νέα Υόρκη των 50s, από την αδιέξοδη ζωή στις μεσοπολιτείες τους, και για να ζήσουν τη λάμψη που ονειρεύτηκαν γινόντουσαν call girls, καίγονταν και εξαφανίζονταν σαν νυχτοπεταλούδες. Ο Άξελροντ, κάτω από το αλάνθαστο βλέμμα για glam-comedy του Μπλέικ Έντουαρντς, θέλησε κάτι διαφορετικό: να σώσει ένα από αυτά τα κορίτσια, δίνοντάς της μία ευκαιρία στο παραμύθι της ρομαντικής κομεντί.
Ο Πολ, ένας φιλόδοξος συγγραφέας που έχει εκδώσει μόνο ένα βιβλίο με τα διηγήματά του, μετακομίζει σ’ ένα διαμέρισμα στο Village της 60s Νέας Υόρκης - «δωρεά» της εύπορης παντρεμένης ερωμένης του. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να συντηρηθεί, όσο παλεύει με το writer’s block που τον αποτρέπει από το να ολοκληρώσει το δεύτερο βιβλίο του; Πλούσια ύλη για μια νέα ιστορία μοιάζει να του δίνει το κορίτσι του κάτω ορόφου. Η Χόλι Γκολάιτλι είναι μία γυναίκα που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Όμορφη, ντελικάτα κομψή και με ακριβό ντύσιμο, αλλά σ’ ένα φτηνό, ακατάστατο, γυμνό από έπιπλα διαμέρισμα. Γοητευτική, σπιρτόζα, δυναμική, όμως με προφανή τυχοδιωκτική, παιδική αφέλεια. Απροκάλυπτα ανεξάρτητη, αέρινα άπιαστη και ταυτόχρονα, απενοχοποιημένα συντηρούμενη από τα 50δόλαρα που της αφήνουν οι συνοδοί της για να δώσει «φιλοδώρημα» στις τουαλέτες των εστιατορίων, και το εβδομαδιαίο 100δόλαρο του μεγαλομαφιόζου «θείου» που επισκέπτεται στις φυλακές.
Τους χωρίζει μία σκάλα, αλλά τους ενώνουν πολλά - ειδικά το timing που συναντιούνται: όσο επιχειρούν να βρουν τη θέση τους στην μητροπολιτική Νέα Υόρκη, χρησιμοποιώντας ό,τι εργαλείο έχουν, για να κόψουν δρόμο στο αμερικανικό όνειρο. Ένας άντρας και μία γυναίκα στο μεταίχμιο της ουσιαστικής ενηλικίωσης, σε μία πόλη που στέκεται ως σύμβολο επιτυχίας. Πόσο ακόμα θα φορούν τις μάσκες τους; Ή θα έχουν την ευκαιρία να τις βγάλουν, να κοιταχτούν πραγματικά, να φιληθούν;
Πέμπτη 19 έως και Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου, ώρα 21:00
Γαλλία - Ιταλία, 1960
Σκηνοθεσία: Ρενέ Κλεμάν
Σενάριο: Ρενέ Κλεμάν, Πολ Ζεγκάφ, Πατρίσια Χάισμιθ (βιβλίο)
Πρωταγωνιστούν: Αλέν Ντελόν, Μαρί Λαφορέ, Μορίς Ρονέ, Έρνο Κρίσα, Φρανκ Λάτιμορ, Άβε Νίνκι, Νέριο Μπερνάρντι, Ρόμι Σνάιντερ.
Διάρκεια: 112 λεπτά
Ο ηλιοκαμένος Αλέν Ντελόν στην πρώτη - και για πολλούς καλύτερη - διασκευή του διάσημου best seller της Πατρίσια Χάισμιθ, «Ο Ταλαντούχος Κος Ρίπλεϊ».
Θα αρκούσε το «Γυμνοί στον Ήλιο» για να θεοποιηθεί η ηλιοκαμένη μορφή του Αλέν Ντελόν σε ένα από τα πιο εμβληματικά πρότυπα ολύμπιας ομορφιάς που πέρασαν ποτέ από τη μεγάλη οθόνη. Για να ανακηρυχθεί η Μαρί Λαφορέ το παντοτινό «κορίτσι με τα χρυσά μάτια». Για να αναγνωριστεί η αξία του Ρενέ Κλεμάν ως ενός από τους σημαντικότερους Γάλλους σκηνοθέτες του προηγούμενου αιώνα. Κι αν ο καθένας από αυτούς έχτισε το δικό του μικρό ή μεγάλο μύθο, είναι αυτή η (κατά πολλούς καλύτερη) κινηματογραφική διασκευή του «Ταλαντούχου Κυρίου Ρίπλεϊ» της Πατρίσια Χάισμιθ η ταινία που άρρηκτα συνδέθηκε στη συλλογική κινηματογραφική συνείδηση με το καλοκαίρι και παραμένει, εξήντα ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη προβολή της, αισθησιακή και μυστηριώδης, ηδυπαθής και επικίνδυνη, ένα αιώνιο καλοκαίρι της μεγάλης οθόνης.
