Εργαζόμενος από το 2006 έχει εμπλακεί σε μια πρωτοφανή μακροχρόνια δικαστική περιπέτεια και μετά από 20ετή σχεδόν εργασία στερείται της εργασίας του.
Αναλυτικά το κείμενο της Ερώτησης:
Θέμα: Αποκατάσταση εργαζόμενου σε Δημοτική Επιχείρηση βάσει ν. 4483/2017
Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 13 του ν. 4483/2017 «περί κατάταξης προσωπικού Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης που προέκυψαν από συγχωνεύσεις», ορίζεται ότι: «Το προσωπικό που υπηρετούσε με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, ανεξαρτήτως τρόπου πρόσληψης σε επιχειρήσεις του ν. 1069/3852/2010 και δεν κατατάχθηκε σε αντίστοιχες θέσεις δυνάμει του άρθρου 109 του ν. 3852/2010 κατατάσσεται σε αντίστοιχες θέσεις αορίστου χρόνου με απόφαση του Δ.Σ. της επιχείρησης, από την ημερομηνία υποβολής της αίτησης, η οποία πρέπει να υποβληθεί εντός 2 μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος».
Παρά τη σαφήνεια της διάταξης αυτής, ο εργαζόμενος ως καταμετρητής με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου από 5-1-2006 στη Δημοτική Επιχείρηση Βύσσας, η οποία συγχωνεύτηκε με τη Δημοτική Επιχείρηση Ορεστιάδας, αν και υπέβαλε αίτηση δεν κατατάχθηκε στη νέα επιχείρηση σε προσωποπαγή θέση.
Τελικά μετά την έκδοση του με αρ. πρωτ. 39682/18-1-2018 εγγράφου του Υπουργείου Εσωτερικών (Δ/νση Προσωπικού Τοπικής Αυτοδιοίκησης Τμήμα Προσωπικού Ιδιωτικού Δικαίου) προς την αποκεντρωμένη Διοίκηση Μακεδονίας - Θράκης, που αποφαίνεται ότι εφόσον ο εργαζόμενος κατά την ημερομηνία συγχώνευσης είχε ενεργή σχέση εργασίας αορίστου χρόνου (ανεξαρτήτως πρόσληψης) σε συγχωνευθείσα επιχείρηση ΔΕΥΑ μπορεί να μεταφερθεί και καταταχθεί σε θέση εργασίας αορίστου χρόνου στη νέα επιχείρηση ΔΕΥΑ, η Δημοτική επιχείρηση ΔΕΥΑ Ορεστιάδας με τη με αριθμό 11/2018 απόφαση του Δ.Σ. κατέταξε τον εργαζόμενο ως καταμετρητή ΤΕ με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου από 1-3-2018.
Εντούτοις, στις 23-1-2019 η Επιχείρηση ανακάλεσε την απόφαση επαναπρόσληψης του παραπάνω εργαζόμενου και κατήγγειλε τη σύμβαση εργασίας του με την αιτιολογία ότι ο αρμόδιος Επίτροπος και στη συνέχεια το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ενέκρινε το ένταλμα πληρωμής του μισθού του Μαρτίου 2018 που τον αφορούσε. Κατά της απόφασης αυτής ο εργαζόμενος άσκησε προσφυγή στον Συντονιστή Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας - Θράκης, ο οποίος έκανε δεκτή την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση της Επιχείρησης. Το ίδιο αποφάσισε και η Ειδική Επιτροπή του άρθρου 152 του ν. 3463/2006, στην οποία προσέφυγε η πιχείρηση με την με αριθμ. 7/2019 απόφασή της. Στη συνέχεια η επιχείρηση με την από 8-10-2019 αίτησή της προσέφυγε στο ΣτΕ και ζήτησε την ακύρωση αυτών των αποφάσεων. Το ΣτΕ με την υπ΄αρ. 1936 /2021 απόφασή του απέρριψε την αίτηση αυτή, λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας.
Στο μεταξύ ο Δ. Γραμμενούδης συνέχιζε να παρέχει εργασία (καταμετρητή) στην επιχείρηση χωρίς να του δίνεται ο μισθός του.
Κατόπιν τούτου αναγκάστηκε να προσφύγει στο Δικαστήριο και να ζητήσει την πληρωμή των οφειλόμενων μισθών του μέχρι την εκδίκαση της αγωγής του (Οκτώβριο 2020). Το Δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή του στο σύνολό της αλλά η κατάσταση δεν άλλαξε, αφού η επιχείρηση εξακολούθησε να μη πληρώνει τον εργαζόμενο. Όπως ήταν φυσικό η προσφυγή στη Δικαιοσύνη σήμαινε απομείωση των αποδοχών (δικαστικά έξοδα αμοιβή δικηγόρου κλπ.). Αφού λοιπόν περίμενε ο εργαζόμενος να μαζευτούν κάποιοι μισθοί, προσέφυγε και πάλι στο Πρωτοδικείο Ορεστιάδας για να διαταχθεί η πληρωμή του μισθού του.
Το Δικαστήριο με την απόφασή 3/352/30/2021 αποδέχτηκε την αγωγή, όμως η επιχείρηση άσκησε έφεση και παραδόξως το Μονομελές Εφετείο Κομοτηνής με 57σέλιδη απόφαση έκρινε ότι ο διορισμός του το 2006 δεν είχε γίνει μέσω ΑΣΕΠ και ο ν. 3852/2010 που κατέτασσε το προσωπικό των συγχωνευόμενων επιχειρήσεων στη νέα επιχείρηση με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ανεξαρτήτως τρόπου πρόσληψης, είναι αντισυνταγματικός.
Στη συνέχεια, ο εργαζόμενος άσκησε αναίρεση, όμως ο Α.Π. με την με αριθμ. 1412/2024 απόφαση παρέπεμψε δύο λόγους της αναίρεσης στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου, αλλά ουσιαστικά η εισήγηση της απόφασης προς την Ολομέλεια είναι απορριπτική, αφού τάσσεται υπέρ της αντισυνταγματικότητας του νόμου 3850/2010, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 13 του ν, 4483/2017.
Έτσι, ο εργαζόμενος από το έτος 2006 - κάτοικος της εσχατιάς της Ελλάδας (Ν. Βύσσα Έβρου), έχει εμπλακεί σε μια πρωτοφανή μακροχρόνια δικαστική περιπέτεια και μετά από 20ετή σχεδόν εργασία στερείται της εργασίας του, όταν χιλιάδες εργαζόμενοι στο Δημόσιο ή ΝΠΔΔ τακτοποιήθηκαν εργασιακά με το Π.Δ. 164/2004.
Να σημειωθεί ότι στη συγκεκριμένη περιοχή του Έβρου ο ΔΥΠΑ χρηματοδοτεί θέσεις εργασίας, αλλά παρά το ευεργετικό μέτρο για τους εργοδότες δεν υπάρχει ενδιαφέρον και το Υπουργείο Εσωτερικών έχει προκηρύξει «Πρόγραμμα Δημογραφικής Ανάπτυξης» και χρηματοδοτεί πολίτες, που θα εγκατασταθούν στο νομό Έβρου με ποσόν 10.000 ευρώ, αλλά ένας νέος άνθρωπος γέννημα - θρέμμα της περιοχής καταδικάζεται από τέτοιες τακτικές να μη μπορεί να δημιουργήσει οικογένεια και να ζει με την αγροτική σύνταξη των γονιών του.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, ποια μέτρα θα πάρει η κυβέρνηση για να τηρηθούν οι διατάξεις του ν. 3850/2010, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 13 του ν. 4483/2017 και να αποκατασταθεί ο εργαζόμενος.
Οι Βουλευτές
Δελής Γιάννης
Στολτίδης Λεωνίδας
Κατσώτης Χρήστος
[post_ads]
ΣΧΟΛΙΑ
Μπορείτε να σχολιάσετε μέσω Facebook ή Blogger (Google) επιλέγοντας την αντίστοιχη καρτέλα από πάνω