Σε μια άψογα φωτογραφημένη από τον θρυλικό Ανρί Ντεκέ, Ιταλία, σαγηνευτική κάτω από τον εκτυφλωτικό ήλιο και υποδόρια απειλητική, οι ζωές του Τομ, του Φιλίπ και της Μαρτζ θα διασταυρωθούν σε ένα τρίγωνο ανομολόγητων παθών και απωθημένων. Ο πρώτος, φτωχός αλλά πανέξυπνος καιροσκόπος, έχει έρθει από το Σαν Φρανσίσκο κατ’ εντολή του πατέρα του δεύτερου προκειμένου να πείσει τον άσωτο bon viveur γιο να γυρίσει στο σπίτι. Ο Φιλίπ δεν έχει καμία τέτοια πρόθεση και χρησιμοποιεί τον Τομ όχι μόνο ως σύντροφο στις κραιπάλες του, αλλά και για να ξεσπά πάνω του υποτιμώντας τον, σε μια ξεκάθαρα εξουσιαστική σχέση υποταγής και λανθάνοντος (υποσυνείδητου;) ομοερωτισμού. Ο Τομ, από τη μεριά του, γοητεύεται τόσο από την προσωπικότητα και τη ζωή του πλούσιου φίλου του, που θα κάνει το παν να την οικειοποιηθεί. Κατά τη διάρκεια μιας θαλάσσιας εκδρομής στη Νότια Ιταλία με το γιοτ του Φιλίπ και υπό την καταλυτική παρουσία της Μαρτζ, της Γαλλίδας φιλενάδας του, οι διαρκείς ταπεινώσεις, αλλά και τα προσωπικά του καταχθόνια σχέδια που θα έρθουν σταδιακά στην επιφάνεια, θα οδηγήσουν τον Τομ στο (πρώτο του) έγκλημα. Είναι πλέον ελεύθερος να ζήσει τη ζωή που πάντα ονειρευόταν. Ποιο θα είναι, όμως, το τίμημα;
Ο Κλεμάν χτίζει στο πρώτο μέρος μαεστρικά το μυστήριο πίσω από την προσωπικότητα του Τομ Ρίπλει για να παραδοθεί αμαχητί σ’ αυτή στο δεύτερο. Η (ιδανικά) αγγελική μορφή του Αλέν Ντελόν μοιάζει με ένα προσωπείο πίσω από το οποίο ελλοχεύει κάτι βαθύτερο και σατανικό, ένας δαιμονικός αμοραλισμός που γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος λόγω της εύθραυστης παιδικότητας του προσώπου του. Τα κίνητρά του ιχνηλατούνται, αλλά ποτέ δεν αποκαλύπτονται, η πραγματική του ταυτότητα παραμένει άγνωστη, αντιθέτως από την αρχή γίνεται φανερή η επιθυμία του να υποκλέψει την ταυτότητα (και την ερωμένη) του Φιλίπ, καθοδηγούμενος όχι μόνο από (τα αναμφίβολα) υλιστικά ελατήρια, αλλά και από μια σχεδόν υπαρξιακή αναγκαιότητα.
Η συγκλονιστική σκηνή του φιλιού στον καθρέφτη, φορώντας τα ρούχα του άσπονδου φίλου του και μιμούμενος τη φωνή του, δεν μαρτυρά μόνο αυτό τον απελπισμένο χαμελαιοντισμό, αλλά αποκαλύπτει και μια ναρκισσιστική και (όχι και τόσο) υπαινικτική τελικά ομοερωτική επιθυμία για ένα φαύλο είδωλο. Οι ανέμελες μέρες του κρασιού και των λουλουδιών, όπου οι δύο άνδρες μπορούν να ξοδεύουν τα νιάτα και την ομορφιά τους, κοροϊδεύοντας τυφλούς περαστικούς στους δρόμους της Ρώμης, μοιάζουν νομοτελειακά καταδικασμένες να τελειώσουν, όχι μόνο λόγω της αγεφύρωτης ταξικής διαφοράς που μοιάζει να υπαγορεύει την υπεροπτικά χειριστική συμπεριφορά του ανέμελα πλούσιου Φιλίπ, αλλά και μιας αναπόδραστης τελικά ροπής προς το έγκλημα.
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω